Koningspinguïns leven op de eilanden ten noorden van Antarctica, waar de omstandigheden iets gematigder zijn. Hoewel het in hun leefgebied warmer is dan in dat van keizerpinguïns, hebben koningspinguïns vier lagen met veren en kruipen ze bij elkaar voor warmte.
Een keizerpinguïnbaby op Antarctica wacht met zijn vleugels wijd op zijn volgende maaltijd.
De stormbandpinguïn, vernoemd naar het dunne zwarte streepje onder zijn ‘kin’ is een inheemse soort in Antarctica.
De poten van koningspinguïns zijn opvallend groot. Daardoor kunnen de dieren grote dieptes bereiken in de ijskoude oceaan. Op het land waggelen en rodelen ze: ze glijden op hun buik over het ijs en duwen zich voort met hun poten.
Deze Adéliepinguïn loopt met zijn vleugels wijd door een kolonie op Antarctica. Dankzij de zwarte 'staart’ lijkt het of hij een jacquet aan heeft.
Een stormbandpinguïn staart uit over de oceaan vanaf de rotsachtige kust van King George Island in Antarctica.
De zuidelijke rotspinguïn heeft een piekerige, gele pluim op zijn kop. De vogels leven op de rotskusten van de eilanden voor de kust van het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika.
In tegenstelling tot het algemene beeld van pinguïns als ijsbewoners, leven zwartvoetpinguïns in het gematigde klimaat van het zuidwesten van Afrika. In het Engels heten ze ‘jackass penguins’, een naam die ze te danken hebben aan hun harde roep, die lijkt op het gebalk van een ezel.
Keizerspinguïns zijn de grootste pinguïnsoort, ze worden ongeveer 1,20 meter hoog.
Ouderparen van de adéliepinguïn zitten om de beurt op het nest om de eieren warm te houden. In hun extreem koude leefomgeving is het voor kuikens van levensbelang dat ze continu worden verzorgd.