De Oscarwinnende documentaire Free Solo wordt 20 maart om 21:00 uitgezonden op National Geographic. Lees ook het interview met Alex Honnold in de maart-editie van National Geographic Magazine.
Schrijver en klimmer Mark Synnott nam Alex Honnold in 2009 mee op zijn eerste internationale klimexpeditie naar Low’s Gully in Borneo en daarna naar Tsjaad, Oman en Newfoundland. Door de jaren heen hebben ze vaak de finesses van klimmen en de gevaren van free solo klimmen besproken. Dat is in je eentje klimmen zonder touwen of andere beveiliging.
Het lijkt dan ook logisch dat Honnold meteen nadat hij als eerste El Capitan in het Yosemite National Park in Californië free-solo heeft beklommen (het grootste wapenfeit uit de geschiedenis van rotsklimmen), zijn oude vriend ontmoet op Manure Pile, een populaire klimplaats aan de voet van El Capitan. Hij eet een appel, luistert naar de vogels en beschrijft de ervaring van zijn leven.
Je hebt zojuist de mooiste dag van je leven beleefd. Of je beleeft de mooiste dag van je leven.
Om eerlijk te zijn, denk ik niet dat ik me ooit zo voldaan heb gevoeld. Het was precies wat ik had gehoopt. Ik voelde me zo goed. Het verliep zo goed als perfect.
Zag de berg er vanochtend angstaanjagend uit?
Ik vond de berg er vanochtend niet zo angstaanjagend uitzien. Alles voelde hetzelfde. Ik had niet veel in mijn rugzak en de klim voelde geweldig. Ik hoefde niet 60 meter touw voor de hele berg achter me aan te slepen. Ik voelde me veel energieker en frisser.
Hoe voelde je je aan het begin?
Niet optimaal. Misschien heb ik gisteren niet genoeg gedronken. Ik had wat hoofdpijn toen ik naar bed ging. Ik was niet heel gestrest, omdat ik eigenlijk al was overgeschakeld op de automatische piloot en alles gewoon opzij had gezet.
Het was nog vrij donker toen ik naar het basiskamp liep. Ik begon wat eerder dan ik van plan was, omdat ik zeker wilde weten dat ik als eerste (klimmer) bij het basiskamp aankwam. Ik zag onderweg een beer wegrennen. Ik denk dat ik hem heb afgeschrikt.
Vertel eens wat over je gemoedstoestand.
Aan de voet was ik nog wat nerveus. Het is ook wel een gigantisch hoge wand die boven je uittorent. Het is nogal wat. Op de Freeblast (gladde granieten platen zonder handgrepen) was ik een beetje gespannen, maar ik voelde me echt goed.
Is het al bezonken?
Ik moet zeggen dat ik zelfs nu het gevoel heb dat ik nog een keer kan gaan. Ik voel me zo sterk.
Nog een keer omhoog? Jeetje!
Ik voel me zo goed.
Ga je nog meer klimmen?
Waarschijnlijk niet. Maar vandaag is het tijd voor hangtraining. Ik moet even aan een hangboard gaan hangen. (Klimmers gaan regelmatig met hun vingers aan een hangboard hangen om hun grip te versterken, red.)
Het is dus gewoon game on?
Ik denk het. Maar ik wil ooit nog iets heel moeilijks beklimmen. Je gaat niet op je lauweren rusten zodra je beneden bent.
(Lacht) Dat is wel de uitspraak van de dag. Je bent grappig.
Neeee.
Er waren ook wat groepen onderweg. Heb je nog iemand gesproken?
Op de Heart- en Lung-richels zag ik vijf mensen slapen, maar ik heb niet echt met iemand gesproken.
Werden ze wakker?
(Lacht) Niemand zei eigenlijk iets. Iedereen bleef superchill.
Ik keek mee door een telescoop. Op de Heart-richel leek het alsof je een waterfles die je daar had verborgen probeerde te pakken zonder iemand wakker te maken.
Er werd iemand wakker en die zei gewoon: “O, hoi.” Maar ik denk dat hij daarna stiekem zijn vrienden wakker heeft gemaakt. Want toen ik omlaag keek, stonden ze alle drie te kijken met een blik van ‘what the f***k?’
Het was alsof iemand een eenhoornpak aanhad?
Wat voor pak? Ik heb niet opgelet.
Hoe voelde het aan de top?
We hebben daar boven een tijdje staan knuffelen. We gingen allemaal uit ons dak.
Wat heb je gisteren gedaan?
’s Ochtends ben ik gaan boulderen, omdat ik mijn schoenen wat soepeler wilde maken. Daarna ben ik gaan hiken met mijn moeder en een paar van haar vrienden. Daarna heb ik de Hobbit gekeken en wat gevegeteerd.
Je hebt niet eens een rustdag genomen voor je free-solo van El Cap?
Dat hoort bij het plan. Je wilt niet met de slaap nog in je ogen gaan klimmen. Je lichaam moet wakker zijn door lichte activiteit. Fysiek gezien is de klim niet zo zwaar. Je moet je eerder in precies de juiste (mentale) staat bevinden. Daarom probeerde ik die juiste staat te creëren.
Hoe heb je afgelopen nacht geslapen?
O, ik heb geslapen als een baby. Rond 2.30 of 3.30 uur werd ik wakker met de gedachte Let’s do this! Tot ik op de klok keek. Toen had ik zoiets van ‘o’ en ben ik maar weer gaan slapen. Rond 4.30 uur werd ik weer wakker.
Wanneer je 70 bent, ga je met de kleinkinderen naar Yosemite. Daar zien ze El Capitan. Wat ga je zeggen?
Kinderen, het kost je vier uur om die wand te beklimmen. Na jaren van training. (lacht)
Welke stukken zul je je nog voor de geest kunnen halen wanneer je 70 bent?
De Monster was een van de beste stukken, omdat je je daar helemaal veilig voelt en ook zonder harnas voelde het heel eenvoudig. Ik weet zeker dat ik de Monster nog nooit zo snel heb beklommen. Ik dacht: dit is zo relaxed. Ik had een geweldige tijd.
En van de Round Table naar de top was een feestelijke klim. Het voelde als een overwinningsrondje. De handjams gingen perfect, ik vloog gewoon omhoog.
Was er een moment waarop je begon te twijfelen?
Ik heb geen moment getwijfeld. De Freeblast was zeker een uitdaging. Bij het eerste dak (aan het begin van de derde touwlengte) ben ik altijd wat gespannen, omdat je aan het begin van de route staat. En het ‘Boulder Problem’ was de crux. Dat waren waarschijnlijk de belangrijkste punten.
Dacht je tijdens het beklimmen van de wand aan nog iets anders dan bergbeklimmen?
Op het gemakkelijke terrein, in het midden, bij de Monster tot aan de Spire, dacht ik aan van alles en nog wat, aan al die mensen die me hierbij hebben gesteund. Ik kreeg vanochtend een e-mail van mijn vriend en klimpartner Conrad Anker. Dus ik dacht aan Conrad en zijn hele houding van ‘wees vriendelijk, wees goed, wees gelukkig’.
En ik dacht aan doelen in het leven. Dit was jarenlang mijn grootste levensdoel. Een ander doel is sportklimmen en een 9a klimmen. (9a verwijst naar een van de hoogst gegradeerde, lichamelijk meest inspannende niveaus van sportklimmen, red.) Daar ben ik dan halverwege, denkend dat het tijd is om me op 9a te richten. Het geeft zo'n kick om aan iets moeilijks te werken.
Dus je hebt al een nieuw doel?
Dat is een strategie. Al die tijd dat ik met El Cap bezig was, keek ik verder, zodat het niet allemaal om dit ene moment draaide. Ik denk na over wat er in het verschiet ligt, waar ik nog meer enthousiast over ben. Dit lijkt dus bijna een normale dag.
Anders stel je jezelf bloot aan een grote teleurstelling?
Je wilt niet te veel druk op jezelf leggen en alles in je leven om dit ene moment laten draaien. Dit was jarenlang mijn voornaamste doel en mijn grootste droom. Maar ik wil graag mijn fysieke grenzen verleggen en een tijdje afstand nemen van avontuur.
En dat doe je met een touw.
Ik kijk er naar uit om me een tijdje niet bezig te houden met free-soloprojecten.
Ik sprak hier met free-solopionier Peter Croft over. Hij was een van je helden toen je klein was. Volgens hem is er niets anders meer. Hij zei dat El Cap de laatste halte was.
Zo heb ik het ook altijd gevoeld, maar wie weet hoe ik er over een paar jaar over denk.
Denk je dat je ooit echt enthousiast zult worden over alpinisme?
Ik betwijfel het. Dat ben ik nu in ieder geval niet.
Wat heb je nog meer op je agenda staan? Nog wat persoonlijke dingen?
Ik weet het niet. Ik denk een gezin beginnen.
Weet je moeder dat je El Cap free solo hebt beklommen?
Ik heb haar nog niet gesproken. Volgens mij weet ze niet eens waar dit hele project om draait. Ik heb er een vreemd gevoel over. Ik zal haar dadelijk bellen. Al weet ik niet wat ik haar moet vertellen. ‘O ja, trouwens…’ Ze denkt misschien dat ik het al heb gedaan. Ze kan vrij klimmen en solo klimmen heel moeilijk uit elkaar houden.
Hoe denk je dat Jimmy Chin en zijn crew het project om jou te filmen hebben beleefd?
Ik stond eigenlijk liever alleen stil bij mijn eigen beleving en niet bij die van anderen. Ik weet zeker dat het voor iedereen die hierbij betrokken was erg stressvol was, maar voor mij was het al een hele uitdaging om naar het basiskamp te lopen en mijn schoenen aan te trekken. Als je opkijkt, denk je toch: dat is een f***ing hoge wand. Het is behoorlijk krankzinnig.
De crew heeft dus niets van enige stress laten blijken?
Nee, iedereen bleef heel relaxed. Ik denk dat dit de beste crew is die we konden krijgen.
Ik vertrouwde iedereen die aan het project meedeed. En na anderhalf jaar vertrouw je echt iedereen.
Heb je enig idee hoe belangrijk dit is en wat je hebt gedaan?
Dat is zoiets grappigs. Het voelt niet als iets heel belangrijks wanneer je het uiteindelijk doet, omdat je er zoveel tijd en moeite insteekt. Je moet niet het gevoel krijgen dat het gestoord is wat je doet.
Denk je dat de wereld zoiets cools als dit op dit moment nodig had?
Wat de wereld nodig heeft, is dat Amerika niet uit het Akkoord van Parijs stapt. Er zijn belangrijkere dingen. Maar het is wel te gek als iemand aan iets lastigs werkt en zijn droom laat uitkomen. Hopelijk kunnen mensen hier inspiratie uit putten.
Wat ga je vanmiddag doen?
Ik ga waarschijnlijk aan een hangboard hangen.
Ga je een hangboardtraining doen?
Ja, ik bedoel, eventjes. Ik wil eerst lunchen, dan zoek ik de schaduw op en daarna ga ik waarschijnlijk even aan een hangboard hangen. Ik ben lekker opgewarmd. Ik heb tenslotte zojuist vier uur licht gesport.
Door deze droom na te jagen, heb ik mijn leven optimaal kunnen leven, waardoor ik hopelijk de beste versie van mezelf ben geworden. Dat ik een droom heb kunnen realiseren, wil niet zeggen dat ik niet een nog betere versie van mezelf wil worden. Ik wil die gozer zijn die traint en fit en gemotiveerd blijft. Dat je een belangrijk traject hebt afgelegd, wil niet zeggen dat je moet stoppen.
Een normaal iemand zou na een free-solo van el Cap waarschijnlijk de middag vrij nemen.
Maar ik heb om de dag aan het hangboard gehangen en vandaag is het weer tijd.
Je hebt El Cap nu solo beklommen. Denk je dat je het opnieuw zou kunnen doen?
Als ik er een reden voor had, zou ik El Cap waarschijnlijk weer kunnen beklimmen. Geen probleem. Het lijkt alleen wat minder uitdagend. Die mentale horde is genomen. Als iemand me morgen 250.000 dollar biedt, zou ik zeggen: “f***k, yeah.” Ik zou het morgen gewoon doen.
Het is wel goed, Alex. Je hoeft het niet opnieuw te doen. Omdat het gevaarlijk is, toch?
Het voelde veel minder eng dan veel andere solo's.
Welke?
Waarschijnlijk allemaal. Omdat ik hier zoveel tijd in heb gestoken. Ik was volledig geprogrammeerd.
Dat is verbluffend.
Ik had hier geen twijfels over. Ik wist de hele tijd precies wat ik moest doen. Veel klimgrepen voelden als oude vrienden.
Dit verhaal werd oorspronkelijk gepubliceerd op 4 juni 2017 in het Engels op NationalGeographic.com
