Gestrand in een luxehotel uit de Sovjettijd

Larissa, 68, werkt sinds 6 jaar in Hotel Georgia en strijkt beddengoed. Zij ontvluchtte haar woonplaats Sukhumi in 1992, aan het begin van de Abchazische oorlog. Ze verliet de stad met twee van haar drie zonen en enkele eigendommen. Ze vond toevlucht in Tbilisi, Georgië.

Een beeld van een gang op een van de verlaten verdiepingen van Hotel Georgia.

Mzia, 59, draagt schone lakens naar de linnenkast in Hotel Georgia. Mzia heeft al bijna 9 jaar dezelfde functie in het hotel. Ondanks het inconsequente loon, houdt ze van de stabiliteit en consistentie dat Hotel Georgia haar geeft.

Een logeerkamer in Hotel Georgia. Het hotel houdt het hoofd boven water door verdiepingen te verhuren aan grote groepen die verblijven in de lege ruimte – en de drie werknemers overweldigen.

Mzia, 59, rookt een sigaret in de keuken van Hotel Georgia. Ze herinnert zich wat ze heeft meegemaakt tijdens de oorlog, vluchten voor het conflict en werken als chauffeuse heen en weer rijdend over de frontlinie. Mzia raakte gewond tijdens de strijd; een groot litteken op haar onderbuik doet nog steeds pijn.

Uitzicht in Tbilisi, Georgië, vanuit een van de ramen van Hotel Georgia. De rest van het gebouw is ingenomen door IVP’s en daklozen.

Een oude familiefoto van Larissa met een van haar drie zonen. Familiefoto’s waren een van de weinige dingen die ze meenam wanneer zij en haar zonen vluchtten tijdens de oorlog.

Leden van het Georgische Polyfone Koor – dat beide verdiepingen van het hotel huurt – spelen backgammon in een woonkamer van het hotel.

Een lid van het Georgische Polyfone Koor dat in Tbilisi optreedt zit in zijn kamer in Hotel Georgia.

Nana, 58, uit Sukhumi, maakt schoon onder een tafel bij de receptie. Ondanks dat er maar een handvol gasten per jaar verblijven, poetsen de vrouwen elke kamer iedere dag.

Nana, 58, poetst achter een gordijn op de bovenste verdieping van Hotel Georgia. Waar ze 4 jaar werkt. Als een IVP had Nana moeite met het vinden van een baan. Ze ziet geen andere optie dan blijven in het hotel, ondanks het onregelmatige loon.

Nana, 58, dweilt de trap van Hotel Georgia. Ze vluchtte uit Abchazië met haar kinderen aan het begin van de oorlog. In de steek gelaten door haar man na zijn arrestatie voor terrorisme en vervroegde vrijlating, moest ze haar kinderen alleen opvoeden. Ze ontvangt maar €51,50 per maand waardoor ze afhankelijk is van het salaris van haar dochter.

Een lid van het Georgische Polyfone Koor bereidt zich voor op een voorstelling van de groep in het centrum van Tbilisi.

Larissa gluurt tussen de deuren van een lift door na een werkdag in Hotel Georgia. Hoewel ze weet dat het onmogelijk is door haar leeftijd, slechte gezondheid en weinig bezittingen, droomt Larissa er nog steeds van om terug te keren naar haar leven van voor de oorlog. Naar haar zomerhuis aan de kust.