Dit verhaal verschijnt in de juli 2019 editie van National Geographic Magazine.
De afwas was voor Ernie Button het begin van een decennialange ontdekkingsreis naar een fantasie-universum. Bij het inruimen van een leeg whiskyglas in de afwasmachine viel zijn oog op een dun laagje droesem: achtergelaten door whisky die ruim drie jaar in Schotse eiken vaten had gerijpt. Nadat de laatste druppels waren opgedroogd, bleef enkel dit residu achter. Button nam het glas mee naar zijn studio, kantelde het en maakte foto’s.
De patronen van whiskydroesems zijn als sneeuwvlokken: ze hebben elk een uniek uiterlijk. De enige overeenkomst is dat ze lichtgrijs zijn – totdat Button ze beschijnt met kleurrijke lampen. De patronen die hij zo tot leven brengt, hebben veel weg van de gekleurde landschappen op verre planeten en manen. ‘Ik zie het als een drankje en als een show,’ zegt hij. Gaandeweg stelde Button vast dat alleen Schotse whisky’s genoeg droesem achterlaten. De oudste whisky die hij heeft gefotografeerd was 25 jaar oud. (Conclusie: leeftijd maakt niet veel uit.)
Anders dan veel fotografen die spannende taferelen ver weg documenteren, blijft Button graag (letterlijk) dicht bij huis. Vóór dit fotoproject schiep hij landschappen van cornflakesdozen en legde hij de verdwijning vast van de automatische kinderautootjes die vaak voor supermarkten stonden. Het werk van Button bewijst dat er genoeg is te ontdekken in het alledaagse leven, zelfs in de vieze vaat.
