Met de rug naar de Stille Oceaan gekeerd, staan vijftien gerestaureerde moai’s op wacht in Ahu Tongariki, het grootste van de ceremoniële stenen platforms op Paaseiland. In 1960 werd deze moai door een tsunami landinwaarts gesleurd; andere moai’s braken door het geweld van de tsunami in stukken.

Toeristen mogen de moai’s niet aanraken, maar paarden wrijven er genoeglijk tegenaan, waardoor ze het poreuze vulkanische gesteente wegslijten. Hoewel de auto nu het populairste vervoersmiddel op het eiland is, lopen er op Rapa Nui nog altijd ruim zesduizend paarden en runderen los rond, die hun behoeften ook op de ooit heilige platforms doen.

Het dorp Orongo is onderdeel van het gelijknamige Werelderfgoed en telt 53 hutten van steen. Volgens de overlevering kwamen de vroegste Polynesische kolonisten ongeveer duizend jaar geleden op Rapa Nui aan land, nadat ze bijna tweeduizend kilometer aan open zee waren overgestoken.

De moai’s op Paaseiland werden met stenen werktuigen gehouwen en daarna zonder trekdieren of wielen over afstanden van tot wel achttien kilometer naar grote stenen platforms – ahu genaamd – vervoerd.

Er wonen nu zo’n tweeduizend inheemse Rapa Nui op Paaseiland, dat tot Chili behoort. Nadat de inheemse bevolking door slavenhandel en ziekten was gedecimeerd, telde ze in 1877 nog maar 111 zielen.

Ondanks zijn afgelegen ligging – vijf uur vliegen van het Zuid-Amerikaanse vasteland – wordt Paaseiland elk jaar door zo’n tachtigduizend toeristen bezocht. De inheemse bevolking telt slechts zesduizend mensen.