De migratieroute van de rosse grutto bestaat al duizenden jaren en de vogeltrek spreekt al eeuwenlang tot de verbeelding. Toch wisten we er tot enkele decennia geleden niet al te veel van. Nu het mysterie stukje bij beetje wordt ontrafeld, neemt het ontzag voor de ongelooflijke inspanning van vogels alleen maar toe. Tegelijk blijkt uit onderzoek dat menselijke activiteiten en klimaatverandering de natuurlijke migraties verstoren en mogelijk bedreigen.
Een duidelijke aanwijzing voor het bestaan van de vogeltrek kwam er in 1822, toen een jager in Duitsland een ooievaar neerschoot waarvan de nek was doorboord met een pijl. Toen de pijl afkomstig bleek uit Centraal-Afrika, concludeerden onderzoekers dat de ooievaar duizenden kilometers moest hebben afgelegd. In 1906 ringden vogelkenners enkele ooievaars om te achterhalen waar ze in sub-Saharisch Afrika overwinterden.
Sindsdien zijn de trekroutes van duizenden vogelsoorten in kaart gebracht. Bijna de helft van alle bekende vogelsoorten migreert op het ritme van de seizoenen. Laysanalbatrossen broeden op tropische eilanden in de Grote Oceaan, maar bijna de helft van het jaar zweven ze op zoek naar voedsel op grote hoogte boven zee. Daarbij leggen ze duizenden kilometers af, tot aan de kust van Japan en Californië.
Indische ganzen broeden in de hooglanden van Centraal-Azië en trekken de Himalaya over om in zuidelijker streken te overwinteren langs meren en riviermondingen op het Indisch Schiereiland. Dat een grote spanwijdte geen vereiste is, blijkt wel uit het migratiepatroon van de robijnkeelkolibrie. Dit minuscule vogeltje vliegt solo van zijn broedgebied in de Verenigde Staten en Canada naar een gebied tussen Zuid-Mexico en Panama om te overwinteren.
Vogels trekken om levensbedreigende omstandigheden te vermijden. Met het invallen van de winter in Noord-Amerika verdwijnen de nectargevende bloemen en de insecten waarmee de robijnkeelkolibrie zich voedt. Er zit niets anders op: om te overleven moet hij verkassen naar een gebied waar wel voedsel is te vinden. Is het in Canada en de VS weer aangenaam weer, dan keert hij terug naar zijn noordelijke leefgebied, waar de pas ontloken natuur hem weer veel te bieden heeft.
Trekvogels die migreren tussen Europa en Afrika en tussen Noord- en Zuid-Amerika worden bedreigd door illegale jacht en de landbouw. Natuurorganisaties schatten dat er elk jaar alleen al in het Middellandse Zeegebied tussen de elf en 36 miljoen vogels worden gevangen of gedood.
De situatie in de overwinteringsgebieden van veel langeafstandsvliegers in sub-Saharisch Afrika verslechtert, nu natuurlijke vegetatie steeds vaker plaatsmaakt voor akkers. Door de industrialisatie in de landbouw kunnen trekvogels op hun vaste roestplaatsen moeilijk aan eten komen.
Vroeger was het Europese platteland een lappendeken van kleinschalige boerenbedrijven te midden van ongerepte natuur, waar de vogels voldoende voedsel konden vinden. Nu worden er op grote, homogene akkers gewassen als maïs geteeld, die bovendien uiterst efficiënt worden geoogst.
Deze tekst bevat enkele fragmenten uit de oorspronkelijke reportage. Het complete verhaal is te lezen in het maartnummer van National Geographic Magazine.