Deze diersoorten bestaan binnenkort misschien niet meer

Status: bedreigd. De Indische tapir (Tapirus indicus) is voor zijn overleving afhankelijk van oerbossen, met name tropische oerbossen. De verwoesting van deze bossen, onder andere door de aanleg van palmolieplantages, vormt een grote bedreiging voor de soort. Gefotografeerd in de Minnesota Zoo in Apple Valley, VS.

Status: bedreigd. De Aziatische olifant (Elephas maximus) is niet zo groot als zijn Afrikaanse neef en heeft ook kleinere en rondere oren. Die oren stralen warmte uit om de olifant af te koelen. Het dier zuigt ook zijn slurf vol met water om zichzelf te besproeien. Ivoorstropers hebben deze dikhuiden tot een bedreigde soort gemaakt. Gefotografeerd in de Los Angeles Zoo, Californië, VS.

Status: laag risico met de minste zorg. Koala’s (Phascolarctos cinereus) baren doorgaans maar één ‘joey’ per worp. ‘Koalaberen’ zijn buideldieren, geen beren. In het oosten van Australië, waar ze leven, voeden koala’s zich overdag met bladeren van de eucalyptusboom en slapen of sluimeren bij nacht. Gefotografeerd in het Australia Zoo Wildlife Hospital, Beerwah, Australië.

Status: bedreigd. De agouta (Solenodon paradoxus) jaagt vooral ’s nachts op spinnen en insecten in de slinkende wouden van Haïti en de Dominicaanse Republiek. Overdag verbergt hij zich in rotsspleten en holen. Agouta’s zijn sociale dieren, die soms één hol met z’n achten bewonen. Gefotografeerd in het Parque Zoológico Nacional, Santo Domingo, Dominicaanse Republiek.

Status: bedreigd. Het ranke lijf van de zwartvoetbunzing (Mustela nigripes) stelt deze gemaskerde jager in staat om door de holen van zijn prooidieren, prairiehonden, te kruipen. Maar omdat veel prairiehonden door boeren en ranchers worden gedood, is deze bunzing bijna verdwenen. Gepoogd wordt de soort te redden door de dieren in gevangenschap te fokken. Gefotografeerd in de Cheyenne Mountain Zoo, Colorado Springs, VS.

Status: Ernstig bedreigd. De noordelijke witte neushoorn (Ceratotherium simum cottoni) is na de olifant het grootste landzoogdier op aarde en is door de illegale jacht op neushoornhoorns bijna uitgestorven. De soort is de enige grazer onder de neushoorns en kan op een dieet van korte grassen een gewicht van 3,6 ton bereiken. Gefotografeerd in de dierentuin van Dvůr Králové , Tsjechische Republiek.

Status: laag risico met de minste zorg. De kapucijnluiaard (Bradypus variegatus) heeft een bek die een permanente glimlach vertoont. Hij gebruikt zijn drie gebogen klauwen om ondersteboven aan takken te hangen. Deze zeer trage loper is kwetsbaar voor roofdieren. Gefotografeerd in de Pan American Conservation Association, Panama-Stad, Panama.

Status: bedreigd. Net als zijn neef, de giraffe, heeft de okapi (Okapia johnstoni) een driehoekig gevormde kop en een lange, beweeglijke tong, waarmee deze dieren knoppen en bladeren van takken kunnen plukken. Deze puur herbivore soort, die in het stroomgebied van de Congo inheems is, geeft de voorkeur aan dicht regenwoud. Gefotografeerd in het White Oak Conservation Center, Yulee, Florida, VS.

Status: laag risico met de minste zorg. Hoewel het dwergkonijn (Brachylagus idahoensis) als soort niet met uitsterven wordt bedreigd, behoort dit vrouwtje met de naam Bryn tot een bedreigde populatie op het Columbia Plateau in het Pacifische noordwesten van de VS. Deze populatie is nagenoeg uitgestorven als gevolg van de landbouw, met name de aardappelteelt ten behoeve van de frietindustrie. Toen Bryn in 2007 op de foto werd gezet, was zij een van nog maar twee exemplaren. Gefotografeerd in de Oregon Zoo, Portland, VS.

Status: laag risico, maar bijna bedreigd. In de negentiende eeuw werden zo’n vijftig miljoen bizons (Bison bison) gedood, voor voedsel en als sport. Kuddes die ooit de Great Plains bedekten, werden gereduceerd tot een paar honderd dieren. Nu leven er weer zo’n tweehonderdduizend bizons in wildreservaten en veehouderijen. Gefotografeerd in de Oklahoma City Zoo, VS.

Status: laag risico met de minste zorg. De zilvergrijze zandrat (Heliophobius argenteocinereus) is een solitair levend knaagdiertje uit Afrika dat elk seizoen een ander holenstelsel uitgraaft. In het droge seizoen, wanneer de bodem hard is, slaat de zandrat de uitgegraven aarde op in tunnels in plaats van molshopen. Het diertje kan met zeer weinig voedsel overleven. Gefotografeerd in de dierentuin van Plzeň, Tsjechische Republiek.

Status: laag risico met de minste zorg. Met een gewicht van ruim vier kilo is de dwergantilope (Neotragus pygmaeus) de kleinste van alle antilopensoorten. De mannetjes zijn amper groter dan een konijn en ontwikkelen zwarte hoorntjes. Dwergantilopen leven in West-Afrikaanse regenwouden, zijn nachtdieren en zeer schuw. Gefotografeerd in de Los Angeles Zoo, Californië, VS.

Status: bedreigd. Met bamboe kun je de reuzenpanda (Ailuropoda melanoleuca) altijd blij maken, want een groot deel van zijn leven besteedt hij aan het verorberen van deze plant; een volwassen reuzenpanda eet dagelijks zo’n dertien kilo bamboe. In het wild leven niet meer dan duizend exemplaren, terwijl honderd reuzenpanda’s in dierentuinen worden gehouden. De panda’s Mei Lun en Mei Huan, hier afgebeeld in de dierentuin van Atlanta, werden in 2013 geboren. Gefotografeerd in Zoo Atlanta, Georgia, VS.

Status: laag risico, maar bijna bedreigd. Het kogelgordeldier (Tolypeutes matacus) voedt zich met mieren en termieten en is de enige gordeldiersoort die zich tot een perfect ronde bal kan oprollen als er gevaar dreigt. Daarbij worden de oren naar binnen gevouwen en is de kwetsbare onderbuik onbereikbaar voor roofdieren. Gefotografeerd in de Lincoln Children’s Zoo, Nebraska, VS.

Status: laag risico met de minste zorg. Knobbelzwijnen (Phacochoerus africanus) bewaken de ingang van hun leger met geheven slagtanden. Maar dit gehoornde en harige zwijn, dat tot dezelfde familie als het varken behoort, is gewoon een grazer. Het dier voedt zich met grassen en planten, en gebruikt zijn snuit voor het uitgraven van wortels en knolgewassen. Gefotografeerd in de Columbus Zoo, Powell, Ohio, VS.

Status: laag risico met de minste zorg. Net als het vogelbekdier is de Australische mierenegel (Tachyglossus aculeatus) een zoogdier dat eieren legt. Jonge egeltjes klampen zich vast aan de vacht binnenin de buidel van de moeder en worden daar twee à drie maanden gezoogd. Wanneer ze hun stekels krijgen en gaan prikken, graaft de moeder een hol voor haar kroost. Gefotografeerd in de Melbourne Zoo, Australië.