Met een grijns van een ondeugende jongen graaft Erik Østli de sneeuw rond een paal weg. Liggend op zijn buik, aan de voet van de berg Finnbunuten, toont hij trots de vier-meter-markering. ‘Het is medio april en er ligt hier in Myrkdalen nog steeds een behoorlijke laag.’ Gevolg van een uniek weerpatroon, weet Erik die al vanaf zijn 7de in de buurt woont. ‘We krijgen vanaf oktober van alle kanten wolken aangevoerd die hier op de bergen van Fjord Norway leegsneeuwen. Gemiddeld valt er in een seizoen meer dan acht meter sneeuw en door de koude lucht is het van een drogere en luchtigere soort dan in andere gebieden in Scandinavië. Al in november kunnen we prima skiën en je ziet, het “witte goud” is ook in de lente nog heerlijk zacht.’ Als ik vraag of hij ooit genoeg krijgt van de winter, zwijgt Erik. Hij staat op, doet zijn goggles voor zijn ogen en gaat er met zwierende bochten vandoor. De joelende kreten die door de vallei galmen, verraden zijn antwoord.
Wintersportparadijs
‘Myrkdalen was oorspronkelijk niet meer dan een grashelling waar boeren hun schapen op lieten grazen,’ vertelt Harald Haaland. Hij is de manager van het resort dat zich razendsnel ontwikkelde tot epicenter van Noorse wintersportavonturiers. ‘In 2003 ontdekte visionair Nils Akselberg dat het gebied een ideale bestemming was. De hellingen waren mooi glooiend, het populaire Sognefjord ligt om de hoek, reeds bestaand skigebied Voss is zichtbaar dichtbij, en het ligt op slechts anderhalf uur rijden van luchthaven Bergen.’
Akselberg investeerde in een aantal vakantiehuisjes, gevolgd door een eerste skilift. Harald: ‘In de vroege jaren was het allemaal erg kleinschalig. Lokale vrouwen kookten maaltijden in een barak langs de weg en de skiverhuur was op een bankje naast de lift.’ Vandaag de dag zijn er in het wintersportparadijs acht moderne liften en 21 pistes, voor skiërs van elk niveau. Je kunt ook perfect freeriden buiten de gebaande paden, jongeren vermaken zich in het funpark, er is een cross-country trail om te langlaufen en de mogelijkheden voor toerskiën zijn eindeloos. ‘Vermoeid van een heerlijke dag buiten, ski je zo je hotelkamer in,’ voegt Harald toe.
Dit gebouw ligt centraal onder in de vallei, opende twee jaar terug zijn deuren en staat bekend om zijn milieuvriendelijkheid. Zo wordt voor de verwarming alleen hout gestookt en worden er geen chemicaliën gebuikt voor het afvalwater. Ook de stroom voor de skiliften komt overigens geheel van waterkrachtenergie. Harald: ‘Als resort willen we een minimale impact hebben op de omgeving, maar de gasten wel comfort bieden.’
Lopend door het sfeervolle houten hotelpand ontdek ik dat in alle gemakken is voorzien. De skiverhuur is inhouse, net als de skischool, een lounge met open haard en een restaurant waar de chef zich laat inspireren door het Noorse landschap dat hij door de ramen ziet: ‘wild, vers en puur, met een paar verrassingen’.
Vrijheid
Het is vroeg in de morgen en we staan boven op een top van een naamloze berg. Voor me strekt het landschap zich oneindig ver uit. Witte hellingen, schitterend in de zon onder een blauwe lucht, nodigen uit om beskied te worden. ‘Onze speeltuin,’ wijst Kjetil Isaksen enthousiast aan. De semi-professionele freerider laat me de mogelijkheden buiten de piste zien. Want dat is waar de meeste mensen voor naar Myrkdalen komen. ‘Op de piste moet je de route volgen die andere mensen voor je hebben uitgezet. Daarbuiten mag je zelf je weg zoeken,’ legt Kjetil uit. ‘Als ik door de verse sneeuw glijd, tast ik het landschap met mijn ski's af. Ik bepaal waar ik mijn bocht wil draaien, welke heuvel ik wil “pakken” en waar ik een mooie sprong maak.’
Het samenspel met de natuur, is ook wat Henning Gladheim aantrekt. Hij is berggids en neemt me mee op een toerskitocht. Onder onze ski’s hebben we speciale vellen met minuscuul kleine haartjes geplakt, die ervoor zorgen dat we wel vooruit, maar niet achteruit glijden. In volledige stilte lopen we een paar uur door de bergen omhoog en achter elke heuvel ontplopt keer op keer een mooier uitzicht. Henning: ‘Met toerskiën ben je nog meer weg van de massa. En het monotome voortbewegen werkt heerlijk rustgevend. Het is bijna een soort meditatie.’
Als beloning voor het zwoegen mogen we een lange afdaling maken door sneeuw die nog niet eerder is aangeraakt. Ik maak grote sierlijke bochten door een weids landschap en ervaar dat de zon de laag lekker zacht heeft gemaakt. Opmerkelijk ook: de hellingen zijn niet steil genoeg om lawinegevaar op te leveren, en er zijn nauwelijks rotskliffen waar je over heen kunt vallen. Het terrein is heel vergeeflijk en zachtaardig. Onbezorgd skiën we naar het dal en als de laatste zonnestralen mijn gezicht opwarmen, word ik overvallen door een gevoel van ultieme vrijheid. Skiën in dit deel van Noorwegen is een weergaloze ervaring.
Vermoeid ploffen we op het terras van de Pudder After Ski bar. Zijn de Noren doorgaans ingetogen en een tikkeltje stug, met een beetje alcohol komen ze helemaal los. En dansen dat ze kunnen! Swingend op skischoenen wordt tot laat in de avond de aanstaande lente gevierd. Ook in Myrkdalen zet de dooi binnenkort in en zal alle sneeuw in rap tempo worden omgezet in smeltwater. Maar, geen paniek. Op één mei gaat zomerskigebied Fonna open, zodat skiverslaafden zich geen dag hoeven te vervelen. Lurkend aan peperdure maar heerlijke biertjes proosten we op de oneindige winter. Skål!
Meer informatie:
www.visitnorway.com/nl
www.myrkdalen.no
www.fjordnorway.com
Bekijk hier ook de reportage die Menno Boermans voor Traveler in Fins-Lapland maakte.
