In de meest legendarische poolwedstrijd sinds de race van Roald Amundsen en Robert Falcon Scott naar de zuidpool in 1911 bereikte de Britse avonturier Louis Rudd op 29 december op de 56ste dag van zijn expeditie de rand van de Antarctische landmassa. Daarmee voltooide hij zijn soloreis op ski’s zonder technische en menselijke hulp over het bevroren continent. Eenmaal aangekomen bij de ijzige uitgestrektheid van het Rossijsplateau, dat met een dikte van zeshonderd meter en een oppervlakte ter grootte van Frankrijk een van de meest afgelegen en onherbergzame plekken op aarde is, wachtte hem een verrassing: een tent en een slee. Er was nog iemand.
Die iemand was de Amerikaan Colin O’Brady die ook een soloreis zonder ondersteuning had gemaakt. Hij had dezelfde route drie dagen eerder afgelegd en was daarmee de eerste persoon die dat had bereikt. De mannen waren op 3 november op anderhalve kilometer van elkaar vertrokken vanaf de Atlantische kust aan de andere kant van het witte continent. Beide wilden de eerste persoon zijn die alleen en zonder hulp via de zuidpool van de Atlantische naar de Stille Oceaan was geskied. Rudd is nu het tweede lid van deze zeer exclusieve club.
De vermagerde mannen ontmoetten elkaar op de spierwitte vlakte aan de voet van het Transantarctisch Gebergte dat Rudd zojuist via de Leverettgletsjer had doorkruist. Een eenzame paal in het ijs markeert het begin van de Stille Oceaan en het eindpunt van de verbluffende laatste stuk van de tocht van O’Brady, die maar liefst 32 uur duurde en 128 kilometer besloeg. Na aankomst vertelde hij aan NBC News dat hij moest huilen: “De tranen stroomden over mijn wangen, maar niemand was daar getuige van.”
O’Brady rustte de dagen daarna uit op de grootste ijskap ter wereld, in afwachting van Rudd. Ondertussen bevocht de Engelsman sterke winden en veel lagere temperaturen onder nul in de hoger gelegen delen van de bergen. “De pulk ging heen en weer alsof ik een dolle hond aan de lijn had,” schreef hij met kerst in zijn verslag. “Ik moest alle zeilen bijzetten om het ding onder controle te houden.”
De laatste twee nachten sliep hij kort om zichzelf nog meer te pushen. Tijdens de afdaling op de voorlaatste dag legde hij 54 kilometer af in zware mist. Door gaten in de mist waren de granieten kliffen telkens eventjes te zien. Niet eerder had Rudd op één dag zo’n lange afstand afgelegd. De afdaling door de bergen droeg daar aan bij. Hij schreef daarover: “Ik gleed als het ware naar beneden en de pulk volgde goed (en haalde me soms onderuit) … Het was fantastisch.”
Hoewel zijn finish wel wat weg heeft van de aankomst van Scott op de Zuidpool ruim een eeuw geleden die vol ontreddering de Noorse vlag van Amundsen zag wapperen, zegt hij in een van zijn laatste updates dat hij er niet zo over denkt.
“Ik heb altijd geprobeerd de media te ontwijken, omdat ze er een wedstrijd van maken,” schrijft hij. “Zodra je in een wedstrijdscenario belandt, wordt alles wat je doet door de ander bepaald. De aard van de expeditie verandert erdoor. Ik heb meteen vanaf het begin besloten dat ik daar niet aan wilde meedoen. Ik wilde gewoon mijn reis maken.”
Vlak na de aankomst van Rudd verklaarde O’Brady in een post op Instagram dat de twee mannen “door het voltooien van deze epische reis een band voor het leven hebben.”
Nu wachten ze op het skivliegtuig dat op de ijskap zal landen en hen naar het onderzoekscentrum op de Zuidpool zal brengen. Van daaruit zullen ze met een ander vliegtuig terug worden gebracht naar de beschaving. Eindelijk kunnen ze weer met andere mensen praten en iets anders eten dan het voorverpakte expeditievoedsel dat ze bijna twee maanden lang elke dag hebben gegeten. De mannen tellen de minuten af. O’Brady: “We zullen de komende dagen veel plezier beleven aan het delen van onze ervaringen tijdens ons gezamenlijke vertrek uit Antarctica.”
Aaron Teasdale woont in Missoula, Montana, en is een bekroonde schrijver die zich heeft toegelegd op avontuurtoerisme, de wildernis en natuurbehoud.
Lees meer op natgeo.nl/Antarctica
Dit artikel werd oorspronkelijk in het Engels gepubliceerd op NationalGeographic.com en de redactie voegde extra informatie toe over Colin O'Brady.
