Mijn paard kent het gebied beter dan ik, dus ik laat de teugels vieren en laat me door haar over het hoogland in het zuiden van IJsland leiden. Vanaf Íshestar draaft onze kleine groep achter elkaar naar de rij mosgroene bergen aan de horizon. We volgen de oude Kjölur-route die van kust tot kust loopt, dwars door het kale binnenland.
Hoeven pletten met vaste tred kilometers nieuwe zwarte vulkanische aarde, brokkelig als een veld verkruimelde Oreo-koekjes. De grote koepel van glinsterend ijs is Hekla, de actiefste vulkaan van IJsland en volgens overlevering de poort naar de hel. De Vikingen reden meer dan duizend jaar geleden over deze zelfde route dwars door het land. Sinds die tijd zijn de kleine, sterke IJslandse paarden met hun wilde manen een apart ras gebleven, nauwelijks beïnvloed van buitenaf.
Het IJslandse paard is even sterk als zachtaardig. In het zadel kan zelfs de meest onervaren ruiter dit verlaten Game of Thrones-landschap aan, dankzij de behendigheid van de paarden. Meer gevorderde berijders kunnen overschakelen naar een pittige tölt, de deinende vijfde gang die uniek is voor dit eerbiedwaardige ras.
Mijn ademhaling gaat gelijk op met die van het paard en ik snuif de vochtige noordenwind op terwijl we langs de randen het glasheldere Sauðafellsvatn-meer rijden. IJsland is echt een land van de elementen; je ziet en voelt steeds aarde, lucht, water en vuur.
De avond valt, maar de zomerzon gaat niet onder. In plaats daarvan kleurt de horizon roze en valt er een zachte gloed over het land. Die wordt weerkaatst in de ogen van de pluizige dieren met namen waar je je tong over breekt, zoals Eldbjörn, Hroki, and Töfrandi, wat zoiets betekent als ‘Vuurbeer’, ‘Arrogant’ en ‘Magisch’. Als het zadel af is, gaan de paarden staan grazen in een veld. Intussen verwennen wij mensen onze vermoeide lichamen door ons te laten zakken in borrelende warmwaterbronnen bij de knusse hutten in de buurt van Hveravellir.
Aangenaam vermoeid genieten we van de warmte die voortkomt uit het binnenste van de aarde. We zijn dankbaar voor de paarden die ons hiernaartoe brachten, naar de ruigheid en stilte van de IJslandse natuur.
Andrew Evans is een reisschrijver die werkt vanuit Washington, D.C. Volg hem op Twitter @WheresAndrew.
