Op het eerste gezicht lijkt de ruïne van de vuurtoren aan de kust van Jervis Bay in de Australische staat New South Wales een onschuldige plek. Maar achter de rustige aanblik met een prachtig uitzicht schuilt een duister verleden. Hier kwamen namelijk in 29 jaar tijd zeven bewoners op gruwelijke wijze om het leven. Toeval? Of rust er een vloek op de vuurtoren van Cape St George?
Dodelijke schipbreuken en de noodzaak voor een vuurtoren
De westerse kolonisatie van Australië ging gepaard met een groot aantal schipbreuken. Zo zonken er tussen 1875 en 1885 voor de kust van New South Wales maar liefst 198 schepen. Van de 2.563 passagiers en bemanningsleden kwam bijna tien procent om het leven.
Leestip: 5 bestemmingen in Australië met een sinister randje
Ook voor de kust van Wreck Bay – een Aboriginal dorp in het Jervis Bay Territory – ging het vaak mis. Schepen werden er naar de kust gedreven, met alle gevolgen van dien. Een vuurtoren moest dé oplossing zijn voor alle schipbreuken.
Het begin van een drama
In 1857 begon architect Alexander Dawson zijn zoektocht naar een geschikte locatie voor een vuurtoren, maar hij baseerde zijn keuze vooral op bouwgemak en minder op de doeltreffendheid als navigatiehulp voor de scheepvaart. Dat beloofde weinig goeds...
In 1859 werd er aan de zuidkant van Jervis Bay bij Cape St. George een vuurtoren gebouwd, maar na 32 scheepswrakken besloot men in 1898 de locatie te heroverwegen en werd een nieuwe vuurtoren gebouwd op een andere locatie. In het 29-jarige bestaan van deze vuurtoren kwamen zeven bewoners er op gruwelijke wijze om het leven.
De ongelukkige bewoners van Cape St George
Tussen 1860 en 1877 woonden er vijftien mensen in de vuurtoren, onder wie de vuurtorenwachter, twee assistenten en hun gezinnen. De vuurtoren had slechts acht kamers, waarin ook olie en andere benodigdheden werden opgeslagen. Het moet er dus behoorlijk krap zijn geweest. Pas in 1877 werd er voor de vuurtorenwachter een houten huisje met zeven kamers gebouwd.
Leestip: Waarom huntsmanspinnen in Australië een geliefde huisgenoot zijn
In 1867 deed zich het eerste sterfgeval voor. Isabella Jane Lee – de dochter van de vuurtorenwachter – overleed aan tyfus. In 1882 overleed de 13-jarige George Gibson aan de pleuritis en in 1885 overleed Florence Bailey – de 11-jarige dochter van de assistent – aan buiktyfus. Hoewel ziekten van alle tijden zijn, kwamen de andere bewoners op meer ongelukkige manieren om het leven.
Een ongeluk zit in een klein hoekje
Vlakbij de vuurtoren woonde Mary Hammer met haar zoon Francis Henry. Hij vermaakte zich door grote stenen in de afgrond te duwen, maar dit liep op een dag helemaal verkeerd af. Hij verloor zijn evenwicht of struikelde toen een stuk van de klif afbrak. Hij was pas negen of tien jaar oud.
Ook Harriet Parker – de dochter van de assistent – kwam tijdens het spelen om het leven. Ze werd in 1887 in haar achterhoofd geraakt door een kogel. De dochter van de vuurtorenwachter was speels aan het zwaaien met een geladen geweer, waardoor het per ongeluk afging.
Verslonden door haaien
Ook de volwassenen wachtten een ongelukkig lot. William Markham was van 1878 tot 1883 de assistent van de vuurtorenwachter. Hij werd door een paard tegen het hoofd getrapt en overleed voordat hij het ziekenhuis in Nowra kon bereiken.
Leestip: 6 huiveringwekkende kastelen in Europa
Edward Bailey – de vader van de overleden Florence Bailey – verdiende een extra centje door op haaien te vissen langs de rotsen onderaan de vuurtoren. In 1895 werd hij door de golven tegen de rotsen geslagen, raakte verstrikt in zijn eigen netten en werd vervolgens door haaien verslonden. En dat allemaal onder het toeziend oog van zijn zoon.
Het zijn deze verhalen waardoor veel mensen zich de volgende vraag stellen: vervloeking of toeval?
Steun de missie van National Geographic en krijg onbeperkt toegang tot National Geographic Premium. Word nu lid!
