Een van de droogste plekken op aarde, de Atacamawoestijn in Chili, is plotseling veranderd in een schitterende, kleurrijke bloementuin. Hoe kan dat?
Waarom is de Atacama zo droog?
De Atacama strekt zich uit over het noorden van Chili. Het is er zo droog dat maar weinig planten, dieren of bacteriën er weten te overleven. Op sommige plekken in de woestijn is zelfs nog nooit neerslag gemeten en in kuststad Arica fietst men al jaren naar het werk zonder een nat pak te halen.
Die droogte is het gevolg van de ligging aan de kust van de Grote Oceaan. De Humboldtstroom, een koude wind die wordt aangevoerd vanuit Antarctica, zorgt ervoor dat het zeewater te koud is om te kunnen verdampen. Het gevolg is dat er bijna geen wolken ontstaan en neerslag valt. Aan de oostkant vormt het Andesgebergte een natuurlijke barrière die vochtige lucht uit het Zuid-Amerikaanse binnenland tegenhoudt. Het gevolg: een gortdroge woestijn.
Zaden in winterslaap
Toch weet er zich heel sporadisch weleens een regenwolk boven de Atacama te wurmen. En wanneer het dan losbarst, kan dat spectaculaire plaatjes opleveren. Dat heeft te maken met wat er in de bodem van de Atacama verscholen ligt: zaden. Zolang er geen regen valt, verkeren de zaden in een soort winterslaap die maanden of zelfs jaren kan aanhouden. Maar wanneer ze in aanraking komen met water wordt de beschermlaag weggespoeld en ontkiemen ze tot een ware bloemenzee.
Dit verschijnsel wordt desierto florido (‘bloeiende woestijn’) genoemd. Hoewel dit fenomeen zich gemiddeld om de vijf tot zeven jaar voordoet, volgde de bloeiperiode van nu kort op de bloemendekens van 2015, 2017 en 2022. Wil je zon bloemenzee met eigen ogen aanschouwen? Dan moet je er doorgaans snel bij zijn. Door de extreme omstandigheden duurt een bloeiperiode meestal maar kort.
