In de nacht van 8 november 1942 varen honderden geallieerde landingsschepen, met aan boord tienduizenden militairen, naar de kust van Noord-Afrika. Voor hen ligt de Marokkaanse stad Casablanca, een van de drie doelen van Operatie Torch. Ook bij de Algerijnse steden Oran en Algiers maakte men zich op voor een confrontatie met de asmogendheden.
Grote delen van Noordwest-Afrika, waaronder Marokko, Algerije en Tunesië, zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog in handen van Vichy-Frankrijk, een bondgenoot van Duitsland en Italië. De invasie is een gewaagde zet: zullen de troepen van het Franse Vichyregime, een bondgenoot van nazi-Duitsland, vechten of zich overgeven? Met Operatie Torch hopen de geallieerden een belangrijke slag te slaan en de controle over Noord-Afrika over te nemen.
Zo verliep Operatie Torch
De geallieerde invasie staat onder leiding van de luitenant-generaal Dwight D. Eisenhower en wordt grotendeels door Amerikaanse troepen uitgevoerd. ‘Dit is een Amerikaanse onderneming waarbij wij jullie bijstaan,’ zei de Britse premier Churchill tegen zijn Amerikaanse collega Roosevelt.
Dat is een strategische keuze. Roosevelt gokt immers dat de Amerikanen waarschijnlijk minder te duchten zullen hebben van de Vichy-Fransen dan de Britten, die in juli 1940 de Franse vloot hadden aangevallen bij Mers-el-Kébir en daardoor een doelwit waren voor een vergeldingsactie.
Leestip: De Japanse soldaat voor wie de Tweede Wereldoorlog 32 jaar duurde
Die theorie klopt: de Fransen bieden weinig verzet als de geallieerde troepen in Marokko en Algerije landen. Op de kaart onderaan kun je zien hoe de snelle opmars verliep.
De Vichycommandant in Noord-Afrika, admiraal Jean Darlan, gaat al snel akkoord met een wapenstilstand. Op 16 november, een week na de landing, is de strijd beslecht in het voordeel van de geallieerden. Generaal-majoor George Patton, die de invasie bij Casablanca leidt, realiseert zich dat zijn Amerikaanse troepen geluk hadden in Marokko. Als ze ‘Duitsers tegenover zich hadden gehad, waren we nooit aan land gekomen,’ zegt hij.
De gevolgen van Operatie Torch
Na Operatie Torch volgt een grotere vuurproef. In Tunesië stuiten Amerikaanse tankeenheden op tegenstand van tanks van de Duitse generaal-veldmaarschalk Erwin Rommel – die niet voor niets bekendstaat als de ‘woestijnvos’ – en het pantserleger van generaal Hans-Jürgen von Arnim.
Wil je niets missen van onze verhalen? Volg National Geographic op Google Discover en zie onze verhalen vaker terug in je Google-feed!
In februari 1943 worden de Amerikanen door Rommel verslagen in de Slag om de Kasserinepas in Tunesië. Maar door fel verzet van de Britten en de Amerikanen moet Rommel zich uiteindelijk alsnog terugtrekken. De resterende Duitse troepen trekken zich terug naar Tunis, dat door de geallieerden omsingeld wordt.
Adolf Hitler weigert zijn mannen te evacueren en laat zelfs nieuwe troepen aanrukken. Begin mei 1943 beginnen de geallieerden aan een nieuwe opmars. De zieke Rommel is op dat moment in Duitsland en Hans-Jürgen von Arnim voert nu het bevel. Als deze zich op 7 mei overgeeft, is de lange strijd om de macht in Noord-Afrika gestreden.
Meer ontdekken? Krijg onbeperkt toegang tot National Geographic Premium en steun onze missie. Word vandaag nog lid!
