Of ze nu spelen, jagen of samen knuffelen in de avondzon: noordelijke witte neushoornbaby Daisy en jonge steppezebra Modjadji van het Care For Wild Rhino Sanctuary in Zuid-Afrika zijn vrijwel onafscheidelijk. ‘Je kunt je niet voorstellen hoe schattig deze twee samen zijn,’ zegt reservaatoprichter Petronel Nieuwoudt, die de twee jonge dieren mede grootbracht.
Een tweede kans
Modjadji, vernoemd naar de plaatselijke koningin van de regen, werd na een zware regenbui gevonden in Kruger National Park, moederziel alleen en met bloedarmoede door een tekenbeet. Een paar dagen later vonden rangers Daisy, slechts twaalf uur oud en met de navelstreng er nog aan. Ook zij was ziek door een infectie. Haar moeder was waarschijnlijk ten prooi gevallen aan stropers.
Waren Modjadji en Daisy achtergebleven, dan hadden ze dat waarschijnlijk niet overleefd. Maar samen, en met een beetje hulp van de medewerkers van het reservaat, hebben deze boezemvriendjes een tweede kans gekregen.
Een onwaarschijnlijke vriendschap?
Hoewel beide soorten vrijwel direct na de geboorte letterlijk op eigen benen kunnen staan, kunnen ze dat figuurlijk nog niet. Neushoornkalveren blijven twee tot drie jaar bij hun moeder, zebraveulens ongeveer een jaar. Hoewel de soorten in het wild een leefgebied delen, komen ze nauwelijks met elkaar in aanraking. Toch liet Nieuwoudt de twee samen optrekken. Vooral bij het slapengaan zocht het paartje elkaar op, vertelt Nieuwoudt.
Zowel neushoorns als zebra’s zijn herbivoren die onder meer van gras leven. ‘De manier waarop ze de savanne gebruiken is redelijk vergelijkbaar,’ zegt Terri Roth, een neushoornwetenschapper van de dierentuin van Cincinnati (VS). Bovendien zijn zowel neushoorns als zebra’s onevenhoevig. ‘Ze zijn taxonomisch nauwer verwant dan wat dan ook,’ aldus Roth. Misschien is hun onwaarschijnlijke vriendschap dus eigenlijk nog zo onwaarschijnlijk niet.
Leren van soortgenoten
Onder meer door klimaatverandering, droogte en menselijk toedoen is de steppezebra door de International Union for Conservation of Nature (IUCN) aangemerkt als ‘gevoelig’. En hoewel de witte neushoorn ooit uitgestorven werd gewaand, valt ook deze soort in die categorie.
Hoewel Modjadji en Daisy veel steun aan elkaar hebben, kunnen ze niet voor alles bij elkaar terecht. Sommige vaardigheden zullen ze van soortgenoten moeten leren. Roth legt uit dat een neushoorn instinctief in de modder rolt om bijtende vliegen te weren. Maar hoe Daisy die modderpoelen moet vinden, zal ze van soortgenoten moeten leren.
Op eenzelfde manier zal Modjadji van andere zebra’s moeten leren over kuddehiërarchie, zegt natuurdierenarts en National Geographic Explorer Shaleen Angwenyi. Zebra’s blijven hun leven lang in dezelfde groep, bestaande uit één mannetje, maximaal zes vrouwtjes en hun veulens. Ze verplaatsen zich vaak in een rij onder leiding van het dominante vrouwtje; de rest volgt volgens rang.
Vriendjes voor altijd
Nu de twee ouder worden, brengt Modjadji steeds minder tijd door met Daisy, en steeds meer met andere zebra’s in een beschermd natuurgebied. Nieuwoudt ziet haar vaak rondhangen bij de volwassen neushoorns daar, en geregeld komt de jonge zebra terug naar het opvangcentrum voor een dutje met haar vriendinnetje.
Daisy blijft voorlopig in het opvangcentrum wonen. De jonge neushoorn weegt inmiddels 450 kilo en zal in het opvangcentrum van andere verweesde neushoorns leren hoe ze met soortgenoten moet omgaan. Nieuwoudt hoopt dat zowel Daisy als Modjadji ooit weer in het wild zullen leven; misschien wel tevreden grazend aan elkaars zijde.
