'Maar weinig mensen weten dat Halloween eigenlijk een Keltische traditie is,' beweert een gids terwijl we door Dublin wandelen. Eerst twijfel ik nog aan zijn woorden, maar na ervaren te hebben hoe uitgebreid het griezelfeest in de Ierse hoofdstad gevierd wordt, geloof ik hem meteen. Het is een week voor de eenendertigste, maar Dublin is in de ban van de horror: etalageramen zijn aangekleed met spinnenwebben en pompoenlampen, verklede vampiers en heksen lopen door de straten en pamfletten promoten de wildste Halloweenevenementen die de hele maand in de Ierse hoofdstad gevierd worden.
Halloween is vroeg begonnen in Dublin – niet in de laatste plaats vanwege een groep jonge artistiekelingen die vier jaar geleden het Bram Stoker Festival begonnen. Toen nog een bescheiden festival, maar inmiddels een populaire attractie voor iedereen in en buiten Ierland die van horror houdt. De gothic novel Dracula is het beroemde meesterwerk van Bram Stoker, die op 8 november in Dublin werd geboren. Hoewel hij in Londen woonde toen hij de roman in 1897 uitbracht, wordt zijn werk met trots gezien als een van de redenen dat Dublin door UNESCO als Stad van Literatuur is bestempeld. Na ruim een eeuw van verfilmingen en aanpassingen, is Dracula wereldwijd geïntegreerd als het toonbeeld van vampiers.
'Het idee achter het Bram Stoker Festival is om te illustreren hoe dit horrorverhaal is doorgedrongen tot alle facetten van populaire cultuur en een icoon is geworden in kunst, film, toneel en muziek,' legt een van de organisatoren, Tom Lawlor, me uit op het feest New Blood. Om ons heen bevindt zich een publiek dat zich lijkt te hebben opgemaakt voor een exclusief Gay Pride-feest in Amsterdam, maar dan met een extra dosis duisternis. Geschminkte gezichten, leren kledingstukken en ontblote bovenlijven zijn meer regel dan uitzondering. De cocktailbar maakt het geheel helemaal compleet.
Ik kan me bijna niet voorstellen dat dit extreem trendy en seksuele dansfeest door dezelfde mensen is georganiseerd als Stokerland, waar ik die middag naartoe ging. Op dit geïmproviseerde circusterrein stonden rijen met kinderen om geschminkt te worden, een tas te bedrukken of een familiefoto te maken in Victoriaanse kledij. Ondertussen was een flink publiek in de ban van een komische voorstelling door een mollige vrouw die heen en weer rende met de meest bizarre objecten.
Weer een andere kant van het festival openbaart zich in Marsh's Library. Het historische gebouw is overdag al een bijzondere bezienswaardigheid, maar de nachtelijke bezoeken tijdens het Bram Stoker Festival zijn helemaal een onvergetelijke ervaring. Het creatieve vocaal ensemble Tonnta geeft rondleidingen bij kaarslicht onder begeleiding van griezelig mooi gezang – een simpel, maar misschien daarom juist zo bloedstollend concept.
Hoewel hete dansfeesten en familie-evenementen elkaar afwisselen, lijken de meeste activiteiten en tentoonstellingen toch op de een of andere manier met kunst te maken te hebben. Een kunstinstallatie door Maser – een kunstenaar die begon als straatartiest in Dublin, maar inmiddels een van de beroemdste hedendaagse kunstenaars uit Ierland – is volgens Tom Lawlor een van de hoogtepunten van het festival: 'Dat we Maser hebben kunnen krijgen is geweldig. Hij heeft al een tijd lang niks in Ierland gedaan omdat hij de hele wereld over reist voor projecten, dus we zijn hier erg trots op.'
Wat mij betreft mogen Tom en zijn collega's trots zijn wat ze willen. In slechts vier jaar tijd hebben ze een festival weten op te bouwen dat bezoekers van alle nationaliteiten, leeftijden en subculturen aantrekt. Een festival dat wereldberoemde kunstenaars en lokale artiesten een podium biedt, maar vooral ook laat zien dat een Keltische traditie ook in de hedendaagse cultuur nog springlevend – en een beetje ondood – is.
