In heel Afrika is de strijd tussen mens en dier aangewakkerd door de stijgende bevolkingsgroei en hardnekkige armoede. Mensen en wilde dieren leven op hetzelfde land en doen een beroep op dezelfde natuurlijke hulpbronnen. Wilde dieren worden steeds verder teruggedrongen in kleine stukjes wildernis, terwijl hun migratieroutes worden afgesneden en hun watervoorraden worden ingedamd en worden afgetapt voor het bewateren van gewassen. Ook illegale jagers en stropers eisen een zware tol. Tegelijkertijd zijn boeren op het platteland vaak tegen de aanwezigheid van wild in hun omgeving. Ze doden leeuwen en olifanten die zich op hun landerijen wagen, maar geen van beide partijen in dit conflict wint daarbij.
Om de bescherming van het milieu tot een succes te maken, zal het van groot belang zijn om een manier te vinden waarop mens en dier duurzaam naast elkaar kunnen leven. En er is een financiële component: inkomen dat voortkomt uit het behoud van wilde dieren, zal gedeeld moeten worden met mensen wier gewassen door olifanten zijn verwoest of wier vee door luipaarden of leeuwen is gedood. Om een overtuigend model voor het samenleven van mens en dier te vinden, is het van cruciaal belang dat herdersgemeenschappen een reden hebben om het wild in hun gebied te beschermen in plaats van te doden.
In sommige dorpen wordt dit begrepen, en daar werken mensen aan het behoud van het wild in hun streek, zelfs als dat grote moeite kost. ‘Met vlinders en vechters’ is het verhaal van zulke gemeenschappen in het noorden van Kenia, waar dorpelingen de handen ineen hebben geslagen om het voortbestaan van een breed scala van wilde dieren in hun regio veilig te stellen en de migrerende dieren in staat te stellen ongestoord langs eeuwenoude migratieroutes over hun stamlanden te trekken.
When I started this work in 2010, I realized that to fully understand the complexities of this region I would need to understand the people, and their relationship with the wildlife. There are many tribes who live in the northern rangelands of Kenya, but the one that fascinated me most was the Samburu.
The Masaai and others in the region refer to the Samburu as the 'butterfly people' because of their beautiful body adornments. I always thought their name was more a reference to the way they metamorphosize into new stages of life, as they progress from children to warriors (moran) and then finally to elders (mzee). For the Samburu, most wildlife is sacred. They cannot marry without elephant dung, and a lion is a powerful symbol in Samburu culture. They believe that if lions are present, there will be no bad droughts. A lion’s roar foreshadows rain.
De Samburu geloven dat ze dezelfde afkomst hebben als de wilde dieren; sommige families behoren tot de olifantenclan, andere tot een leeuwenclan genaamd ‘Lparasoro’ (het gebrul van een leeuw klinkt voor hen als ‘L-PA-ra-soro’). Leden van de leeuwenclan mogen geen leeuwen doden en leden van de olifantenclan mogen geen olifanten doden. Dus toen de Samburu zich als stropers begonnen te ontpoppen, wisten we dat er een probleem was.
Hoe de Samburu over wilde dieren denken en ermee omgaan, is voor ons allemaal van groot belang. Dit gebied is bijzonder kwetsbaar voor de gevolgen van klimaatverandering, droogte en overstromingen, gevolgen die een verwoestende uitwerking op mens en dier kunnen hebben. Veranderingen in het milieu scherpen het conflict tussen mensen en wilde dieren aan, omdat zowel de herders als het wild hetzelfde land nodig hebben om te kunnen overleven in een omgeving met steeds minder natuurlijke hulpbronnen.
It also provides a case study for conservation practices worldwide. Communities here are now starting to see the benefits from the dual use of wildlife and livestock. They realize that wildlife, alongside livestock, can help generate the capital needed to improve communities' welfare and bring peace—giving them a clear financial stake in preserving wild creatures, rather than killing them. Slowly, the incentives across Kenya and east Africa are changing. The enemy of wildlife is, increasingly, an enemy of the people.
Without the support of those who live alongside wildlife, we have little hope of preserving this region. But with them, there’s room for conservation, and globally, something resembling transformation. The work is broad and specific, urgent and delicate. It’s the work of butterflies and warriors.
You can see more of David Chancellor's photographs, including his ongoing project 'With Butterflies and Warriors,' on his website and follow him on Instagram.