De gewone of Atlantische papegaaiduiker kan een groot aantal visjes in zijn brede snavel vasthouden
De gewone of Atlantische papegaaiduiker kan een groot aantal visjes in zijn brede snavel vasthouden.
Sunil Gopalan, National Geographic Your Shot

“Ik fotografeer voornamelijk vogels,” zegt Your Shot-fotograaf (en computeringenieur) Sunil Gopalan. “Ik had eerder in Alaska twee andere soorten papegaaiduikers (de gehoornde papegaaiduiker en de kuifpapegaaiduiker) gefotografeerd en de enige die ik nog niet had vastgelegd, was de gewone of Atlantische papegaaiduiker.”

Gopalan vertelt dat deze soort aan beide zijden van de Atlantische Oceaan voorkomt, maar hij wilde een afgelegen locatie vinden om ze te fotograferen – hoe minder mensen, hoe beter. Na enig gezoek koos hij voor een eilandje genaamd Fair Isle, voor de kust van de Shetlandeilanden in het noorden van Schotland.

Op de website van de Shetlandeilanden staat dat Fair Isle beroemd is om zijn “vogels, breiwerk en historische scheepswrakken.” Het eilandje kan alleen worden bereikt na een vier uur durende reis met de veerpont of in een tweemotorig vliegtuigje, waardoor het een relatief onbekende bestemming is, zij het van een woeste schoonheid.

Visjes hangen uit de snavel van een Atlantische papegaaiduiker die met zijn buit naar het nest terugkeert om zijn kuiken te voeden
Visjes hangen uit de snavel van een Atlantische papegaaiduiker, die met zijn buit naar het nest terugkeert om zijn kuiken te voeden.
Sunil Gopalan, National Geographic Your Shot

Gopalan reisde van de Midwest in de VS naar Glasgow en vervolgens naar Sumburgh, waar hij een vliegtuigje naar zijn paradijs voor papegaaiduikers nam. Het grootste deel van zijn tijd op het eiland was het mooi weer, maar één druilerige ochtend was voor hem de ideale gelegenheid om eens iets anders met zijn camera vast te leggen. Gopalan was net van plan te gaan ontbijten toen hij een kletsnatte papegaaiduiker zag die zijn eigen maaltje bij zich had.

Gopalan bezocht Fair Isle in juli, toen de papegaaiduikers hun eieren (meestal ééntje per nest) al op de ruige Atlantische rotsklippen hadden gelegd. In de broedperiode wisselen de ouders elkaar af om hun kuikens te voeden met kleine visjes, die ze in hun grote snavels vasthouden.

De zeer acrobatische vogels gebruiken hun poten – met zwemvliezen tussen de tenen – om in het water te kunnen manoeuvreren en tot een diepte van soms wel zestig meter te duiken. Ze jagen doorgaans op kleine vissen als haringen en zandspieringen, waarna ze met een snelheid van bijna negentig kilometer per uur en vierhonderd klapwieken per minuut naar hun nest terugvliegen.

Hij reageerde snel en maakte de ene foto na de andere. Het resultaat: verbluffende portretten van deze wilde vogel met een overvloedig maal van kleine visjes in zijn snavel, bestemd voor zijn hongerige kuikens. Gopalan zond zijn beste foto via de website van National Geographic in om mee te dingen met de jaarlijkse prijsvraag ‘Nature Photographer of the Year’.

Atlantische papegaaiduikers brengen het grootste deel van hun leven op zee door en komen alleen in het voorjaar en de zomer aan land om broedkolonies te vormen. ’s Winters heeft de snavel van de vogel een dofgrijze kleur, maar als het voorjaar wordt, wordt hij fel oranje. Aan die kleur heeft hij zijn naam als ‘papegaai van de zee’ te danken.

De Atlantische papegaaiduiker komt aan beide zijden van de Atlantische Oceaan voor Dit exemplaar werd gefotografeerd in het noorden van Schotland
De Atlantische papegaaiduiker komt aan beide zijden van de Atlantische Oceaan voor. Dit exemplaar werd gefotografeerd in het noorden van Schotland.
Sunil Gopalan, National Geographic Your Shot

Gopalan bezocht Fair Isle in juli, toen de papegaaiduikers hun eieren (meestal ééntje per nest) al op de ruige Atlantische rotsklippen hadden gelegd. In de broedperiode wisselen de ouders elkaar af om hun kuikens te voeden met kleine visjes, die ze in hun grote snavels vasthouden.

De zeer acrobatische vogels gebruiken hun poten – met zwemvliezen tussen de tenen – om in het water te kunnen manoeuvreren en tot een diepte van soms wel zestig meter te duiken. Ze jagen doorgaans op kleine vissen als haringen en zandspieringen, waarna ze met een snelheid van bijna negentig kilometer per uur en vierhonderd klapwieken per minuut naar hun nest terugvliegen.

De uitdaging om razendsnelle vogels als de papegaaiduiker vast te leggen is de reden waarom deze vogels tot Gopalans favoriete foto-objecten behoren. Hij gaat zo vaak als hij kan op reis om in de hele wereld nieuwe soorten op te sporen en te fotograferen, waarna hij zijn favoriete foto’s naar Your Shot stuurt. Gopalan: “National Geographic is de gouden standaard voor natuurliefhebbers. Ik herinner me dat ik oude nummers van het magazine las en me voorstelde hoe het zou zijn om een fotoreportage voor het blad te maken.”

Volgens hem is Your Shot een uitstekende manier om betrokken te raken bij het fotograferen, andere fotografen te leren kennen en foto’s uit te wisselen. “Dat is het soort inspiratie dat iedereen nodig heeft om steeds beter te worden, en de prijsvraag ‘Nature Photographer of the Year’ is de hoogste lat die je voor jezelf kunt leggen,” zegt hij.

Bekijk meer foto’s van Sunil Gopalan op http://www.sunilsphotos.com/

Denk je dat je een topfoto hebt gemaakt? Stuur hem dan op en maak kans om te worden uitgeroepen tot ‘Nature Photographer of the Year 2017’ van National Geographic.