De berg Fuji: een gewijde beklimming

Een lange rij klimmers in felkleurige uitrusting slingert zich omhoog richting de top van de berg. Een torii-poort markeert de grens tussen het wereldlijke en het heilige.

Met witte pijlen worden klimmers op het Yoshida-pad duidelijk de weg gewezen.

Vanaf een berghut aan het pad heb je een prachtig uitzicht over een bijna oneindig wolkendek.

Op weg naar de top passeren groepjes klimmers koffiebars en berghutten.

Klimmers kopen vaak een aandenken in de vorm van een wandelstok, waarin na elke etappe veelal shintoïstische of boeddhistische tekens worden gebrand of gedrukt.

Bezoekers pauzeren bij de achtste halteplaats op het Yoshida-pad. ‘Al die voorzieningen die ze hier hebben, zijn niet alleen bedoeld voor het comfort,’ zegt fotograaf Guttenfelder. ‘Het is gedaan om ervoor te zorgen dat iedereen de klim kan volbrengen en de ervaring kan delen.’

In de berghutten waar de klimmers overnachten, zijn schoenen niet toegestaan.

Voordat ze aan de tweede dag van hun klim beginnen, liggen bergwandelaars dicht opeengepakt in een berghut.

Lange rijen klimmers trekken langzaamaan naar boven, richting de top van de berg.

‘Het sneeuwde, regende, ijzelde en waaide,’ vertelt fotograaf Guttenfelder over zijn recentste klim. ‘Maar in groepsverband hield iedereen het vol.’

Hoewel veel mensen de berg Fuji voor hun eigen plezier beklimmen, heeft de klim nog altijd iets bijzonders. ‘De tocht is omgeven met symboliek. Er zijn tempelpoorten, mensen bidden en voeren rituelen uit en op verschillende etappes van de klim zie je shinto-schrijnen,’ vertelt Guttenfelder. 'Op de top staat een tempel, waar mensen hun gebeden zeggen.'

Klimmers breiden zich in groepen voor op de klim naar de top.

Op de laatste etappe naar de top doorboort het schijnsel van hoofdlampen de duisternis.