Het is avond in Orsa Grönklitt. Ik stap in een auto. ‘Dit is verreweg de beste manier,’ legt elandsafarigids Björn Sohl uit.. ‘Als je wandelt ruiken en horen ze je van ver.’ Terwijl we in het bos een zandweg oprijden, vervolgt hij: ‘Ik weet waar ze graag naartoe gaan. De meeste dieren zijn net wakker en gaan eerst drinken in een rivier of meer en dan eten zoeken.’
Gids Björn vertelt honderduit over de eland. Dat hij ze bijna elke dag ziet. Hoe groot de statige dieren zijn: bijna 3 meter. ‘Ze gaan tegen de avond op pad, om te drinken en om te eten.’ In Zweden leven duizenden elanden, maar er is geen garantie dat je eentje ziet. Al heeft Bjorn naar eigen zeggen een 99 procent successcore – dat resterende procent, dat zal toch niet vandaag zijn?
We rijden naar wat meer afgelegen meren in de Zweedse bossen. Die zien er stuk voor stuk pittoresk uit, maar er is geen eland te bekennen. Op de weg zijn wel pootafdrukken te zien. ‘Enkele minuten oud,’ zegt Bjorn. Maar het dier laat zich niet zien.
De zon gaat onder, tijd voor een koffiestop. We stappen uit bij een houtzagerij met enkele oude houten huizen midden in het bos. Ik maak de balans op van het eerste uur. We hebben niets gezien. Ja, een korhoen. Of twee eigenlijk; een mannetje en een vrouwtje – dieren die ik nog nooit in het wild heb gezien. In 2012 zijn Zweedse korhoenders zoals deze op onze Sallandse Heuvelrug uitgezet. En ik ken ze van de flessen van Famous Grouse natuurlijk.
Zoals altijd op safari moet je een beetje geluk hebben. ‘De meeste kans heb je als ze simpelweg langs de weg staan. Of beter nog: op de weg. Elanden worden ook wel geesten genoemd. In het bos zie je bijna ze niet. We zijn er waarschijnlijk al langs twintig gereden,’ zegt hij lachend.
’De eerste ontmoeting is erg belangrijk. Als ze met de kont naar je staan schieten ze waarschijnlijk weg. Als ze je aankijken hopelijk niet.’ Het wordt langzaam donker en dan ineens: de een na de ander. Vier vrouwtjes elanden laten zich zien. We zien geen mannetje met een imposant gewei, hoe erg Björn ook zijn best doet.
Een van de vrouwtjeselanden verdwijnt in het dichte bos van loof- en naaldbomen. In een seconde tijd is ze weg. Maar gelukkig laat een van de andere vrouwtjes laat zich goed bekijken. De reden wordt al snel duidelijk. Ze wil rijpe appels eten bij een huis aan de overkant. Rustig steekt ze de weg over, om daarna luid smakkend van de verse appels te genieten. Ik moet lachen. We hebben ruim anderhalf uur in de bossen gezocht, maar geen eland gezien. Totdat we bij de bewoonde wereld komen. Dan struikelen we over de dieren. Ook Björn moet glimlachen, dit is Moeder Natuur in optima forma.
Lees hier meer over de elandsafari.
Wil je meer weten over de Zweedse regio Dalarna, neem dan een kijkje op de site van Visit Dalarna. Dalarna is vanuit Nederland gemakkelijk bereikbaar: per auto, ferry of per vliegtuig via Göteborg of Stockholm. Diverse touroperators organiseren autorondreizen in Zweden. Bekijk hier het aanbod van Buro Scanbrit en Pharos Reizen van ANWB. Meer informatie over een vakantie naar Zweden vind je op de site van Visit Sweden.
