De narwal, ook wel de ‘eenhoorn van de zee’ genoemd, is beroemd om de lange slagtand die aan de voorkant van zijn kop groeit. Wetenschappers dachten lange tijd dat deze hoorn vooral een rol speelde in paringsgedrag, maar nieuw onderzoek laat zien dat de functionaliteit een stuk veelzijdiger is. Zo gebruiken narwallen hun slagtand om te jagen, hun omgeving te verkennen en zelfs bij het spelen.

Slagtandgebruik bij narwallen

Als je een narwal met een slagtand ziet, is het zeer waarschijnlijk een mannetje, al hebben sommige vrouwtjes er ook een. Het is eigenlijk een verlengde tand die wel drie meter lang kan worden.

Leestip: Hoe intelligente orka’s onderzoekers keer op keer versteld doen staan

Narwals gebruiken hun slagtand vaak op een manier die tusking wordt genoemd. ‘Dit is wanneer twee of meer narwallen hun slagtanden bijna verticaal uit het water steken en kruisen. Het kan een ritueel zijn om een rivaal uit te dagen of indruk te maken op potentiële partners,’ zegt Greg O’Corry-Crowe, hoogleraar aan FAU Harbor Branch (VS) en National Geographic Explorer.

Lange tijd was dit een van de weinige bekende manieren waarop deze tandwalvissen hun slagtand gebruiken. Maar door de inzet van drones stuitten O’Corry-Crowe en zijn team op andere gedragingen die ze nog niet eerder hadden gezien. ‘We weten nu dat de slagtand ook andere functies heeft, waarvan sommige behoorlijk verrassend,’ vertelt hij.

Speels gedrag van de narwal

Uit de studie, gepubliceerd in Frontiers in Marine Science, blijkt dat narwallen hun slagtand onder meer gebruiken om te spelen. Drones legden vast hoe de dieren objecten opduikelden zonder dat die een bepaald doel leken te dienen. De voornaamste reden leek speels gedrag te zijn.

Leestip: Waarom walvissen en schepen steeds vaker met elkaar in aanvaring komen

De beelden lieten ook zien hoe de slagtand met opvallende precisie werd gebruikt. Wanneer een narwal achter een vis aanzwom, kon hij rake klappen uitdelen aan zijn prooi. Ze konden met zo veel kracht slaan dat de vissen bedwelmd raakten, en mogelijk zelfs stierven.

Narwallen zetten hun slagtand ook in tegen soortgenoten. ‘Sommige van de interacties leken competitief van aard. Zo probeerde de ene narwal te voorkomen dat een andere narwal kon jagen op dezelfde prooi,’ vertelt O’Corry-Crowe. Andere interacties waren zachtaardiger, sommige leken zelfs vriendschappelijk of communicatief. ‘Maar geen van de interacties was overduidelijk agressief.’

Interactie met andere diersoorten

De studie onthulde hoe narwallen zich gedragen tegenover andere dieren, zoals vissen en vogels. In een opvallend geval probeerden zilvermeeuwen voedsel van de narwallen te stelen, een vorm van ‘kleptoparasitisme’, oftewel voedselroof. Deze waarneming laat zien hoe de relaties tussen diersoorten in noordelijke regionen veranderen, mogelijk gevoed door klimaatverandering.

Leestip: Hoe klimaatverandering zorgt voor verwondingen aan de poten van ijsberen

Dankzij technologieën zoals drones kunnen wetenschappers nu dichterbij komen dan ooit. Zo krijgen we een beter beeld van de unieke gedragingen van deze tandwalvissen, maar leren we ook hoe ze zich aanpassen aan hun veranderende omgeving. De onderzoekers hopen dat hun bevindingen bijdragen aan de bescherming van deze en andere Arctische diersoorten, die steeds meer te lijden hebben onder het veranderende klimaat.

Krijg onbeperkt toegang tot National Geographic Premium en steun de missie van National Geographic. Word nu lid!