De foto, die je tweemaal laat kijken, sprak tot de verbeelding met het gigantische walvissenlijf vlak naast de piepkleine boot. Ironisch genoeg zijn de zuidkapers een van de meest zachtaardige dieren ter wereld die met uitsterven bedreigd worden dankzij de mens. Onlangs reisde Hofman aan boord van de National Geographic Explorer, langs de kust van Patagonië in Argentinië van Buenos Aires naar Ushuaia en fotografeerde hij onderweg zuidkapers. Hij gebruikte een spiegelreflexcamera en een onderwatervideocamera om zo dicht mogelijk bij de nieuwsgierige, rustige en verlegen dieren te komen als hij kon. “Bijna alle opnamen zijn gemaakt op hooguit twee meter afstand,” zei Hoffman in een interview. Het maken van de foto's vereiste een heleboel voorbereiding. “Ik maakte bijna elke avond voor ik ging slapen al een voorstelling in mijn hoofd van hoe ik het ging doen,” zei Hoffman, terwijl hij aangaf dat zijn team slechts een duikvergunning had voor een enkele dag. “Ik was bijna geobsedeerd door de zuidkapers omdat ik wist dat we maar één kans zouden krijgen.” “Het Valdes schiereiland (voor de kust van Argentinië, waar de beelden zijn gemaakt) is een ontzettend winderige plek, die elke dag van het jaar zomaar gesloten kan zijn. Dus als je dan maar een vergunning hebt voor een enkele dag is dat een enorme gok.” Terwijl deze foto online overal opduikt, hebben sommigen getwijfeld aan de echtheid. “Ik heb een hoop e-mails en commentaren gelezen met de vraag of het bovenste of onderste deel van de foto misschien nep was.”, zei Hofman. “En ik verzeker iedereen er dan ook van dat het geen compositie is van twee losse foto's, maar wel dat het alleen mogelijk was met de hulp van een hele bekwame stuurman die de boot in de perfecte positie wist te brengen.”—Tanya Basu
De kapers behoren tot de zeldzaamste walvissen op aarde. Ze kregen hun Engelse naam (right whale) omdat vroegere jagers ze aanwezen als de juiste (right) walvis om te vangen.
Zuidkapers horen thuis in de gematigde wateren van het zuidelijk halfrond. Ze reizen elk jaar rond deze tijd naar het Valdes schiereiland om daar hun jongen groot te brengen. Lees ook “Kaperwalvissen" in het National Geographic tijdschrift. Een kaperwalvis zijn is tegenwoordig echter niet zo gemakkelijk.
Hofman volgt de kaperwalvissen al vele jaren, maar de zeezoogdieren blijven hem verbazen.
“We zaten op een gegeven moment aan de SCUBA (self-contained underwater breathing apparatus) op de bodem vlak naast een moederwalvis. Ze was een soort blubberige driepoot op de zanderige bodem.”, zei Hoffman.
“We zaten daar en keken eerst gewoon enkele minuten om te zien of ze niet door ons verstoord werd en zwommen toen dichterbij om foto's te maken.”, vervolgt hij. “Omdat het zicht niet zo goed was, zaten we er echt vlakbij. Ik zat op de bodem op iets meer dan een meter afstand en keek recht in de ogen van een moederwalvis. En ze keek gewoon terug. En toen, deed ze gewoon haar oog dicht.”, zei hij. “Ze sloot ons buiten. Ik kon amper geloven dat een moeder met een kalfje ons zo kon vertrouwen dat ze gewoon een dutje deed.”
Hofman is er niet voor opgeleid, maar hij heeft gevoel voor compositie. Combineer dat met zijn liefde voor reizen en wilde dieren en hij weet telkens foto's te maken die meer zijn dan de standaardbeelden van wilde dieren, en foto's te maken die schitterend zijn en je aan het denken zetten.
Deze reis bood Hofman de gelegenheid om zijn vaardigheden verder te perfectioneren en contact te maken met de kaperwalvissen waar hij zo van houdt. “Ik weet hoe ik met wilde dieren moet omgaan, dat doe ik al mijn hele werkende leven.”, zei hij. “Maar dit was de eerste gelegenheid waarop ik walvissen kon fotograferen.”