Een jongen staat in het midden van een houten vlonder terwijl het kalme, door de zon beschenen water van de rivier de Rhône zich achter hem uitstrekt. Hij kijkt ingespannen naar de drie sinaasappels die boven zijn hoofd stil lijken te hangen.
Voor haar serie ‘Circus Love’ reisde fotografe Stephanie Gengotti mee met onafhankelijke circusgroepen in Europa en legde ze alledaagse en magische taferelen vast.
Gengotti ontdekte de wereld van Nouveau Cirquetoen ze in 2016 foto's maakte van Cirque Bidon, een Franse circusgroep die rondtoert in een karavaan van door paarden voortgetrokken wagens. Het was haar eerste kennismaking met de wereld van het hedendaagse circus, dat tijgers en olifanten achter zich heeft gelaten en in plaats daarvan meer theatrale elementen verwerkt in de shows. In deze nieuwe circussen, waarvan Cirque du Soleil de grootste en bekendste is, draait het om menselijke artiesten die zich bedienen van een mengeling van toneel, acrobatiek, kunst en dans.
“Ik dacht altijd dat het circus een plek van tradities was, met dieren en dat soort dingen. Zo was het toen ik klein was,” aldus Gengotti. “Maar toen ik dit zag, belandde ik op een andere planeet.”
Door Cirque Bidon raakte ze nieuwsgierig naar het leven onderweg met een familiegroep. Ze volgde drie circusfamilies uit verschillende delen van Europa, en bracht ongeveer tien dagen bij elke groep door, om alle aspecten van het leven onderweg mee te maken.
“Ik probeerde om echt met ze te leven alsof ik een familielid was,” vertelt ze.
Dat hield in dat ze hielp met koken en schoonmaken, dat ze flyers uitdeelde en op de kinderen paste. Op de foto’s die dat opleverde, staan niet de shows centraal, maar juist het dagelijks leven. Haar liefde voor het circusleven werd steeds sterker. Ze vond er een langzamer levenstempo, dat teruggrijpt op het leven van voor de voortdurende digitale afleidingen, en een oase van originaliteit “in een samenleving waar alle poëzie uit is verdwenen.”
In Rome, haar woonplaats, “sta ik ‘s ochtends op en begin ik te rennen, en ik houd pas 's nachts weer op. In het circus gaat de tijd langzaam. Een dag duurt echt een dag.”
Ze maakte de foto van het tafereel van de kinderen op de vlonder tijdens haar verblijf bij Les Pêcheurs de Rêves (oftewel de ‘Dromenvissers’). Deze kleine groep bestaat uit een Frans echtpaar, Vincent en Florence Duschmitt, dat al twintig jaar samen onderweg is.
Hun kinderen, de 10-jarige Zoran en de 13-jarige Zia, treden niet op in de show, maar gaan met hun ouders mee zodra dat kan met school. Inmiddels zijn ze zelf ook begonnen met het leren van circuskunsten, aldus Florence.
Ze zijn een hechte, matriarchale clan. “Zij is de baas en ik ben de baas, maar ik ben niet de eerste baas, ik ben de tweede baas,” legt Vincent uit.
De huidige show van de Duschmitts gaat over de liefde tussen een stel clowns en vertoont gelijkenissen met hun eigen verhaal. De woordeloze serie komische sketches en acrobatische acts eindigt met een tango tussen de geliefden. Florence beschrijft de stijl van hun optredens als ‘visuele poëzie.’
“Het kost tijd om echt een verhaal te vertellen zonder woorden, om te zorgen dat het steeds interessant blijft en dat het klopt,” zegt ze.
Volgens Florence nemen de foto's van Gengotti haar mee terug naar een gelukkige zomer met optredens op het platteland van Frankrijk.
Ze zegt: “Het was heel interessant om door haar ogen naar onszelf te kijken, om te zien hoe zij ons ziet, met de zon in Avignon.”
Gengotti is van plan om deze zomer weer op pad te gaan met Cirque Bidon. Ze vertelt dat ze altijd heimwee heeft als ze na een verblijf in het circus weer terug is in het normale leven.
“Ik vind het een fijn idee om onderdeel uit te maken van een familie die je zelf uitkiest, en ik houd van het gevoel van vrijheid,” vertelt ze. “De circusmensen hoeven geen verantwoording af te leggen tegenover een baas, en hoeven ook geen baas te bedanken. Ze hebben hun leven in eigen handen.”
Gengotti is van plan om deze zomer weer op pad te gaan met Cirque Bidon. Ze vertelt dat ze altijd heimwee heeft als ze na een verblijf in het circus weer terug is in het normale leven.
“Ik vind het een fijn idee om onderdeel uit te maken van een familie die je zelf uitkiest, en ik houd van het gevoel van vrijheid,” vertelt ze. “De circusmensen hoeven geen verantwoording af te leggen tegenover een baas, en hoeven ook geen baas te bedanken. Ze hebben hun leven in eigen handen.”
Bekijk de fotogalerij: 'Een kijkje in het magische leven van familiecircussen in Europa'
Lees ook: ‘Een kijkje in het bijzondere leven van circusartiesten’
Dit verhaal werd oorspronkelijk gepubliceerd in het Engels op NationalGeographic.com
