Wrattenbijter (dectius verrucivorus). Deze forse sabelsprinkhaan is in Nederland ernstig bedreigd; nog enkele tientallen dieren leven op een kleine lap grond bij de Overasseltse en Hatertse Vennen bij Nijmegen. In Vlaanderen geldt hij als uitgestorven; in heel West- en Midden-Europa is de soort sterk achteruitgegaan.

Goudrandloopkever (carabus nitens). Komt nog op enkele locaties in Oost-Nederland voor, op hoge zand- en veengronden. Ook gedijt hij op ontwikkelde natte heide. In België is de soort onder meer waargenomen bij Brecht en Kalmthout.

Gewone steekmug (culex pipiens). De meest voorkomende steekmug in Nederland en ook in België wijdverspreid. ‘Bijtmug’ zou misschien een betere naam zijn voor de soort: de vrouwtjes drinken bloed via hun scherpe snuit. De mannetjes drinken alleen nectar en plantensap.

Knautiabij (andrena hattorfiana). De bedreigde knautiabij is afhankelijk van beemdkroon, die in Nederland nog op kalkgrasland in Zuid-Limburg en langs rivieren in het zuiden en oosten is te vinden. In België zijn er nog knautiabijpopulaties in het oosten en het zuiden van het land.