Dit artikel verschijnt in de september 2019 editie van National Geographic Magazine.
Documentairemaker en National Geographic-onderzoeker Munmun Dhalaria had zich verdekt opgesteld in een vogelobservatiehut toen een mannetje, oogverblindend in zijn oranje veren halsdoek en witgestippelde zwarte mantel, naderbij kwam. Hij sprong op een rotsblok en begon te roepen, om wijfjes het hof te maken en rivalen op afstand te houden. Dhalaria filmde de jujurana 35 minuten lang, een van de langste gedocumenteerde waarnemingen in het wild.
Van het paren zelf is slechts sporadisch een glimp opgevangen, onder meer bij gefokte vogels in Himachal Pradesh. De haan beweegt zich schuchter naar de hen en ontvouwt zijn verenpak. Uit zijn kop komen twee blauwe hoornachtige uitsteeksels, zijn staartveren waaieren uit, zijn regenboogkleurige lel ontrolt zich. Dan verdwijnt hij uit haar zicht, barst uit in geroep, stormt op het wijfje af en bespringt haar, waarna ze tien seconden lang paren. In de volgende zes tot acht weken legt de hen drie tot vijf eieren en broedt ze uit. Het fokprogramma omvat zo’n veertig vogels, waarvan er in 2020 enkele in het wild worden losgelaten.
