Trekkende titel. Maar wat betekent het?
COP staat voor 'Conference of Parties' - het laatste verwijst naar de 197 lidstaten van het VN-Raamconventie over klimaat verandering (UNFCCC). In 2021 wordt de 26e editie van deze bijeenkomst gehouden, sinds de eerste in Berlijn in 1995.
Dit jaar wordt het georganiseerd door het Verenigd Koninkrijk en vindt het plaats in Glasgow's Scottish Events Campus (SEC) tussen 31 oktober en 12 november. De conferentie is in samenwerking met Italië, waar begin oktober, in Milaan, verschillende evenementen zoals Youth4Climate en PreCOP26 worden gehouden.
Hoewel COP een jaarlijs evenement is, is COP26 de eerste bijeenkomst die wordt gehouden sinds de uitbraak van de Covid-19-pandemie. Dit geeft de conferentie extra gelegenheid, zowel vanuit het oogpunt om te leren van deze ongekende periode als voor een aanscherping van de klimaatdoelstellingen van COP25, die werd gehouden in Madrid in december 2019.
Hoe ging COP25?
De consensus was, niet briljant. De 25e COP, die werd georganiseerd door de Chileense regering en werd gehouden in Madrid in December 2019 eindigde onduidelijk. Er werden resoluties aangenomen over het terugdringen van broeikasgassen en hulp te bieden aan arme landen die al gevolgend voelen van de klimaatverandering. Maar nadat de onderhandelingen - gekenmerkt door gefrustreerde klimaatactivisten - uitliepen op een tweedaagse verlening, bleef er in de kwestie van de koolstofmarkten onenigheid en werd deze uitgestelt tot de conferentie in Glasgow. Als zodanig bestempelden vele rapporten de conferentie als een mislukking, sommige zelfs vernietigend.
Wat - Naast, blijkbaar, koolstofmarkten - wordt er besproken bij COP26?
De UNFCCC heeft vier brede doelen opgesteld in zijn manifesto voor COP26. Dit zijn:
- Het beveiligen van het wereldwijde netto nulpunt tegen het midden van de eeuw en binnen de 1,5 graad Celsius blijven.
- Aanpassen om gemeenschappen en natuurlijke leefgebieden te beschermen.
- Het mobiliseren van financiering.
- Samenwerken om te leveren.
Het eerste doel richt zich op maatregelen zoals het uitfaseren van steenkool en het terugdringen van ontbossing, die de CO2- uitstoot zullen verminderen tot 'netto nul' ten opzicht van de output van 1990 - en de doelstelling van 1,5 graad Celsius opwarming ten opzichte van de industriële niveaus hiervoor mogelijk te maken. Het idee van een collectief akkoord om het broeikaseffect te beperken tot een doelstelling werd op COP21 in 2015 al uiteengezet; de locatie van de conferentie van dat jaar geeft naam aan wat nu kenkend staat als het Parijs Akkoord.
(Lees: waarom klimaat verandering nog steeds het grootste gevaar vormt voor de menselijke gezondheid.)
Het tweede doel erkent dat gemeenschappen in gedelegeerde landen - zowel menselijke nederzettingen als omliggende omgevingen - hoe dan ook de effecten van klimaatverandering zullen blijven voelen, en moeten worden ondersteund bij hun inspanningen om deze schade te beperken en ongedaan te maken. Het derde doel richt zich op het geld dat nodig is om deze doelen te bereiken. En het laatste doel - mogleijk de lastigste van allemaal - benadrukt de noodzaak van echte wereldwijde samenwerking om ze te kunnen realiseren.
Waarom lastig? Wil niet iedereen de planeet redden?
Hoewel het doel in overeenstemming is, moeten landen ook nadenken over de invloed van mondiale beslissingen op hun individuele omstandigheden - om meerdere redenen. En met bijna 200 landen die elke beslissing moeten ondertekenen en in totaal 2217 organisaties die aanwezig zijn, is de COP altijd een monumentale, maar fragile machine geweest. Dit betekent dat eenheid enorm positief kan zijn, bijvoorbeeld bij het smeden van het Parijs Akkoord. Maar dat het ook mogelijk is dat besprekingen worden achtervolgd door bureaucratie en verergerd worden door politieke wendingen, zolas te zien was toen de regering van Trump het proces begon om de VS - 's werelds op één na grootste koolstofuitstoter - terug te trekken uit het Parijs Akkoord in 2017.
Zoals bij elke grote groep die consensus zoekt, kunnen individuele meningsverschillen waardevolle bandbreedte opslokken. Neem bijvoorbeeld de koolstofmarkten, de kwestie de COP25 deed ontsporen. Dit idee draait erom dat landen die hun emissiedoelstellingen hebben bereikt, een licentie kunnen kopen om extra koolstof uit te stoten van degenen die ondervervuilen, als een soort extra krediet. Het is een polariserend probleem. Sommigen zien het kader van de koolstofmarkt als een stimulans voor landen om groenere energie te gebruiken om te voorkomen dat ze hun drempel overschrijden; anderen zien een slecht systeem vol met gaten dat gemakkelijk kan worden gemanipuleerd; tegenstanders zien het hele idee als een valse oplossing die neerkomt op 'ecologische kapitalisatie'.
Het is ook een probleem dat is blijven hangen tijdens eerdere COP-vergaderingen, en die niet alleen diplomatieke hindernissen tussen landen aan het licht heeft gebracht mar ook heeft geleid tot kritiek dat een kwestie die zo complex is met immateriële voordelen veel kostbare tijd heeft gekost van gedelgeerden. Of hetzelfde zal gebeuren tijdens COP26 valt nog te bezien. Er zullen waarschijnelijk andere kwesties te bespreken zijn, aangezien een maand nadat de COP25 was afgelopen, een probleem dat maar weinigen zagen aankomen in de krantenkoppen begon te kruipen.
In hoeverre zal het Coronavirus domineren?
'De meeste experts zijn van mening dat COP26 een unieke urgentie heeft'. Deze zin op de website van de conferentie onderstreept het feit dat het Britse voorzitterschap van COP26 zowel komt op wat vele zien als een kritsch klimaatomslagpunt, als na een ongekende 18 maanden in de moderne geschiedenis. (Gerelateerd: voor jongeren, twee bepalende gebeurtenissen: coronavirus en klimaatverandering).
Sinds de laatste COP in 2019 zijn bijna vijf miljoen mensen overleden als gevolg van een vermoedelijke springende zoönotische soort. Hoewel dit voor de toevallige waarnemer misschien niet gerelateerd lijkt aan discussiepunten over milieukwesties, zijn wetenschappers het erover eens dat de kans op dergelijke overloopeffecten toeneemt waar mensen interactie hebben met reservoirs voor dergelijke virussen - wat de uitenidelijke trigger ook is. Dat betekent dat houtkap, mijnbouw, de aankoop van bushmeat en andere inbreuken op de leefomgeving ons een groter risico opleveren om de volgende pandemie in gang te zetten. (Lees: op jacht naar het volgende dodelijke virus.)
Het is onvermijdelijk dat een groot deel van de voorbereindende actie voor COP26 - en de context van de financiële resultaten die de besprekingen ervan zullen informeren - opnieuw is geconfigureerd in het licht van een pandemie die voor de economie de meest schadelijke gebeurtenis is geworden sinds de Tweede Wereldoorlog.
Zelfs de logistiek van de conferentie, die vanwege de pandemie werd uitgesteld in 2020, heeft geleid tot kritiek op het vermogen van afgevaardigden en ngo's uit de landen van het 'globale zuiden' om deel te nemen vanwege onbetaalbare reisbeperkingen. Veel van deze landen zijn de landen die het hardst zijn getroffen door klimaatverandering.
Echter, wat de pandemie aantoonbaar heeft gedaan, is een hernieuwde duidelijkheid gegeven aan het doel van wat de conferentie moet bereiken - en een precedent voor hoe snel de wereld de wagons kan omcirkelen in het licht van een ander, drigender, gevaar.
“De pandemie heeft duidelijk gemaakt dat het oude normaal zeer kwetsbaar en gevaarlijk was”, stelt de Independent Expert Group on Climate Finance van de VN in een rapport van december 2020. “Als de wereld nu niet ingrijpt, zal de schade veroorzaakt door klimaatverandering en het verlies aan biodiversiteit veel groter en langduriger zijn dan de schade die wordt toegebracht door COVID-19.”
Toegevoegd aan dit canvas is een jaar van bosbranden, overstromingen, versneld smelten van ijskappen, sprinkhanenplagen, recordtemperaturen en belangrijke doelstellingen voor biodiversiteit die door de wereld worden gemist. Dit alles maakt het idee dat dit een kritiek moment van actie is, voor elk land moeilijker en moeilijker te negeren.
Er is ook positiviteit op de achtergrond van COP26: het opnieuw toetreden van Joe Biden tot het Parijs Akkoord op zijn eerste dag in functie als president van de VS was een duidelijke verklaring die haaks stond op de terugtrekking van zijn voorganger. Verder zijn er proactieve initiatieven zoals The Earthshot Prize, wereldwijde groei van de output van hernieuwbare energie, een toename van ethische investeringsverantwoordelijkheid door enkele van 's werelds grootste financiële instellingen, en stappen om een groter deel van het wereldoppervlak te beschermen - zoals het besluit van het VK in november 2020 om 2,7 miljoen wereldwijde mijlen oceaan te beschermen, gedeeltelijk met steun van het Pristine Seas-initiatief van National Geographic. Allemaal positieve signalen dat een ambitieus voornemen langzaam maar zeker daadkrachtig maakt.
(Dit zijn de 15 ideeën die strijden om de grootste milieuprijs in de geschiedenis.)
COP26 is dus een big deal. Wat is de verantwoordelijkheid van het Verenigd Koninkrijk?
Net als de scheidsrechter in een rechtszaal, berust een groot deel van het soepele verloop van de onderhandelingen van COP26 in het vermogen van de president om diplomatiek te zijn en zich te concentreren op het beheren van de zaken die op tafel liggen. Eerdere mislukkingen van COP-evenementen werden toegeschreven aan de gastregeringen, net zoals ze werden geprezen voor successen.
Boris Johnson benadrukte in zijn openingstoespraak in februari zijn ambities voor Groot-Brittannië om een wereldleider te worden op het gebied van hernieuwbare energie, de acceptatie van elektrisch vervoer en koolstofafvangtechnologie – en herhaalde de toezegging van het VK om tegen 2050 CO2-neutraal te zijn. Deze stap, gezet in juni 2019 en waardoor het VK de eerste van de G7-landen was die dit deed, trok zijn twijfelaars aan. Maar het werd ook erkend als een morele positie, gezien de rol van het VK in de industriële revolutie – en een kritische intentieverklaring als het aan de orde was om andere landen aan te moedigen dit voorbeeld te volgen.
Wat op de COP26 in november precies de positie is waarin het VK zich zal bevinden.
National Geographic zet zich in voor het aanmoedigen van positieve actie op individueel niveau om de klimaatverandering tegen te gaan. Lees hier meer over COP26 - en ontdek meer manieren waarop we allemaal lichter kunnen leven op de planeet.
Dit artikel werd oorspronkelijk gepubliceerd in het Engels op nationalgeographic.com
