Aan een industrieel gedeelte van Lancaster Avenue in West-Philadelphia verscheen onlangs een schildering van platanen en sassafrasbomen. Daarna volgden er monarchvlinders, een roodkeelsialia en een reusachtige bij. In minder dan een week tijd had dit stukje ‘natuur’ zich gevestigd op een meer dan 12 meter lange muur van een afgedankte steenfabriek waarin nu een milieucentrum is ondergebracht.
Zoals bijna alle vierduizend muurschilderingen van Mural Arts Philadelphia die de afgelopen 35 jaar in de stad zijn gecreëerd, is ook deze uitbeelding van weelderig natuurschoon – die in 2022 op Earth Day werd onthuld – een samenwerkingsproject tussen een buurt en een kunstenaar die het verhaal van die buurt wilt vertellen.
Lees ook: Belfast: van bloederige geschiedenis naar culinaire kunststad
Met zijn nieuwe werk, dat door National Geographic werd gefinancierd, veranderde kunstenares Eurhi Jones een muur van het Overbrook Environmental Education Center (OEEC) in een natuurlijk landschap – althans in de verbeelding. De schildering is bedoeld om aandacht te vragen voor het feit dat Philadelphia’s lange geschiedenis als industriële motor heeft geleid tot een gecompliceerd heden voor zijn bewoners – stedelingen, planten en dieren.
‘We zijn een oude stad. En in een oude stad is er veel verval. We beschermen de natuur en de mensen die in contact komen met de oude infrastructuur,’ zegt Jerome Shabazz, oprichter-directeur van het OEEC. Met de muurschildering moet het gesprek over de ecologie binnen stedelijke gebieden nieuw leven worden ingeblazen. Op het adres 6100 Lancaster Avenue vindt dat gesprek plaats in een buurt van winkelpanden, industriële gebouwen en her en der wat stratenblokken met goedkope woningen. Deze buurt wordt nu geconfronteerd met een erfenis van vervuiling en afval waaraan de mensen hier maar weinig kunnen veranderen.
‘Aan deze gemeenschap wordt nooit wat gevraagd,’ zegt Shabazz. ‘Allerlei soorten mensen, jong en oud en van verschillende etnische herkomst, reageren op de schoonheid en de kleuren van de schildering en op het feit dat er tijd en energie in is gestoken.’
‘Muurschilderingen zijn echt coöperatieve kunstwerken,’ zegt Jones. Er zijn heel wat mensen nodig om een muurschildering te creëren en dit soort projecten laten een blijvende indruk achter bij de vele vrijwilligers die eraan meewerken. ‘Ik kom mensen tegen die het over een muurschildering hebben waaraan ze ooit hebben gewerkt: “Ik heb die of die bladeren of die of die beer geschilderd.” Het is een positieve kracht van welwillendheid en schoonheid, een vorm van samenwerking die in het dagelijks leven niet zo snel ontstaat.’
Maar ook mensen die er niet aan hebben meegewerkt, ondergaan de positieve uitstraling van muurschilderingen. Milieukwesties zijn niet altijd gezellige gesprekonderwerpen of eisen niet voldoende aandacht op. ‘Het is mijn droom dat deze muurschildering mensen bewust maakt van een thema dat moeilijk bespreekbaar maar noodzakelijk is voor ons voortbestaan,’ zegt Jones. Ze hoopt dat de zomerse natuur van de schildering mensen zal helpen om zich voor te stellen wat ze kunnen doen om zoiets mogelijk te maken. ‘Zonder verbeelding kun je de toekomst niet beter maken. Je moet je eerst kunnen voorstellen wat je voor ogen hebt,’ zegt ze.
Bloeiende boom
Volgens Jane Golden, oprichter-directeur van Mural Arts Philadelphia, kunnen zulke odes aan de natuur in deze tijd van de coronavirus-pandemie nóg indrukwekkender zijn. ‘Na al dat binnen zitten en verstoken zijn bestaat er nu een duidelijker verlangen om weer in de weidse natuur te zijn,’ zegt zij. ‘Er is meer aandacht voor plaatselijkheid. Dit zijn de vogels en bomen van Philadelphia. Hoe bekijken en waarderen we de dingen in onze eigen omgeving? Er is nu meer aandacht voor zaken die we voorheen misschien niet genoeg op waarde hebben geschat.’
Golden benadrukt dat het bij muurschilderingen zowel om loutering als gemeenschapszin draait. ‘Na COVID is de wereld getraumatiseerd en veel kwetsbaarder geworden. Kunst is een manier om weer te herstellen. Voor de mensen die muurschildering maken, is het een inspirerende en uitdagende ervaring,’ zegt zij. ‘Mensen verlangen naar samenzijn. Openbare kunst kan dat bewerkstelligen. Muurschilderingen benadrukken een gemeenschappelijke humaniteit.’
De liefdesaffaire van Philly met muurschilderingen kent al een lange geschiedenis. Toen Golden in de jaren tachtig in opdracht van de gemeente een plan tegen graffiti opzette, begon ze de graffitikunstenaars zelf in te huren, zodat zij hun creatieve energie konden kanaliseren in kunstwerken die een groot publiek zouden aanspreken in plaats van dat ze plaatselijke winkeliers ergerden en openbare ruimten ontsierden.
In de navolgende jaren groeiden de muurschilderingen in de stad uit tot een waar fenomeen en een onverbrekelijk onderdeel van het stadslandschap. Tegenwoordig is er een wachtlijst van honderden buurten die een aanvraag hebben gedaan om plaatselijke gebouwen van muurschilderingen te voorzien. ‘Er zijn meer mensen dan ooit die om deze muurschilderingen vragen, over thema’s die variëren van figuratieve kunst tot politieke statements. Er is een groter verlangen naar schoonheid,’ zegt Golden.
Het belang van muurschilderingen
‘Deze vorm van kunst – van grotschilderingen en de fresco’s van de Renaissance tot het werk van de beroemde Mexicaanse muurschilders, draait om de wil om een punt te maken,’ zegt Golden. ‘Ze zijn dus ook een barometer van de tijdgeest en getuigen van ons vermogen om verhalen te vertellen en te worstelen met de kwesties van onze tijd.’
Waar je in Philly ook een hoek omslaat, er komt altijd een muurschildering in zicht, met daarop bijvoorbeeld afbeeldingen van literaire grootheden – in het groot. Dr. J, Aretha en Sinatra, Larry uit The Three Stooges, Questlove, Fabian en Frankie Avalon – ze zijn allemaal deel gaan uitmaken van de buurten die ze bewonen. Minder beroemde figuren zijn op niet minder kolossale formaten afgebeeld, onder wie de 19-jarige Najee Spencer-Young, die op een vijf verdiepingen hoge muur van 223 vierkante meter in het stadscentrum is vereeuwigd door Amy Sherald (de officiële portrettist van Michelle Obama); het verhaal van Najee is een verhaal van eigenwaarde en het ontluiken van een jonge zwarte vrouw.
Andere muurschilderingen in Philadelphia zijn liefdesbrieven op groot formaat aan de stad zelf, een ode aan de vier seizoenen of een abstracte explosie van kleur, gewoon omdat het er mooi uitziet.
Maar vaak zijn deze muurschilderingen uitvergrote beeldverhalen waarin de zorgen en noden van de buurt worden gedeeld. Sommige gaan over lastige kwesties als raciale gelijkheid, immigratie, wapenbezit en de angst voor gentrificatie.
Het is moeilijk om vragen te negeren die dag en nacht in een formaat van meerdere verdiepingen worden gesteld. ‘Muurschilderingen vormen de autobiografie van Philadelphia. Overal waar je komt, zie je projecten waarin het gaat over de mensen die er wonen, onze helden en de kwesties waarmee we worden geconfronteerd,’ zegt Golden. ‘Tezamen vertellen ze het verhaal van de stad. De mensen hebben het gevoel dat deze werken van hen zijn.’
Voor bezoekers aan Philly is het bekijken van deze muurschilderingen als een kijkje in een kostbaar dagboek dat hen vertelt over de soms moeilijke en provocerende, vaak grappige en opgewekte maar altijd eerlijke gedachten van de bewoners van de stad. Philadelphia is een stad die niet terugschrikt voor nadere beschouwing of die zijn minder fraaie kanten verstopt, want de stad heeft het te druk met leven.
Het resultaat van dit alles is een plek vol kleur en leven, geschiedenis en nabijheid. Philadelphia is een stad die iets persoonlijks uitstraalt en zich daar niet voor schaamt.
‘Ik wilde iets bijdragen aan plekken waarvan ik het idee had dat ik er thuishoorde,’ zegt muurschilder David Guinn over de tientallen werken die hij in zijn geboortestad heeft gecreëerd. Hij zegt er meteen bij dat Philadelphia zich nooit beter voordoet dan de stad die ze is. ‘Ik zou zeggen dat het een charmante stad is,’ zei Guinn in 2020. ‘Het is een plek die zichzelf probeert te zijn.’
‘De mensen hier weten wat authentiek is, waar het hart zit,’ zegt hij. Wel zo gepast voor een plek met de bijnaam ‘Stad van de Liefde.’
Johnna Rizzo is voormalig redactrice van National Geographic. Momenteel ontwikkelt ze een serie getekende non-fictieverhalen en podcasts over het leven in de VS.
In deze ‘Maand van de Aarde’ viert National Geographic samen met tv-stations van ABC in Philadelphia, Chicago, New York en San Francisco de herstellende kracht van de natuur door openbare kunstwerken te ondersteunen. Voor het project lieten plaatselijke muurschilders zich inspireren door foto’s uit het archief van National Geographic en creëerden werken waarin de schoonheid van de natuur in het stadslandschap werd opgenomen. De muurschilderingen maken deel uit van NatGeo’s aloude traditie om aan de hand van nieuwe verhalen de wonderen van onze wereld te belichten en beschermen. #NatGeoPlanetPossible
Dit artikel werd oorspronkelijk in het Engels gepubliceerd op nationalgeographic.com
