De Out of Eden Walk is een epische reis door de wereld waarmee journalist en National Geographic Fellow Paul Salopek in de voetsporen van de eerste mensen treedt. Dit is zijn meeste recente reisverslag, vanuit India.
CHERRAPUNJI, INDIA – De groene heuvels van de noordoostelijke deelstaat Meghalaya – een hooggelegen, doorweekt, gekreukt en door waterstromen versneden uithoek in India – kunnen een wandelaar veel ellende bezorgen.
De geribbelde hellingen zijn in mist gehuld, overwoekerd door dicht struikgewas en glad van de modder. Tijdens de moessonregens brokkelen de voetpaden tussen de dorpen telkens weer af en vallen in kloven die zieden van watervallen en kolkende, onneembare barrières. Wie zich een weg wil banen door deze natuurlijke obstakels, in een klimaat dat elk jaar twaalf meter regen water uit de lucht laat vallen, moet slimme tenen, ijzeren longen en de kracht van voortdurende oplettendheid inzetten. Het vereist duizenden jaren van aandacht. Hele levens van uitproberen. Generaties van probleemoplossing.
Het resultaat, met dank aan de vindingrijkheid van de leden van de Khasi- en Jaintia-volken die vanaf hun eerste babystapjes over deze paden trekken: bruggen van levende boomwortels in de regio Cherrapunji.
De plaatselijk wijdverbreide Indische rubberboom, Ficus elastica, produceert sterke, touwachtige wortels die worden verstrengeld en vastgebonden op een geraamte van uitgeholde stammen van de betelpalm of aan bamboestengels. In de loop van tientallen geduldige jaren groeien de wortels horizontaal over diepe ravijnen en steile rivierbeddingen, totdat ze uiteindelijk, met slepende traagheid maar toch onvermoeibaar en onophoudelijk, met elkaar vergroeien en de staanders en liggers vormen van levende voetgangersbruggen die vijftig mensen tegelijk kunnen dragen.
Moderne houten of stalen bruggen rotten of roesten snel weg in de weelderige heuvels van Meghalaya, een wereldwijde hotspot van botanische diversiteit (ruim drieduizend soorten bloemplanten) en een smeltkroes van culturen (drie belangrijke etnische groepen en tientallen clans). Daarentegen houden deze voetgangersbruggen uit boomwortels vijf- tot zeshonderd jaar stand en worden in de loop der tijd zelfs sterker.
Het lopen over zo’n organische constructie – het resultaat van een zeldzame en harmonieuze samenwerking tussen menselijke vindingrijkheid en de groeikracht van de natuur – is letterlijk een bewegende ervaring.
De boomwortelbruggen van Cherrapunji veren zachtjes, bijna onmerkbaar door. Ze koesteren het lichaamsgewicht, op een soepele manier zoals beton en metaal dat nooit zouden kunnen. Omdat de relingen van levend weefsel zijn, voel je onder je handen de immense kracht van vergroeide bomen. Je overspant de tijd.
Sommige van de levende bruggen van Cherrapunji begonnen te groeien ten tijde van de feodale Ahom-dynastie, die dit gebied vanuit het huidige Myanmar binnenviel en over de heuvels van Meghalaya heerste.
Ze werden gebruikt door wandelaars toen de corrupte Britse handelaar Harry Inglis in de jaren dertig en veertig van de negentiende eeuw de bewoners van dit grensgebied terroriseerde met martelingen en moorden, zo lezen we in het Report on the Khasi and Jaintia Hills – 1853 van A.J.M. Mills (met een inleiding van J.B. Battacharjee). “Na zijn dood liet zijn weduwe Sophie het lichaam van haar overleden echtgenoot in een glazen kist op de veranda plaatsen en vertelde de Khasi’s ‘dat hij uit de dood zou opstaan en zichzelf op eenieder zou wreken die haar onheus zou bejegenen’,” schreef een historicus over de East Khasi Hills. “Sophies logica was gebaseerd op de angst die de Khasi’s nog altijd voor de macht van Harry hadden, zelfs na zijn dood.”
En de bruggen leidden mijn wandelpartner Priyanka Borpujari en mij naar de toekomst, over de voetpaden van noordoostelijk India.
Een paar stappen op onze lange reis liepen we oostwaarts richting Myanmar, op bruggen die ademden. Op architectuur van het geheugen. Op bouwwerken van regen en zonlicht.
Dit verhaal verscheen oorspronkelijk op de website die de National Geographic Society heeft gewijd aan het project Out of Eden Walk. Verken de site hier.
Paul Salopek won twee Pulitzer-prijzen voor zijn journalistieke werk als buitenlandcorrespondent van The Chicago Tribune. Volg hem op Twitter @paulsalopek.
Dit artikel werd oorspronkelijk in het Engels gepubliceerd op NationalGeographic.com
