Sharon Estill Taylor heeft geen enkele herinnering aan haar vader, een gevechtspiloot die in april 1945 werd neergeschoten boven Duitsland. Nog geen maand later kwam de Tweede Wereldoorlog ten einde, maar voor de familie Estill uit de Verenigde Staten was het boek nog niet gesloten.
Ze hadden geen lichaam om te begraven, en wisten überhaupt niet of vader Shannon Estill de oorlog had overleefd. De brieven die de 22-jarige piloot stuurde naar zijn vrouw Mary kwamen niet meer. Taylors vader werd uiteindelijk doodverklaard, ondanks dat zijn lichaam nooit werd gevonden.
Brieven van het front
Toen Taylor 7 jaar oud was, vertelde haar oma met betraande ogen over hun vermiste familielid. ‘Oma, het is oké,’ stelde Taylor haar gerust. ‘Ik ga hem vinden en thuisbrengen.’ Het was een belofte die de inmiddels 77 jaar oude Taylor zou inlossen: in 2006 kwam haar tientallen jaren durende missie ten einde. De zoektocht leidde haar langs de liefdesbrieven van haar ouders, oorlogshistorici, ooggetuigenverslagen en een opgravingsteam.
Leestip: Zo verliep de bevrijding van Nederland in de Tweede Wereldoorlog
Oma Estill overhandigde Taylor een doos met zo’n 450 brieven, geschreven door haar ouders, die te zien zijn op de foto bovenaan. De brieven dateerden vanaf het moment dat de twee verliefd werden op school, tot de pilotenopleiding van Estill en zijn uitzending in de herfst van 1944. Er zaten ook ongeopende brieven bij: Taylors moeder bleef schrijven nadat haar man vermist was geraakt.
In de jaren 90 besloot Taylor de brieven te archiveren. De 3000 pagina’s aan uitgetypte brieven gaven een goede indruk van haar vader. Hij maakte grapjes, schetste tekeningetjes en vertelde hoeveel hij van zijn vrouw hield. ‘Ik houd er gewoon van om je brieven te ontvangen, lieverd. Ze zijn zoals jij: zo lief. Je bent altijd in mijn hart, maar de brieven lijken je nog dichterbij te brengen,’ schreef hij in maart 1944.
Af en toe vertelde Estill iets over de hardheid en het belang van de oorlog: ‘Ik ben zo blij dat je in de Verenigde Staten bent en niet hier. Alles hier is zeldzaam, behalve gevaar’ en ‘Ik weet dat waar ik voor vecht gerechtvaardigd en degelijk is.’
Mogelijke crashlocatie
Haar vaders woorden boden Taylor niet alleen steun, maar ook een mogelijkheid om het mysterie van zijn verdwijning te ontrafelen. Zo ontdekte Taylor dat haar vader op 13 april 1945 met 10 andere gevechtspiloten was opgestegen om een treinstation aan te vallen en aanvoerlijnen van de Duitsers te vernietigen. Ze vond een referentie naar een mogelijke crashlocatie nabij het Oost-Duitse stadje Elsnig.
Leestip: Deze wereldberoemde foto van D-day was bijna vergaan
Nadat de Berlijnse Muur was gevallen, in 1989, kon Taylor erheen reizen. Ze nam contact op met de Duitse oorlogshistoricus Hans-Günther Ploes. Hij bood zijn hulp aan om de resten van vliegtuigen en menselijk overschot te identificeren.
DNA-analyse bevestigt identiteit
Het was een grote gok, maar een doorbraak kwam in 2003. Ploes wist de gegevensplaat van Estills neergestorte vliegtuig te vinden, met botfragmenten ernaast. In 2006 wees een DNA-analyse definitief uit dat de resten aan hem toebehoorden.
Op een zonnige dag in oktober 2006 begroeven Taylor en haar familie haar vaders resten in het Arlington National Cemetery. Ze loste niet alleen haar belofte in, maar ze kwam ook dichterbij haar vader en zijn nalatenschap. ‘Ik wilde de waarheid achterhalen,’ zegt ze. ‘Ik wilde zijn herinneringen en wat hij heeft gedaan levend houden.’
Meer lezen? Schrijf je in voor de gratis nieuwsbrief van National Geographic en ontvang wekelijks de favoriete verhalen van de redactie in je mail.
