In het zwembad van mijn hostel in het kustplaatsje Mui Ne nip ik aan mijn Tigerbiertje terwijl ik richting de parkeerplaats kijk; daar zie ik hem staan. Hij is robuust en sterk en hoewel ik hem absoluut bewonder ben ik ook een beetje bang voor hem. Bruce is 23 jaar oud en komt uit China. Met zijn zwart-witte strepen, extra dikke zetel en ingebouwde usb-oplader is het de mooiste Honda Win 110 CC motor die er in Vietnam rondrijdt.
Ik kocht hem drie dagen terug in Ho Chi Minhstad voor een schamele 5,5 miljoen Dong ($250) van een andere backpacker. Rihards heeft vier weken door Vietnam gereden en grijnst verbaasd naar me als ik na de overdracht van de sleutels en het geld vraag "en hoe gaat 'ie aan?". Vietnam is een van de gevaarlijkste landen om überhaupt aan het verkeer deel te nemen en je zou dus denken dat mijn plan om per motor van zuid naar noord te rijden, zonder motorrijbewijs of rijervaring, op zijn zachts gezegd idioot is.
Om mijn kansen wat te vergroten, vraag ik de Denen Mikkel en Benjamin, ook net klaar met hun motorreis, om me een lesje te geven. Op een parkeerplaats in het briesende en ronkende hart van Ho Chi Minhstad maak ik voor het eerst kennis met Bruce en zijn versnellingen. Met je linkervoet schakel je; 1 is een tikje naar beneden, 2, 3 en 4 een tikje naar boven. Neutraal is een magische plek tussen 1 en 2 die ik amper weet te vinden.
Motorbende
Na het lesje (dat werkelijk niet slechter kon gaan) en een nacht van woelen is het tijd om mijn rugtas op het achterrekje te binden en de wijde wereld in te trekken. Gelukkig ben ik niet alleen; samen met Charlotte, Olivier en Jeroen vorm ik een heuse biker gang en samen zullen we de komende weken de Vietnamese kustlijn en de binnenwegen volgen richting Hanoi.
Terwijl Ho Chi Minhstad in onze rug steeds kleiner wordt, doemt een landschap op van duinen, fruitboomgaarden en groene heuvels met kleine dorpjes geflankeerd door een azuurblauwe zee. Na 8 uur rijden komen we heelhuids aan in Mui Ne met zand in de neusgaten, troep in de ooghoeken en t-shirt lijnen die wit afsteken tegen verbrande nekken en schouders. Ik ben kapot, maar heb een onuitwisbare glimlach op mijn gezicht en voel me euforisch over het grandioze avontuur dat ik ben aangegaan. Voor het slapengaan loop ik nog even bij mijn nieuwe beste vriend langs, geef hem een klopje op zijn zetel en fluister: "Good boy Brucey, slaap lekker!".
Mijn tip: omdat de route Ho Chi Minhstad - Hanoi, of andersom, per motor erg populair is onder backpackers is het gemakkelijk om in deze steden een motor te kopen of te verkopen. Je ziet overal flyers en motoren met FOR SALE bordjes maar ook de website www.craigslist.com is een goede plek om te zoeken. Koop nooit een motor zonder registratiebewijs (blue card) en doe voor je vertrekt een complete motorcheck bij een monteur. Allerbelangrijkste is uiteraard de naam die jouw beest zal dragen: de mannelijke rijders kiezen een meisjesnaam, de vrouwelijke rijders een jongensnaam!
