In mijn Toyota Hiace-camperbusje slinger ik door de Nieuw-Zeelandse Alpen. Honderden meters hoge watervallen storten zich langs de weg omlaag, dichtbegroeid regenwoud bekleedt de valleien, en besneeuwde bergtoppen maken het decor compleet. Een schilderachtige reis van 120 kilometer brengt me naar het hart van Fiordland National Park. Rij met me mee over een van de allermooiste wegen van Nieuw-Zeeland: Milford Road.
De route leidt langs prachtige uitkijkpunten, zoals Pop’s View, die uitzicht bieden op diepe valleien omringd door bergen. Boven het dichtbegroeide regenwoud om me heen hangt een dikke laag bewolking, door het dal stromen helderblauwe rivieren. De parkeerplaats bij zulke uitkijkpunten blijken de ideale plek om kennis te maken met de kea: de enige papegaai ter wereld die in de bergen leeft en enkel voorkomt op het Nieuw-Zeelandse Zuidereiland.
Deze nieuwsgierige en slimme vogel is bepaald niet schuw. De kea’s hoppen in groepjes langs auto’s en zien eruit alsof ze iets in hun schild voeren. Let op: de papegaai staat erom bekend rubbers van auto’s te trekken, dus houd je ramen goed dicht.
Wandelen langs Milford Road
Langs Milford Road vind je talloze wandelroutes, waarvan de meeste nog niet door het grote publiek zijn ontdekt. Ik kies voor de drie uur durende Lake Marian Track, een trekking die leidt naar een van de mooiste plekken in Fiordland. Ik drentel langs blauwe rivieren en door dichte bossen naar een hooggelegen vallei met blauwgroen bergmeer waarin bergtoppen reflecteren. Daar plof ik neer op een grote steen in de zon, met slechts een handjevol andere wandelaars om me heen. Hier doe ik het voor.
Tekst loopt verder onder de afbeelding.
De Milford Sound, de bekendste fjord in het gebied en het hoogtepunt van de route, is sinds 1953 te bereiken. Dat is met dank aan de 1,2 kilometer lange Homertunnel, die uit massief graniet werd gehouwen. De bouw van de tunnel nam bijna twintig jaar in beslag. Terwijl we voor het stoplicht bij de ingang wachten, wandelt een groep kea’s voorbij. Sommige vliegen op en ploffen neer op het dak van de wachtende auto’s, waardoor de knaloranje veren onder hun vleugels zichtbaar worden. Wanneer je de tunnel uitkomt, gaat de weg slingerend omlaag door een diepe vallei. Bijna bij Milford Sound!
Tekst loopt verder onder de afbeelding.
Watervallen en gletsjerstromen
Waai voordat je de weg naar Milford Sound vervolgt vooral even uit bij Chasm Falls: een spectaculaire waterval in de Cleddaurivier. Wil je echt van de gebaande paden af, sla dan rechtsaf bij de donatiebox om via smalle, overwoekerde paden af te dalen door het regenwoud. Je komt uit bij een gletsjerstroom, aan de voet van de waterval. Als je geluk hebt, kun je boven het helderblauwe water een regenboog spotten. Magisch.
Tekst loopt verder onder de afbeelding.
En dan de fjord waar menig toerist de Milford Road voor trotseert: Milford Sound. Vanaf een cruiseschip ervaar je de grandeur van de zestien kilometer lange fjord, die is uitgesleten door drie gletsjers, misschien nog wel op zijn best. Maar ook op vier wielen is de Milford Sound indrukwekkend. Groene bergen rijzen steil op uit het water. ‘Er valt hier zo veel regen dat de bovenste zes tot zeven meter water in de fjord uit zoet water bestaan,’ vertelt mijn gids. De bijna 1700 meter hoge Mitre Peak torent hoog boven me uit. Zeehonden liggen te zonnen op Seal Rock, op de achtergrond sieren besneeuwde bergtoppen het panorama.
Tekst loopt verder onder de fotoreeks.
Milford in de regen
De zon schijnt maar zelden in Fiordland National Park. Met zo’n zevenduizend millimeter neerslag per jaar is het een van de natste gebieden ter wereld. De dag dat ik Milford verlaat, regent het dan ook pijpenstelen. Maar eerlijk gezegd vind ik dat niet zo erg. Ik heb me laten vertellen dat Milford Road het mooiste is in de regen. En vandaag begrijp ik waarom.
