In 1976 gaf de Chileense dictator Augusto Pinochet de opdracht tot de aanleg van Route 7, een ambitieuze nieuwe weg die ongeveer 1200 kilometer door de zo goed als onbewoonde gebieden van Patagonië in Zuid-Chili loopt. Deze bijzondere wildernis herbergt dichte kustregenwouden, adembenemende fjorden, gletsjers, vulkanen en de steile, torenhoge pieken van de Andes. Dit gebergte strekt zich helemaal uit tot aan het zuidelijkste punt van het continent.
In het decennium erna hebben naar verluid meer dan 10.000 soldaten aan de onverharde weg gewerkt, die bekend werd onder de naam Carretera Austral (de zuidelijke weg). Vele lieten daarbij het leven. Dit project wordt tot een van de meest ambitieuze infrastructuurprojecten van Chili van de twintigste eeuw gerekend. Hoewel de Carretera Austral eind jaren tachtig open ging voor het verkeer, gingen de werkzaamheden door en werd de weg steeds zuidelijker doorgetrokken.
Nu krijgt de Carretera Austral een nieuwe bestemming waarbij de avontuurlijke toerist centraal staat. De weg voert door enkele van de meest spectaculaire en ongerepte wildernissen op aarde. Nu bekend is geworden dat in deze regio ruim vier miljoen hectare land een nieuw nationaal park wordt of aan bestaande parken wordt toegevoegd, krijgt een gedeelte van de grotendeels onverharde tweebaansweg Carretera Austral een nieuwe naam: Ruta de los Parques.
De ‘Parkenroute’ wordt uiteindelijk 2400 kilometer lang en verbindt maar liefst zeventien nationale parken in Chili.
“Hierdoor kun je gaan fantaseren over een autorit die enkele weken in beslag neemt,” aldus Rick Ridgeway, vicepresident van kledingbedrijf Patagonia en bestuurslid van Tompkins Conservation. Deze overkoepelende organisatie houdt toezicht op Conservación Patagónica en Conservation Land Trust, die zich inzetten om nationale parken te creëren in Chili en Argentinië.
“Het is een spannend idee,” zegt Ridgeway over het plan om zeventien parken met elkaar te verbinden. “Ook de Chilenen zijn enthousiast. De gedachte dat je deze nieuwe beschermde gebieden tijdens een uitgestrekte, avontuurlijke autorit kunt bekijken, spreekt tot de verbeelding.”
Landdonatie
Het is een van de mooiste verhalen over natuurbehoud ooit. Afgelopen maand hebben de Chileense president Michelle Bachelet en de Amerikaanse filantroop en natuurbeschermer Kristine McDivitt Tompkins toegezegd om de nationale parken van Chili met ruim vier miljoen hectare uit te breiden. Dat is een gebied dat groter is dan Zwitserland.
Samen met haar overleden echtgenoot Doug Tompkins richtte Kris Tompkins de Tompkins Conservation op. Via deze organisatie doneert ze bijna een half miljoen hectare grond dat het stel de afgelopen twee decennia had gekocht met het oog op natuurbehoud en verwildering. Dat is de grootste particuliere landdonatie aan een land ooit. De Chileense overheid vulde de donatie van de Tompkins vervolgens aan door nog eens drie en een half miljoen hectare federaal beschermd land aan te wijzen als nationaal park.
Ridgeway (67) is een goede vriend van de Tompkins. Hij was erbij toen Doug overleed tijdens een kajakongeval op het Carrerameer in Zuid-Chili in december 2015. Yvon Chouinard, oprichter van outdoorbedrijf Patagonia, was ook ter plekke. De jarenlange vriendschap en gemeenschappelijke passie voor Zuid-Chili van de drie pioniers binnen de outdoorbranche waren niet alleen de inspiratiebron voor hun milieuvriendelijke manier van zakendoen en leiderschap, maar hebben ook geleid tot tientallen eigen avonturen in deze regio. Zo zijn ze samen gaan ontdekken, vissen, wandelen, kajakken en klimmen.
Ridgeway is een legendarische klimmer die waarschijnlijk het bekendst is om zijn deelname aan het eerste Amerikaanse team dat in 1978 de top van de K2 wist te bereiken. In de jaren tachtig reisde hij voor het eerst naar Chileens Patagonië om met Chouinard te gaan vissen. Nu is hij naar eigen zeggen al meer dan dertig keer naar dit wilde land teruggekeerd. In een interview met ons heeft hij aangegeven wat deze parken zo uniek maakt en waarom hij elk jaar weer naar Patagonië terugkeert.
‘Een echte wildernis’
Het gebied van ruim vijftien breedtegraden tussen het toekomstige Pumalín National Park, het noordelijkste park van de Ruta de los Parques-keten, en het zuidelijkste park Yendegaia National Park wordt gekenmerkt door een verscheidenheid aan landschappen. Volgens Ridgeway is de geografie in sommige opzichten verwant met die van de Pacific Northwest, van Oregon aan de kust tot de staat Washington en tot in British Columbia.
“In de noordelijke parken, zoals Pumalín en Corcovado, en in Melimoyu Park, vormt reizen buiten de gebaande paden een hele uitdaging,” vertelt hij. “Ik heb hier de afgelopen jaren enkele bergtoppen beklommen met Yvon [Chouinard] en Doug [Tompkins] en ik heb hier een paar hachelijke avonturen beleefd. Aan de andere kant ben je hier echt in de wildernis.”
“Als je wat rustiger wilt wandelen, kun je de paden in bijvoorbeeld Pumalín volgen. Maar als je echt diep de wildernis in wilt trekken, waar bijna geen teken van menselijk leven te vinden is, dan moet je naar Corcovado Park. Daar is geen infrastructuur of padensysteem, maar alleen veel wildernis met alle magie die daarmee gepaard kan gaan.”
Corcovado National Park
Corcovado National Park kent een rijke biodiversiteit, waaronder de poema die door de eeuwenoude bossen rondom de 82 meren van het park sluipt. De regenwouden herbergen hoge vulkanen, zoals de Corcovado (2,2 kilometer), een schitterende, besneeuwde berg waaraan het park zijn naam te danken heeft en die voor het eerst is beklommen door Doug Tompkins, die dit in zijn eentje deed.
“Dat was een indrukwekkende stunt,” zegt Ridgeway, “omdat de laatste stukken erg stijl en technisch moeilijk zijn. Ik heb die berg [jaren later] met drie andere vrienden, Jeff Johnson, Jimmy Chin en Timmy O'Neil, proberen te beklimmen. We zijn allemaal zeer ervaren bergbeklimmers. Maar toen we bij de top aankwamen, was het gesteente te brokkelig om door te kunnen gaan. Toen Doug hier was, was de top bedekt met ijs, zodat hij al ijsklimmend naar boven kon. Dat solo doen was geen peulenschil.”
Tompkins geeft aan dat de mislukte beklimming van de Corcovado een “avontuur is dat hem altijd zal bijblijven”. Dat geldt ook voor een andere poging, waarbij hij en Tompkins de eerste klim van de Yanteles, een andere vulkaan in dit park, hebben gehaald.
Patagonia National Park
Ridgeway noemt het toekomstige Patagonia National Park misschien wel het meest unieke park van allemaal.
“Het onderscheidt zich van de rest, omdat de bergrug van de Andes zich op die breedtegraad in tweeën splitst. Het deel van de Andesketen dat zeewaarts loopt, wordt op dat punt de noordelijke ijskap genoemd. Patagonia National Park ligt meer naar het oosten op de tweede rug. Daardoor ligt het park in de regenschaduw van de ijskap. De neerslag bedraagt hier slechts 25 of 30 procent van die in de kustparken. De vegetatie verschilt enorm. Er is geen dichte onderbeplanting, waardoor je hier gemakkelijker kunt rondwandelen. Het is een heel andere ervaring.”
Er loopt ruim 112 kilometer aan paden door het park. Drie paden die je absoluut moet bewandelen zijn het Lagunas Altas Trail, Avilés Trail en Lago Chico Trail, die bezoekers naar de landschappen in het westen, midden en oosten van het afwisselende park voeren. Ook in het binnenland valt een hoop te beleven.
“Twee jaar geleden ging ik daar met twee vrienden op verkenning. We volgden alleen de dierenpaden,” zegt Ridgeway. “Dat was fantastisch, omdat het echt als een ontdekkingstocht voelde en we een geweldige backpackreis van vier dagen hebben beleefd.”
De roadtrip van je leven
De hele route van de 2400 kilometer lange Ruta de los Parques met de mountainbike afleggen, is voor de echte die-hard. De meeste reizigers zullen de weg met de auto willen afleggen. Voor Ridgeway heeft deze autorit een bijzondere sentimentele waarde. Samen met zijn vrouw en drie kinderen reed hij eind jaren tachtig de hele weg af. De route werd in twee etappes afgelegd die beide zes weken duurden.
“Het was een fantastische beleving voor ons en onze kinderen. Ze hebben het er nog voortdurend over. Ze zijn er als volwassenen zelfs naar teruggekeerd om zich als vrijwilliger in te zetten voor de parkprojecten. Deze autoritten hebben hen gevormd en hun leven veranderd.”
Andrew Bisharat is schrijver, redacteur en klimmer en woont in Basalt, Colorado. Je kunt hem volgen op Twitter via @eveningsends. Jimmy Chin is een bekroonde avonturenfotograaf en filmmaker. Je kunt hem volgen op Instagram via @jimmy_chin.
