Een zoutwatermeer in Yuncheng, ook wel China’s “Dode Zee” genoemd, trekt toeristen om een bijzondere reden. De kleur van het water heeft intense tinten magenta, groen en geel door algenbloesem en snel voortplantende insecten.
Het zeldzame verschijnsel wordt veroorzaakt door Dunaliella salina, een algensoort die volgens NASA groen is in zee omgevingen maar kan veranderen in rood wanneer het wordt blootgesteld aan een hoge intensiteit zout en licht. Dit is te wijten aan “de productie van beschermende carotenoïde in de cellen”. Carotenoïde is het pigment van de plant dat verantwoordelijk is voor de heldere kleuren van het meer.
Uit een studie, gedaan door de Universiteit van Concepción in Chili, is gebleken dat D. salina op dit moment het meest zout-tolerante eukaryot dat bestaat. De alg komt voor in zoutwatermeren over de hele wereld, zoals in Chili, Australië, Mexico en Israël.
Bij sommige soorten kan het β-caroteen met meer dan 10% groeien als het wordt blootgesteld aan onder andere glans, zout, tekort aan voedingsstoffen of extremen temperaturen. Dit zorgt voor de “grootste natuurlijke bron voor dit pigment tot nu toe.”
De warme kleuren van D. salinas zorgen ervoor dat het populair is als kleurstof in voedsel en als toevoeging in cosmetica. Het wordt ook gebruikt in multivitaminen.
Xiechi Lake is ongeveer 500 miljoen jaar geleden ontstaan tijdens de vroege Kenozoïcum tijd. Al 4000 jaar lang voorziet het lokale gemeenschappen van zout. Het is het op twee na grootste natriumsulfaat meer en beslaat meer dan 120 vierkante kilometer.
Net als Israëls beroemde Dode Zee, is het meer rijk aan mineralen die, naar zeggen, nuttig zijn voor de huid. Maar terwijl de basis van de zwarte modder in de Dode Zee chloor is, is dat van het Xiechi meer sulfaat en zorgt dit voor een grote diversiteit van flora en fauna.
Helaas kunnen algen ervoor zorgen dat er een dode zone ontstaat. Als ergens meer algen groeien, soms wel miljoenen cellen per millimeter, worden ander vormen van leven verstikt. Deze gaan dan dood en worden afgebroken door bacteriën in het water.
Al het verval vermindert de beschikbare zuurstof in het water. Veel vissen en waterinsecten kunnen in zulke omstandigheden niet overleven.