In 1975 worden er rondom het dorp Moca in Puerto Rico vijftien koeien, drie geiten, twee ganzen en een varken dood gevonden. De dieren hebben allemaal twee ronde wondjes in hun nek of hals. Het bizarst aan het hele verhaal? De dieren zijn volgens getuigen volledig leeggebloed. De schuldige: de vampier van Moca. Wie of wat was deze zogenaamde vampier?
Grote vleermuis
In de maanden die volgen ondergaan nog tientallen andere varkens, geiten, konijnen, koeien en kippen hetzelfde lot. De media duiken op het verhaal en er doen allerlei wilde geruchten de ronde over wie of wat de vampier is. Getuigen wijzen naar grote vogels, wilde honden, slangen en onverklaarbare vliegende lichten.
Omdat justitie in het duister tast, verzamelen de boeren zich in gewapende milities om hun dieren te beschermen. En dan verdwijnt de vampier plotseling. De kranten concluderen dat het een grote vleermuis moet zijn geweest, en de vampier van Moca verdwijnt uit het collectieve geheugen.
Een bloedbad in Canóvanas
Twintig jaar later worden er in Puerto Rico acht dode schapen gevonden. Ze hebben allemaal twee ronde gaatjes in hun nek en lijken te zijn leeggebloed. Opnieuw wordt er geen dader gevonden en wordt het voorval als een incident afgedaan.
Amper vijf maanden later wordt het dorp Canóvanas opgeschrikt door een ware slachtpartij: ruim honderdvijftig dieren worden dood aangetroffen. Ze hebben allemaal twee of drie gaatjes, van waaruit hun bloed weggezogen lijkt te zijn.
Leestip: Het grootste mysterie van Peru: wat zijn de nazcalijnen?
Opnieuw weet niemand wie of wat dit op zijn geweten heeft, al is de algemene consensus dat het een gevaarlijk beest moet zijn geweest. Omdat het monster veel geiten heeft gedood, noemt men het beest een chupacabras, Spaans voor ‘geitenbloeddrinker’.
Groen-grijze kangoeroes of zieke honden?
Ook ditmaal zijn er getuigen die beweren de chupacabras gezien te hebben. Madelyne Tolentino treedt als een van de eersten naar voren. Zij verklaart dat ze een chupacabras op straat heeft gezien, vlak bij haar huis.
De chupacabras is volgens haar een groengrijs, reptielachtig wezen, van ongeveer anderhalve meter hoog. Het heeft lange poten, grote ogen en stekels op zijn rug. De chupacabras zou zich springend voortbewegen als een kangoeroe. Andere getuigen beweren dat de chupacabras vliegt, terwijl weer anderen claimen dat het een aapachtige is, met rode ogen en lange armen.
Het nieuws van de aanvallen verspreidt zich buiten Puerto Rico, waarna er meldingen van chupacabras-aanvallen in Zuid- en Noord-Amerika, Rusland en de Filipijnen worden gedaan. Uit de Verenigde Staten en Mexico komen tientallen meldingen van dode koeien en paarden, allemaal met de mysterieuze twee of drie gaatjes in de nek.
Ook hier treden er getuigen naar voren die de chupacabras gezien of gevangen hebben. Maar bijzonder genoeg zijn deze Noord-Amerikaanse chupacabras geen reptielen, maar kale, dunne hondachtigen.
Echt of mythe?
Tegenwoordig denkt men dat de Noord-Amerikaanse chupacabras geen cryptiden (dieren waarvan het bestaan alleen verondersteld wordt) zijn, maar zieke jakhalzen en coyotes. Deze dieren dragen de schurftmijt (sarcoptes scabiei) bij zich, waardoor ze sterk verzwakken en hun haren uitvallen.
Daardoor krijgen ze hun snelle, wilde prooien niet meer te pakken, en richten ze zich noodgedwongen op vee - dat makkelijker te vangen is. Deze theorie zou de ronde gaatjes in de hals van de dode dieren verklaren, omdat hondachtigen hun prooien doden door met hun snijtanden de luchtpijp van een prooi dicht te klemmen.
Leestip: De verdwijning van Percy Fawcett en de verloren stad Z
Maar wat is dan dat kangoeroe-achtige wezen, dat Puerto Rico onveilig maakte? Benjamin Radford deed gedurende vijf jaar onderzoek naar de chupacabras. Hij sprak met getuige Tolentino en ontdekte dat haar omschrijving van de chupacabra bijzonder veel op Sil, de alien uit de sciencefiction film Species (1995) leek.
Sil had lange armen, een langwerpig hoofd met grote ogen en stekels op zijn rug. Tolentino had Species bekeken, kort voordat ze de chupacabra spotte. Tolentino gaf toe dat Sil inderdaad wel sterk op de chupacabras leek.
We tasten in het duister
De chupacabra zou nog tot zeker 1998 actief blijven in Puerto Rico, voordat hij van de radar en uit de nieuwsberichten verdween. Hoewel er geen hard bewijs is dat de chupacabras niet bestaat, is de opvatting onder wetenschappers dat het groengrijze kangoeroe-achtige wezen met stekels niet op Puerto Rico rondwaart.
De chupacabras wordt dus, net zoals Bigfoot en het Monster van Loch Ness, naar het rijk der fabelen verwezen. Maar het is nog steeds niet duidelijk wie of wat al die veedieren in de jaren negentig precies gedood heeft, en wat de getuigen dan eigenlijk denken gezien te hebben.
Meer ontdekken? Krijg onbeperkt toegang tot National Geographic Premium en steun onze missie. Word vandaag nog lid!
