De Marquesaseilanden maken deel uit van Frans-Polynesië, maar zijn er trots op anders te zijn dan de andere eilanden. Op deze twaalf vulkanische eilanden, waarvan er zes zijn bewoond, zul je geen bungalows op palen of turquoise baaien aantreffen. Hier vind je groene bergtoppen die rechtstreeks in zee uitlopen, valleien met talloze watervallen en torenhoge rotspartijen. De bewoners streven ernaar om naast dit weelderige natuurlijke erfgoed ook hun bijzondere culturele tradities in stand te houden, op het gebied van tatoeages, dans, taal - en paardrijden.
In het midden van de negentiende eeuw bracht de Franse admiraal Abel Dupetit-Thouars als geschenk paarden mee naar het eiland Ua Huka, die afkomstig waren uit Chili. Na verloop van tijd temden de eilandbewoners de dieren en namen ze onder hun hoede. De paarden bleken het perfecte transportmiddel voor de valleien waar geen wegen waren, en voor de steile hellingen en de hoge bergkammen. Dankzij de dieren konden eilandbewoners ook verder weg op jacht gaan naar wilde geiten en zwijnen, die volgens traditie langzaam worden gegaard in een umu,een ondergrondse oven.
Omdat niet alleen de jacht maar ook de zee voedsel opleverde, en er daarnaast op het eiland volop broodvruchten, kokosnoten, mango's, bananen en andere tropische vruchten te vinden zijn, konden de eilandbewoners eeuwenlang “heel goed leven van wat de natuur te bieden had,” vertelt fotograaf Julien Girardot. Maar sinds de komst van wegen en auto’s naar het eiland “rijden bijna alle bewoners met een Japanse pick-uptruck naar de winkel om er rijst, pasta en ingevroren kip uit de VS te kopen,” vertelt hij. Toch zijn er op het eiland ook nog mensen die niet meedoen aan deze vorm van globalisering, en die de van generatie op generatie overgedragen paardencultuur in stand houden, voegt hij daaraan toe.
De fotograaf, die de afgelopen zeven jaar in Frans-Polynesië woonde, vertelt in een fotoserie het verhaal van drie van dergelijke ‘cowboys’: Vohi Brown van het eiland Ua Huka, en Lucien “Paco” Pautehea en Jérémie Kehuehitu die allebei op Hiva Oa wonen.
Ua Huka telt meer wilde paarden dan bewoners. Vohi, die een tatoeage van een steigerend paard op zijn rug heeft, is zeer bedreven in het vangen, temmen en trainen van de dieren. Hij heeft een stal met dieren die hij verzorgt, en werkt daarnaast in het plaatselijke guest house Mana Tupuna Village en teelt kopra (gedroogd vruchtvlees van kokosnoten). Daarvan wordt kokosolie gemaakt, een van de belangrijkste exportproducten van Frans-Polynesië. Bovendien neemt Vohi zo nu en dan bezoekers mee op trektochten te paard door het droge binnenland van de eilanden.
Als westerlingen het eiland Hiva Oa al kennen, dan is dat waarschijnlijk vanwege het feit dat kunstenaar Paul Gauguin er de laatste jaren van zijn leven doorbracht. Zowel Paco (die de Hamau Ranch runt) als Jérémie delen als gids tijdens paardentochten toeristen hun kennis over en liefde voor hun eiland: voor het weelderige landschap met zijn geur van frangipani en tiare(de nationale bloem van Tahiti); het heiligdom Meae Iipona waar eeuwenoude tiki’s staan vol manaoftewel spirituele krachten; en voor het uitzicht vanaf de bergtoppen over de weidse oceaan, die onbevreesd de onbekende horizon tegemoet gaat - net als de laatste cowboys van de Marquesaseilanden zelf.
Amy Alipio is senior editor bij het National Geographic Travelermagazine. Volg Amy op Twitter @amytravels en op Instagram @amyalipio.
Julien Girardot is een freelance-fotojournalist en woont in Frans-Polynesië. Volg hem op Instagram @julien.girardot.photography.
Lees ook: Deze sprookjesachtige foto's nemen je mee naar het 8e eeuwse Marokko
