Het identificeren van een nieuwe soort kan zó moeilijk zijn dat de experts aanvankelijk niet doorhadden dat ze een nieuw type haai hadden gevonden. Pas toen ze de resultaten van hun onderzoek voor publicatie lieten beoordelen door collega-wetenschappers, werden ze erop gewezen dat dit haaitje niet in de bestaande classificatie voor lantaarnhaaien paste. Om vast te stellen of het inderdaad om een geheel nieuwe soort ging, analyseerden Kajiura en onderzoekers van de Florida International University en de University of Rhode Island de tanden, rugwervels en ingewanden van de haai. Ook zagen ze de dat de typische markering op de staart van deze haai anders was dan bij andere soorten.

Ze bevestigden de verschillen door hun resultaten te vergelijken met exemplaren van soorten die in instituten over de hele wereld worden bewaard. De eerste bevindingen verschenen afgelopen februari in het vakblad Zootaxa, waarna het nieuws zich deze maand verspreidde langs de instituten van de onderzoekers.

“De unieke eigenschappen en kenmerken van deze nieuwe soort onderscheiden de vis duidelijk van andere lantaarnhaaien,” vulde Kajiura in het persbericht aan.

De fysieke kenmerken van het haaitje zijn aangepast aan het leven in de diepzee. Omdat daar maar weinig zonlicht doordringt, is de haai minder afhankelijk van zijn ogen om voedsel te vinden en vertrouwt hij meer op het grote reukorgaan dat zich in zijn ongebruikelijk grote snuit bevindt.

Andere opvallende kenmerken van de nieuwe soort zijn de markeringen op de flanken die op de buik naar voren en achteren doorlopen een stukje naakte huid zonder schubben op de onderkant van de snuit en enkele interne verschillen zoals het aantal rugwervels en een geringer aantal tanden dan bij andere haaien Net als andere lantaarnhaaien is Etmopterus lailae bioluminescerend en lichten de flanken aan de onderzijde van zijn buik in het donker op

Identifying a new species can be so difficult that researchers did not initially realize they had found a new type of shark until they submitted their findings for journal review and received responses noting it did not easily fit into existing lanternshark classifications. To discern whether it was in fact a unique species, Kajiura and researchers from Florida International University and the University of Rhode Island took extensive measurements of the shark's teeth, vertebrae, and intestines noting consistent markings on its tale that distinguished it from other species.

They then confirmed the differences by comparing their findings with specimens in research institutions across the globe. Initial findings were published in the journal Zootaxa last February before the news was widely circulated by the corresponding researchers' institutions this month.

“The unique features and characteristics of this new species really sets it apart from the other lanternsharks,” Kajiura added in the press release.

The shark's physical characteristics evolved from its deep-sea environment. Because little light is able to penetrate the deep sea, the shark relies less on sight to find food and more on the large olfactory system housed in its unusually large snout.

Researchers have several theories for why the shark's belly is bioluminescent, ranging from ensuring the shark is mating with the right species to attracting the small fish and shrimp on which it feeds. One deep sea survey published in March suggested that as many as 75 percent of deep sea creatures may be bioluminescent. (See how sharks use biofluorescence in the deep sea.)

Despite covering more than 70 percent of Earth, much of the ocean remains yet to be explored. The National Oceanic and Atmospheric Administration estimates that 95 percent of the world's oceans have not been seen by human eyes.

In June, an Australian research vessel set out on a month-long voyage to explore and take specimens from the deep seas surrounding the continent. Among their findings were a nightmarish, toothy lizard, and a 'faceless' fish.

De kop van Etmopterus lailae heeft een vreemde vorm en zijn snuit is ongebruikelijk dik In de snuit bevinden zich de neusgaten en het reukorgaan Deze haaien leven in de diepzee waar bijna geen zonlicht doordringt dus hebben ze een stevige neus nodig om voedsel op te sporen
De kop van Etmopterus lailae heeft een vreemde vorm en zijn snuit is ongebruikelijk dik. In de snuit bevinden zich de neusgaten en het reukorgaan. Deze haaien leven in de diepzee, waar bijna geen zonlicht doordringt, dus hebben ze een stevige neus nodig om voedsel op te sporen.
Stephen M. Kajiura, Florida Atlantic University

De onderzoekers hebben verschillende hypothetische antwoorden op de vraag waarom de buik van de haai bioluminescerend is: zo zou hij er zeker van zijn dat hij met de juiste soort paart of er de visjes en garnaaltjes mee aanlokken waarmee hij zich voedt. In een diepzeeonderzoek dat afgelopen maart verscheen, wordt geopperd dat misschien wel 75 procent van alle diepzeewezens van bioluminescentie gebruikmaken. (Bekijk hoe haaien bioluminescentie in de diepzee toepassen.)

Ondanks het feit dat de oceanen meer dan zeventig procent van de aarde bedekken, is een groot deel ervan nog niet grondig onderzocht. Volgens een schatting van de NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration) is 95 procent van de wereldzeeën nog nooit door mensenogen gezien.

In juni ondernam een Australisch onderzoeksschip een reis van één maand om de diepzee rondom het continent te bestuderen en talloze exemplaren te verzamelen. Tot de vondsten behoorden een spookachtig getande hagedisvis en een ‘vis zonder gezicht’.