Dertig jaar wist ze uit handen van de politie te blijven, maar deze week werd Daniela Klette dan toch ingerekend. Decennialang werd ze gezocht vanwege haar rol in de terreur van de Rote Armee Fraktion (RAF).

In de jaren zeventig veroorzaakte deze groepering voor een golf van geweld: vliegtuigen werden gekaapt, en politici en andere prominenten werden vermoord. Hoewel veel van deze aanslagen door onafhankelijke splinterorganisaties werden uitgevoerd, leken alle daders te worden gedreven door hetzelfde motief: de gevestigde orde van westerse democratieën destabiliseren. Maar waarom?

De Brigate Rosse terroriseert Italië

Zo raakte Italië in de ban van de Brigate Rosse, of de Rode Brigades, een geheime marxistische guerrillagroep die in 1970 werd opgericht en als doel had de Italiaanse parlementaire democratie omver te werpen. Dat lijkt misschien een overambitieuze doelstelling, maar met maar liefst twintig regeringen tussen 1945 en 1979 was de Italiaanse politiek bepaald niet stabiel. Om een revolutie te ontketenen, namen de Rode Brigades hun toevlucht tot bankovervallen, ontvoeringen en drugs- en mensenhandel.

Een van hun slachtoffers was James Dozier, een generaal-majoor van het Amerikaanse leger en plaatsvervangend stafchef van de NAVO. Nadat Dozier 42 dagen was vastgehouden, wist een Italiaans commandoteam hem op te sporen en in veiligheid te brengen. De voormalige Italiaanse premier Aldo Moro had minder geluk: na 55 dagen gevangenschap werd hij door de Rode Brigades vermoord. Kort daarna maakte een reeks spraakmakende arrestaties een einde aan de terroristische activiteiten van de groep.

De Rote Armee Fraktion, tegengeluid van de nazi’s

De Rode Brigades hadden in de Duitse Rote Armee Fraktion (RAF) een nog gewelddadigere tegenhanger. De RAF werd in 1970 als de Baader-Meinhofgroep opgericht door een aantal activisten, onder wie beroepscrimineel Andreas Baader en journalist Ulrike Meinhof. Waar de Rode Brigades streefden naar een communistisch Italië, verzette de RAF zich vooral tegen het aanblijven van voormalige nazifunctionarissen in West-Duitsland.

Dat de communistische partij werd verboden en de voormalige nazi Kurt Georg Kiesinger het tot kanselier schopte, was voor de RAF duidelijk bewijs dat de Duitse politiek weigerde te hervormen. Als reactie daarop profileerde de RAF zichzelf als een ‘volksverdedigingsorganisatie’ met als doel een marxistisch-leninistische staat te stichten. Uit recent onderzoek is gebleken dat veel van de activiteiten van de RAF werden gefinancierd door de Stasi, de Oost-Duitse inlichtingendienst.

De misdaden van de Rote Armee Fraktion

De RAF was verantwoordelijk voor tal van bomaanslagen, ontvoeringen en moorden. Het dieptepunt werd bereikt in 1977, een jaar dat de boeken inging als de Deutscher Herbst, de ‘Duitse herfst’. In dat jaar vermoordde de RAF de Duitse procureur-generaal Siegfried Buback, evenals de vooraanstaande Duitse zakenman Hanns-Martin Schleyer. Schleyer, die aan het hoofd stond van twee machtige werkgeversorganisaties, had als SS’er deel uitgemaakt van het naziregime.

In hetzelfde jaar, op 13 oktober, werd een Lufthansavliegtuig gekaapt door de terroristische vleugel van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP), dat de RAF openlijk steunde. Tijdens een vlucht van Palma de Mallorca naar Frankfurt namen vier terroristen van de PFLP het gezag over en werd het vliegtuig na een aantal stops uiteindelijk in de Somalische hoofdstad Mogadishu aan de grond gezet. De terroristen eisten de vrijlating van tien gevangen RAF-leden en vijftien miljoen dollar in contanten. Nadat gezagvoerder Jürgen Schumann was doodgeschoten, wist een speciale Duitse antiterrorisme-eenheid, de GSG-9, het vliegtuig te bestormen en op wonderbaarlijke wijze alle 86 passagiers te redden. Drie terroristen werden gedood. De vierde, Souhaila Andrawes, werd ingerekend.

Na de geweldsgolf besloot de Duitse politiek dat de maat vol was. Er werd een crisisteam opgericht om een einde te maken aan de terreur. Na de val van de Berlijnse Muur in 1989 werd de RAF grotendeels ontmanteld. In 1993 verklaarden de overgebleven aanhangers niet langer geweld te gebruiken tegen burgers, en in 1998 werd de RAF ontbonden.