De beroemde Australische koala heeft een probleem dat steeds als een boemerang terugkomt.

Chlamydia, een seksueel overdraagbare aandoening die ook bij mensen voorkomt, grijpt om zich heen bij wilde koala’s. De besmettingsgraad bij sommige wilde populaties is honderd procent.

De bacteriële infectie is meestal niet dodelijk, maar heeft wel een fikse invloed op de gezondheid van de dieren. Dat is zorgelijk, omdat de International Union for Conservation of Nature het wollige zoogdier op de lijst van bedreigde diersoorten heeft geplaatst. De grootste bedreiging voor de dieren is de inkrimping van hun leefgebied.

Jonge koala’s, die nog in de buidel van hun moeder zitten, lopen de besmetting ook op doordat ze de darmbrij van hun moeder eten. Dit is “heel voedzame brij van uitwerpselen”, die de jongen eten als ze geen moedermelk meer drinken, maar ook nog geen eucalyptusbladeren kunnen eten, vertelt ze. In de ‘pap’ zitten darmmicroben waardoor de dieren in staat zijn tannines te verteren die anders giftig zouden zijn en die afkomstig zijn uit de eucalyptus, de belangrijkste bron van voedsel voor de dieren.

Al ruim twintig jaar lang brachten onderzoekers wilde koala’s naar dierenklinieken om hun chlamydia met antibiotica te behandelen. Het nadeel daarvan is dat de darmmicroben die nodig zijn voor de vertering van eucalyptus mogelijk veranderen onder invloed van die antibiotica, vertelt Katherine Dahlhausen, die bezig is met een promotieonderzoek aan de University of California in de Amerikaanse stad Davis.

Daarom werd onder leiding van Dahlhausen recent een onderzoek gedaan naar het microbioom van koala’s tijdens een behandeling met antibiotica. Ze ontdekte dat de aanwezigheid van een bepaalde nog onbekende bacterie, die nauw verwant is aan de bekende tannine-ombouwer Lonepinella koalarum, een belangrijke rol speelt bij de vraag of een koala een behandeling met antibiotica overleeft.

Door die ontdekking kan zij mogelijk een manier bedenken om de beschermende microben in leven te houden tijdens de behandeling met antibiotica.

Bovendien zijn er ook een aantal andere behandelingen mogelijk, stelt Dahlhausen. Zo is er een aanpak zonder antibiotica mogelijk, zouden er probiotica aan de behandeling kunnen worden toegevoegd voor het herstel van de gezonde bacteriën, zouden er fecestransplantaties kunnen worden uitgevoerd, waarbij uitwerpselen van een gezonde donor worden getransplanteerd om de goede bacteriën te herstellen, en is er een speciaal chlamydia-vaccin voor koala’s waarmee succesvolle tests zijn uitgevoerd.

Gestrest

Alternatieve behandelingen zijn van belang omdat besmette wilde koala’s gestrest raken van behandelingen, terwijl hun gezondheid toch al te wensen overlaat.

“Altijd als je een [wild] dier aanraakt, ontstaat er een bepaalde mate van stress waardoor het immuunsysteem aangetast raakt,” vertelt Dalen Agnew. Hij is associate professor aan het Department of Pathobiology and Diagnostic Investigation van de Amerikaanse Michigan State University.

Koala’s krijgen daarnaast in toenemende mate te maken met gevaren in hun natuurlijke omgeving, zoals perioden van droogte die worden veroorzaakt door klimaatverandering en de aanleg van wegen, waardoor ze vaker de bomen moeten verlaten en zo vaker in aanraking komen met auto’s en roofdieren.

Door kleinere leefgebieden leven koala’s in kleinere, meer geïsoleerde groepen, waardoor het moeilijker voor ze wordt om voedsel en partners met voldoende genetische diversiteit te vinden.

Heb je een vraag over de wondere wilde wereld? Stuur me een tweet of zoek me op op Facebook. Weird Animal Question of the Week geeft elke zaterdag antwoord op jullie vragen.