Toen in 1783 de Vrede van Parijs werd getekend, betekende dat ook het einde van de Britse heerschappij over de Amerikaanse koloniën. George III Willem Frederik zou voor altijd de laatste koning van Amerika zijn. Maar waarom verafschuwden de Amerikanen deze koning zo? En hoe kwam hij aan zijn bijnaam ‘Mad King George’?
De zachtaardige George III
Toen George III de troon van zijn vader overnam in 1760, was hij pas 22 jaar oud. Hij erfde een immens rijk dat zich uitstrekte van Noord-Amerika tot Azië. Wat George anders maakte dan zijn voorgangers, was zijn zachtaardige karakter – zowel richting zijn volk als zijn familie.
In 1761 trouwde George met Charlotte van Mecklenburg-Strelitz. Samen kregen ze vijftien kinderen: negen zoons en zes dochters. Hun gelukkige huwelijk werd een ideaalbeeld voor het volk en stond in schril contrast met eerdere heersers. Zo had Georges grootvader zijn vrouw levenslang opgesloten, om vervolgens drie kinderen met zijn minnares te krijgen.
Leestip: Lodewijk XIV: extravaganter dan deze koning wordt het niet
Ook zijn Amerikaanse volgelingen waren aanvankelijk vol lof. Zelfs Benjamin Franklin, een van de Founding Fathers, prees de jonge koning toen hij in 1761 werd gekroond. George werd omschreven als ‘een deugdzame en oprechte leider die het volk gelukkig wil maken’. Maar naarmate George langer aan de macht bleef, groeide de Amerikaanse onvrede over de Britse Kroon.
Toenemende belastingen
De onrust begon bij de lege schatkist: na de oorlog met Frankrijk in 1763 bleef Groot-Brittannië achter met een enorme schuld. Om deze af te lossen, voerde het Britse parlement nieuwe belastingen in voor de Amerikaanse koloniën.
De Amerikanen waren woedend. Hoe kon een groep parlementariërs, duizenden kilometers verderop, belastingen opleggen zonder hun toestemming? De Tea Act van 1773, die de Britse Oost-Indische Compagnie een monopolie op de theehandel gaf, was olie op het vuur.
Opstand en onafhankelijkheid
Op een ochtend in april in 1775 escaleerde het conflict. In Lexington en Concord, twee dorpjes dicht bij Boston, braken gevechten uit tussen koloniale milities en Britse troepen. Deze confrontatie betekende het begin van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog.
George III zag geen andere oplossing dan met harde hand op te treden. ‘Engeland zal haar opstandige kinderen laten betreuren dat ze hun gehoorzaamheid hebben laten varen,’ zou hij tegen de minister van Koloniën hebben gezegd.
Leestip: Hendrik VIII van Engeland: de man die twee van zijn vrouwen liet onthoofden
De Amerikaanse kolonisten waren geschokt dat zij als ‘rebellen’ werden afgeschilderd en verloren snel het respect voor de Britse Kroon. In hun ogen was George III niet langer hun koning, maar een tiran.
Na een oorlog van acht jaar werd in 1783 het Verdrag van Parijs getekend, waarin Groot-Brittannië officieel de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten erkende. Daarmee kwam ook formeel een einde aan het koningschap van George III in Amerika.
De gezondheid van George III
Kort na het Verdrag van Parijs ging de gezondheid van George snel achteruit. Vanaf 1788 kreeg hij last van hevige maagklachten en raakte steeds verwarder. Hij kon urenlang onafgebroken praten, tot schuimbekkens toe. Ook werd hij vergeetachtig en leed hij aan hallucinaties. Onder zijn Britse volgelingen kreeg hij de bijnaam ‘Mad King George’.
Leestip: Vroeger was er in Europa regelmatig een kind aan de macht
Zijn artsen stonden voor een raadsel. Ook vandaag de dag blijft het moeilijk om een precieze diagnose te stellen, bij gebrek aan duidelijke medische verslagen. Volgens recent onderzoek is het waarschijnlijk dat George leed aan een psychische aandoening, zoals een bipolaire stoornis.
Na jaren van ziekte stierf hij op 29 januari 1820 in Windsor Castle, na bijna zestig jaar op de troon te hebben gezeten. Slechts twee Britse vorsten regeerden langer: koningin Victoria en koningin Elizabeth II. Zijn zoon George IV, die al sinds 1811 als prins-regent optrad, volgde hem op als koning.
Krijg onbeperkt toegang tot National Geographic Premium én steun de missie van National Geographic. Word nu lid!
