Zweetdruppels stromen over mijn gezicht naar mijn kin, waar ze een voor een van afglijden. Voorzichtig zet ik mijn ene voet voor de andere op het steile, glibberige pad in de dichtbegroeide jungle. Het is 32 graden Celsius en ik til aardig wat gewicht mee: mijn anderhalf jaar oude zoon Miles slaapt in de kinderdrager op mijn rug. We zijn onderweg naar de andere kant van Lagen Island, een Filipijns paradijs waar een dicht oerbos de kalkstenen rotsformaties bekleedt.
Het pad loopt steil omhoog, de wortels van de tot wel veertig meter hoge daobomen doen dienst als treden. Ik trek mezelf omhoog aan het dikke blauwe touw dat naast het pad hangt. Mijn dochter Maeve (4) zit op de schouders van gids Zandy Mahinay, roepnaam Andy. Alsof het niets is tilt hij haar als een prinses door de jungle. ‘Mijn eigen kinderen draag ik ook altijd wanneer ik met ze wandel,’ zegt hij grijnsend als ik vraag of ze niet te zwaar is voor hem. Ik glimlach. Dit is hoe het gaat in de Filipijnen. Kinderen worden letterlijk op handen gedragen.
Ooievaarsbekijsvogels en staalborsthoningzuiger
Lagen is het op twee na grootste en dichtstbegroeide eiland van de 45 eilanden in de Bacuitbaai, een beschermde baai die bekend staat als een van de mooiste ter wereld, in het noorden van de provincie Palawan. ‘Het tropische woud biedt dankzij zijn diversiteit onderdak aan vele verschillende vogels,’ vertelt duurzaamheidscoördinator Caitlin Dominique Crisostomo, die verantwoordelijk is voor natuurbeheer op Lagen.
‘In dit bos leven meer dan 74 diersoorten, zoals de groene muskaatduif, de ooievaarsbekijsvogel en de staalborsthoningzuiger,’ vervolgt Caitlin. Dan steekt Andy plotseling zijn hand in de lucht. ‘Dat is de roep van de palawanneushoornvogel,’ fluistert hij, terwijl hij met zijn vinger naar het bladerdak boven ons hoofd wijst. ‘Deze hornbill met witte bek is endemisch voor Palawan.’
Maak plaats voor de zeeschildpad
Ik tuur omhoog, maar zie niks. We wandelen verder, Maeve pakt mijn hand. Ze loopt de afdaling zelf, nu we het hoogste punt van het eiland – 378 meter – gepasseerd zijn. Wat ben ik trots als ik haar door deze wildernis zie stappen. Als het eind van het pad in zicht komt, wijkt de dichte begroeiing langs de rand om plaats te maken voor een beschut wit zandstrand, Cove 2.
‘Een van de vele belangrijke broedplaatsen voor zeeschildpadden in de baai,’ vertelt Caitlin. ‘Hier komen vooral veel dwergschildpadden.’ Lagen Island is in beheer van El Nido Resorts, dat meerdere duurzame resorts bezit op eilanden in de Bacuitarchipel. ‘Al onze resorts zijn gecertificeerd zeeschildpadvriendelijk, wat betekent dat we een schone en gunstige omgeving bieden voor zeeschildpadden om hun eieren te leggen.’
Vogelnestsoep? Ja, dat bestaat
Maeve rent het spiegelgladde turkooisblauwe water in. Ik zet de kinderdrager met Miles erin in de schaduw onder een boom en volg haar. Het frisse water koelt mijn lichaam. Ik kijk uit op hoge zwarte kalkstenen rotsformaties die aan weerszijden van het strand omhoogrijzen.
Gierzwaluwen vliegen langs de rotsen boven het water, waar ze hun nesten hebben. Nesten die ze – zoals ik later zal leren – maken van hun eigen speeksel en die door lokale stammen worden geoogst wanneer de jongen zijn uitgevlogen. Om vogelnestsoep van te maken. ‘Daar!’ roept Maeve, en wijst in de lucht. Drie palawanneushoornvogels vliegen over het oerwoud.
Je las net deel één van een vierluik over de Filipijnse provincie Palawan. Verder lezen? Bekijk de andere drie delen hieronder, of lees het hele verhaal in National Geographic Traveler 4-2023.
