Ontdek de wereld van Egyptische dierenmummies

De favoriete gazelle van een vorstin werd met evenveel zorg en weelde op de eeuwigheid voorbereid als een lid van de koninklijke familie zelf. Gewikkeld in fijne bandages met blauwe biezen en omhuld door een op maat gemaakte houten sarcofaag, vergezelde dit dier in 945 v. Chr. zijn bazin naar het hiernamaals.

Deze liefdevol gemummificeerde jachthond, waarvan de bandages lang geleden zijn verdwenen, was waarschijnlijk van een farao. Als koninklijk huisdier “zou hij met exclusieve lekkernijen zijn gevoerd en tot op het bot zijn verwend,” zegt egyptologe Salima Ikram. Toen de hond stierf, werd hij bijgezet in een speciaal daarvoor ingerichte tombe in de Vallei der Koningen.

Votiefmummies, die afzonderlijk met een smeekbede werden begraven, zijn er in een eindeloze variatie gevonden, maar ze zijn niet altijd wat ze lijken. Deze sluwe krokodil is nep, want het omhulsel is leeg.

Een heilige ram is gemummificeerd in een omhulsel van bladgoud en schildermotieven. Als levende belichaming van de scheppingsgod Chnoem werd dit dier tot aan zijn natuurlijke dood in de 2e of 3e eeuw na Chr. in een tempel door priesters verzorgd.

Het ongebruikelijke omhulsel – van linnen en pleister – van deze votiefmummie bootst de kop en lange snavel van de ibis na; de ogen zijn gemaakt van glazen kralen. Op beide zijden zijn onder een band met hiërogliefen verschillende godheden en tafels met offergaven geschilderd.

De gebeeldhouwde spitsmuis op deze stenen minisarcofaag geeft precies de inhoud van het kistje aan.

Deze mummie is voorzien van de kenmerken van een roofvogel maar bevat slechts een paar botjes van het dier.

Met behulp van papyrus en linnen zijn de vage contouren van een gazelle nagebootst.

Een linnen bundel met cassetten omhult een ibis.