De hoogste berg van Hokkaido, de Asahi-dake, torent uit boven de andere vulkanische pieken die het binnenland van Japans noordelijkste eiland domineren. Het is ook een van de koudste bergen, ondanks de wolken van stoom die het hele jaar door oprijzen uit zijn holle zuidflank.
Op 1 oktober liet een storm een laagje van vijftien centimeter sneeuw achter op de hogere hellingen van de Asahi-dake en bedekte de top met dikke veren van rijp – de eerste sneeuw van deze winter in Japan. In november zal het gebied zijn begraven onder een van de droogste soorten poedersneeuw ter wereld.
Het dak van hokkaido
Door de winterse omstandigheden op de Asahi-dake is de berg – in het hart van Japans grootste nationale park Daisetsuzan – legendarisch bij off-pisteskiërs en snowboarders; en de omgeving is ook zeer populair bij bergbeklimmers en -wandelaars.
Het park van Daisetsuzan beslaat ruim tweeduizend vierkante kilometer, waar Japanse rode vossen, bruine beren en sabelmarters door bergen, wetlands, oerbossen, alpenweiden en rivierkloven zwerven. In de noordelijke regio Omote Daisetsu wordt de Asahi-dake omringd door enkele van de hoogste bergen van Hokkaido.
De inheemse bevolking van het eiland, de Ainu, noemden het gebied Kamui Mintara of ‘Gods speeltuin’, ter ere van de berggeesten die hier zouden rondzwerven. De huidige naam ‘Daisetsuzan’ – ‘grote sneeuwbergen’ – sloeg aan nadat het park in 1934 werd geopend, hoewel sommige bezoekers worden aangetrokken door zijn bijnaam: ‘het dak van Hokkaido’.
Eiland van seizoenen
In de zomer trekken backpackers ten oosten van de Asahi-dake naar de alpenweiden van Susoaidaira. Anderen wandelen over de bijna 55 kilometer lange Grote Traverse-route, waarbij ze over de steile bergkammen van het Tokachi-gebergte klauteren, naar de meest actieve vulkaan van het park, de Tokachi-dake. Weer anderen volgen de Ishikari-bergkam ten zuidoosten van Shikaribetsu, het hoogst gelegen meer in Daisetsuzan, waar de plaatselijke bevolking elk jaar na het begin van de vorst een iglodorp bouwt.
De meeste bezoekers bezoeken de Asahi-dake in de herfst, wanneer de temperaturen beginnen te dalen. De hoger gelegen hellingen van de berg zijn dan bezaaid met witte alpenbloemen die in september dieprood worden – de eerste voortekenen van het Japanse herfstkleed.
Begin december, lang nadat ook de esdoorns op het lager gelegen Sugatami-plateau zijn verkleurd, beginnen ijzige winden vanuit Siberië te waaien. Tegen de tijd dat de winden in de lente weer gaan liggen, is de Asahi-dake doorgaans bedekt met een laag van een kleine veertien meter poedersneeuw. In Noord-Amerika is Mount Baker het enige skioord waar nóg meer sneeuw valt.
Wintersportparadijs
Hokkaido is de bakermat van het sneeuwsurfen, een snowboardstijl van sierlijk bochtenwerk en prachtige lijnen. “Kalligrafie is een goede analogie voor sneeuwsurfen,” zegt Taro Tamai, een plaatselijke snowboard-ontwerper die in de jaren tachtig van de vorige eeuw tot de pioniers van deze stijl behoorde. “Het is een vorm van dans en kunst, tussen mens en berg.”
In de afgelopen tien jaar hebben skiërs en snowboarders uit westerse landen dit gebied ontdekt en bestijgen nu de Asahi-dake met de enkelvoudige kabelbaan, waarna ze op de steile berghellingen diepe sporen in de sneeuw trekken, richting de glooiende hellingen beneden in het dal. De berg is te afgelegen om enorme hoeveelheden skiërs te trekken, maar veel professionele wintersporters beschouwen de berg als de bestemming met de beste poedersneeuw in de wereld – en als een minder druk alternatief voor het legendarische skioord Niseko, ruim driehonderd kilometer naar het zuidwesten.
Bergbeklimmersdorp
“Het skiën in Hokkaido is bekend vanwege de media-aandacht, maar het eiland heeft ook een geweldige klimcultuur,” zegt Yoshiko Miyazaki-Back, die in Kyoto opgroeide en nu bergklimmersgids bij Mountain Madness in Seattle is. “Het wereldje van bergbeklimmers in Hokkaido is klein, waardoor het gevoel van een ‘gemeenschap’ ontstaat. Het is vriendelijk en minder competitief dan beroemde gebieden als Chamonix.”
Even ten noorden van de Asahi-dake verrijzen de loodrechte rotswanden van de Sounkyokloof boven de rivier de Ishikari. In het hartje van de winter bevriezen de vele watervallen in deze 24 kilometer lange kloof, waaronder de Ginga No Taki en de Ryūsei No Taki; de circa vijftien moeilijke ijsbeklimmingen die hier op de bevroren watervallen uitgevoerd kunnen worden, behoren tot de mooiste van Japan.
Er liggen talloze resorts aan de snelweg die langs de Sounkyo kloof loopt, maar het dorpje dat in 1914 aan de achterkant van de Asahi-dake werd gebouwd en naar de berg is vernoemd, is sindsdien amper gegroeid. Er staan een paar hotelletjes, onsens (natuurlijke warmwaterbaden) en een bezoekerscentrum met wandelkaarten voor de gebruikers van de kabelbaan, die elke ochtend opengaat.
Seth Heller woont in Oregon en schrijft over reizen, wetenschap, natuurbehoud en avontuursporten.
Andere niet te missen natuurlandschappen:
