Dit verhaal van National Geographic werd geproduceerd in het kader van een samenwerkingsverband met Rolex, ter bevordering van natuuronderzoek en natuurbehoud. Beide organisaties zijn gericht op het gezamenlijk ondersteunen van ervaren natuuronderzoekers, het begeleiden van beginnende onderzoekers en het beschermen van natuurwonderen.
Een dun laagje moleculen scheidt de twee werelden van onze planeet: het onderzeese domein en al wat daarboven ligt. In zijn fascinerende ‘boven- en onderwaterfoto’s’ is fotograaf David Doubilet erin geslaagd deze gescheiden universums tegelijkertijd vast te leggen.
Het idee begon als een jeugdherinnering, vertelt Doubilet. Met zijn duikbril op dreef hij voor de kust van Elberon, New Jersey, in de Atlantische Oceaan en bekeek de vissen die beneden hem zwommen – totdat een strandwacht hem gebaarde aan land te komen. In de jaren zeventig van de vorige eeuw begon hij aan de fotografische uitwerking van die ervaring. Daarin werd hij geïnspireerd door de introductie van een onderwaterbehuizing voor fototoestellen genaamd OceanEye, uitgevonden door National Geographic-fotograaf Bates Littlehales en optisch ingenieur Gomer McNeill.
“Dankzij hun uitvinding had ik de mogelijkheid om een supergroothoeklens achter een grote koepel van plexiglas te gebruiken en de techniek van ‘boven- en onderwaterfoto’s’ te perfectioneren,” zegt Doubilet.
Zijn eerste boven- en onderwaterfoto die in juni 1977 in National Geographic werd gepubliceerd, was een opname van het Schotse Loch Ness met twee duikers aan de voet van het Urquhart Castle.
Doubilet wijst erop dat de oceaan ruim zeventig procent van onze planeet bedekt, maar dat veel mensen nooit zullen zien wat zich onder de oppervlakte van al dat water afspeelt.
“Ik wilde een venster in de zee creëren,” zegt hij, “waardoor mensen worden aangemoedigd te beseffen hoe hun wereld in verbinding staat met een andere wereld, die eveneens van levensbelang is maar die we nooit zien.”
Lees verder op de pagina Perpetual Planet >
Dit verhaal werd oorspronkelijk gepubliceerd in het Engels op NationalGeographic.com.