Rode cactusbloesems sieren een vallei in de Grand Canyon. De Grand Canyon werd gedurende een periode van miljoenen jaren uitgesleten door de rivier de Colorado en wordt beschouwd als een van de mooiste voorbeelden van woestijnerosie ter wereld. De reusachtige kloof is 446 kilometer lang en gemiddeld 1200 meter diep, maar op zijn wijdste punt slechts 24 kilometer breed.

Hoge basalttorens rijzen op in kloven die door stortvloeden zijn uitgesneden en kenmerkend zijn voor het Simiengebergte in Ethiopië. In dit woeste landschap, dat ook wel de ‘Afrikaanse Alpen’ wordt genoemd, leeft ook de bedreigde gelada, een nauwe verwant van de baviaan. Op de loodrechte klippen zijn de apen veilig voor jakhalzen, hyena’s en luipaarden.

Water kolkt rond keien in de rivier de Colorado, die nog altijd bezig is de Grand Canyon uit te slijten. Een tocht te voet of per muilezel naar de bodem van de canyon en weer terug kost twee dagen, terwijl het twee weken duurt om de hele canyon met een vlot te doorvaren. In 1963 werd stroomopwaarts van de Grand Canyon de Glen Canyon Dam voltooid, waardoor het debiet van de Colorado drastisch veranderde.

Met Mexico aan de linkerzijde en de VS aan de rechterzijde vormt de Rio Grande een scherpe scheidslijn tussen beide landen. Aan de Amerikaanse kant slingert de rivier zich door de Santa Elena Canyon, in het Texaanse Big Bend National Park. Torenhoge klippen (460 meter) van kalksteen kenmerken deze canyon.

Een gleufcanyon doorsnijdt de Sonorawoestijn in Arizona. Langs de grens van deze staat met Utah zijn talloze van dit soort korte en ongebruikelijk smalle canyons te vinden, die soms tientallen meters diep zijn. Een bijzondere combinatie van neerslag en geografische kenmerken is nodig om het ontstaan van een gleufcanyon mogelijk te maken. Hun vorming is te danken aan regen- en smeltwater dat gedurende millennia de rode rotsbodem van de streek heeft uitgeschuurd.

Een waterval stort zich van de loodrechte rotswanden van de Grand Canyon in Arizona. Naast de machtige Colorado zelf stroomt hier water (van levensbelang in het kurkdroge Zuidwesten van de VS) in de vorm van bronnen, beken en smalle stroompjes.

Zonlicht dringt door in spleten van de Antelope Canyon in Arizona en valt op de golvende vormen in het gesteente die door eeuwenlange erosie door stortvloeden en andere verwering zijn ontstaan. Deze gleufcanyon is een van de meest bezochte canyons van het Amerikaanse Zuidwesten.

In het Yellowstone National Park verrijzen rotsformaties op de bodem van de ‘Grand Canyon of the Yellowstone’. Deze canyon werd mede uitgesleten door stortvloeden van gletsjerwater, die ook het meeste zand en grind uit de kloof hebben weggespoeld.

Zo ver het oog rijkt strekken zich de verweerde rotsformaties van de Canyon de Chelly uit, een nationaal monument in Arizona. Het park is uniek in de VS, want het bestaat geheel uit land van het Navajo-volk. Volgens het geloof van de Navajo woonde een godheid genaamd de Spinnenvrouw op de top van de Spider Rock, de zandstenen monoliet op de voorgrond van de foto. Zij verorberde kinderen die zich hadden misdragen, waardoor de top van de rotspilaar wit werd door hun verbleekte botten.