Eind juni stuurde Traveler twee unieke fotografen naar één land en liet ze tegen elkaar opboksen in een fotografisch duel. Sacha de Boer en Raymond Rutting gingen de strijd met elkaar aan in het kleurrijke Guatemala, en wat blijkt? Ook al geef je twee fotografen precies dezelfde camera, je kan twee totaal verschillende reportages verwachten. Tijdens het Traveler Café op 6 november tonen de rivalen de resultaten van het project en vertellen ze over hun bijzondere reis.
Vanaf de eerste dag in Centraal-Amerika hing de strijdlust in de lucht, vertelt het duo, en kwam ook het verschil in werkwijze duidelijk naar boven. Toch waren Sacha en Raymond blij met elkaars gezelschap en hebben ze van elkaar kunnen leren. Hoewel er onderling wel eens wat geplaagd en in de weg gezeten werd, hadden de fotografen respect en bewondering voor elkaar en voor elkaars unieke manier van werken.
Raymond maakt zonder te vragen foto’s van personen, soms recht in hun gezicht, terwijl Sacha mensen van een afstandje observeert en het eerst even netjes vraagt voordat ze iemand in beeld brengt. Als Sacha en Raymond op een begrafenis in Guatemala mensen tegenkomen die bezig zijn met een ritueel voor een overleden familielid, blijkt dit verschil maar al te duidelijk.
‘Ik denk: ik gun die mensen wat respect en ga ze niet lastigvallen, maar Raymond zit dat totaal niet dwars. Hij gaat praktisch bij de priester op schoot zitten,’ zegt Sacha verontwaardigd. Toch moet ze toegeven ze eigenlijk wel jaloers is op de brutale, soms schaamteloze houding van haar reisgenoot.
Haar eigen bescheidenheid is misschien te verklaren door een ervaring die ze jaren geleden had in Kameroen. ‘Er stonden wat jongetjes te voetballen en in de verte kwam een man aanlopen met een mand op zijn hoofd: een prachtig beeld. Ik schoot er wat foto’s van, toen nog met een analoge camera, en wilde terug naar mijn cameraman lopen. Ineens stond er een boze man voor me die iets onbegrijpelijks zei, en voor ik het wist kwam het hele dorp om ons heen staan. Sindsdien vraag ik het maar gewoon voordat ik een foto van iemand maak.’
Meer verschillen openbaren zich als de fotografen hun beelden aan het publiek tonen: Raymond focust zich met name op het geheel en het grotere beeld, terwijl Sacha meer aandacht heeft voor kleine zaken. ‘Ik ben een stuiterbal,’ zegt Rutting. ‘Sacha heeft me voornamelijk geleerd om meer geduld en oog voor detail te hebben. We hebben sowieso veel geluk gehad met wat we in korte tijd allemaal tegenkwamen. Met reisfotografie kan je de beelden niet afdwingen: als het er niet in zit, zit het er niet in. In dit geval gebeurde het wel.’
Ondanks de hevige concurrentie tussen de twee, zou het stel er geen problemen mee hebben om nogmaals samen op reis te gaan. ‘Het is zeker weten voor herhaling vatbaar,’ zeggen de fotografen in koor. En wie nou uiteindelijk de beste methode gebruikt? Dat mag ieder voor zichzelf bepalen. ‘Wie weinig tijd heeft, kan misschien beter mijn manier gebruiken, wie veel tijd heeft, doet het op Sacha’s manier,’ besluit Rutting.
