Als mensen al eens van Jakoetsk hebben gehoord, dan kennen ze de stad meestal van zijn adembenemend koude winters, maar de korte, zonnige zomers in de stad trekken honderdduizenden bezoekers.
Jakoetsk is de hoofdstad van de Russische Republiek Sacha (beter bekend als Jakoetië), een autonome regio in het Siberische Verre Oosten, waar een bevolking van rond de 950.000 mensen in een uitgestrekt gebied van bergen, rivieren en taiga’s ter grootte van India leeft. Met temperaturen van soms –56oC en maximumtemperaturen in de zomer van geregeld +30oC heeft Jakoetsk twee records in handen: als ’s werelds koudste stad en als de stad met het grootste temperatuurverschil tussen winter en zomer. Die superlatieven trekken veel toeristen aan, die zichzelf graag testen in de ongekende kou. Maar ook een bezoek aan de zomerfeesten in het gebied is zeker de moeite waard, want ze bieden bezoekers een zeer kleurrijk inkijkje in de cultuur van de regio.
'Vakantie voor de ziel'
Voor de Jakoeten is de natuur een wereld vol levendige geesten. Met het Ysjach-festival, het feest van de zomerzonnewende, eren ze deze natuurgoden en vieren ze de vruchtbaarheid en hernieuwing van de natuur. Het grootste Ysjach-festival wordt gehouden op Oes Chatin, een grote festivalweide (alaas) die zo’n twintig kilometer ten noorden van Jakoetsk ligt. Daar verzamelt zich een menigte van circa 200.000 Jakoeten en anderen rond talloze podia en indrukwekkend grote joerts.
“Persoonlijk vind ik Ysjach een aangename vakantie voor de ziel,” zegt Alexej Vasiljev, een fotograaf die in Jakoetië is geboren en getogen. Hij beschrijft familiereünies rond traditionele gerechten met koemis (een licht alcoholische drank, gemaakt van gefermenteerde paardenmelk), waarbij jongere generaties de zegen van de ouderen krijgen.
Het Ysjach-festival wordt op het cirkelvormige openluchtaltaar of toesoelge geopend met een gebed tot de zon, waarna volksdansen in traditionele klederdracht worden opgevoerd, gevolgd door muziekvoorstellingen, sportwedstrijden, heropvoeringen van veldslagen en een groots feest dat de hele nacht duurt. Aan het einde van het festival begroeten de feestvierders de zonsopgang van de langste dag van het jaar.
Het festival wordt erkend vanwege zijn culturele belang voor de instandhouding van de traditionele cultuur, en zelfs jonge mensen doen graag in familieverband mee aan de festiviteiten, aldus Vasiljev. Ook bezoekers worden uitgenodigd om mee te vieren en te proeven van koemis en spiesen met paardenvlees terwijl ze de volksdansen bekijken.
Hoe kom je er?
De meeste bezoekers uit het buitenland zullen ruim van tevoren een visum moeten aanvragen. Reizigers die het gebied in de zomer bezoeken, hoeven voor hun vertrek naar Siberië geen bijzondere voorbereidingen te treffen, anders dan het van tevoren inwisselen van hun eigen valuta voor roebels, want in Jakoetië zelf is de wisselkoers minder gunstig. Maar mensen die de ongekende winter van Jakoetsk willen meemaken – een beslissing die je niet lichtvaardig moet nemen, aangezien je al na tien minuten in de openlucht kans op bevriezingen loopt – zullen wat geld moeten investeren in zware winterkleding en rekening moeten houden met uitgestelde vluchten, wanneer piloten weigeren in de ondoordringbare wintermist boven Jakoetsk te landen.
Op Jakoetsk wordt gevlogen vanuit Moskou, Seoul en Beijing. (Avontuurlijke reizigers die wel van een uitdaging houden, kunnen ook kiezen voor een lange autoreis over onverharde en soms bijna onneembare wegen, maar vliegen wordt sterk aangeraden.) Hoewel het toerisme in Jakoetsk gedurende de jaren negentig van de vorige eeuw achterbleef, zijn dankzij de ontwikkeling van de goud- en diamantwinning inmiddels grotere hotels in de stad gebouwd en worden buitenlandse bezoekers niet meer aangestaard.
In de stad kun je de stadsbus of de marsjroetka nemen, een bestelbusje dat min of meer vaste routes rijdt maar als een taxi functioneert. Het busje vertrekt als de chauffeur vindt dat er genoeg passagiers meerijden. In de zomer kun je door het compacte centrum slenteren en op de voetpaden langs de rivier de in felle kleuren geschilderde gebouwen op betonnen pijlers bewonderen. De complexe pijlers zijn noodzakelijk vanwege de diepe permafrost in deze regio. Pak ook insectenspray in of koop ter plekke een zalfje tegen de zomermuggen.
Wat kun je er doen?
De Lena, de op negen na langste rivier ter wereld, slingert zich door het oude centrum van Jakoetsk, waar kozakken begin zeventiende eeuw een eerste houten vesting bouwden. Ontdek de fascinerende musea van de stad, met exposities (in het Russisch uiteraard) over alle mogelijke thema’s, van een fraai bewaard gebleven mammoetkop en het culturele erfgoed van de Jakoeten tot nationaal erkende kunstenaars en de geheimen van extreem koude temperaturen.
In de zomer kunnen bezoekers een riviercruise naar de Lena-pilaren ondernemen, een door de UNESCO erkend natuurmonument met een wand van ruim dertig kilometer aan torenhoge klippen die door de strenge vorst zijn verweerd en ook unieke fossielen hebben prijsgegeven. Bezoekers in de winter kunnen het festival van de ‘Koudepool’ bezoeken, dat sinds 2001 elk jaar in Ojmjakon wordt gevierd, het dorp dat beweert ’s werelds koudste bewoonde plaats te zijn. Je kunt er ijsvissen, kijken naar races met door herten getrokken sledes en van de traditionele keuken en klederdracht genieten.
Fotograaf Alexej Vasiljev is geboren in Jakoetië. In zijn fotodocumentaires richt hij zich op het dagelijks leven en de nationale identiteit van volken in het hoge noorden. Volg hem op Instagram @lekon_v.
Dit artikel werd oorspronkelijk in het Engels gepubliceerd op NationalGeographic.com
