Terwijl de grote Tyrannosaurus rex het prehistorische Noord-Amerika onveilig maakte, struinde in Argentinië de nieuw ontdekte megaraptor Joaquinraptor casali rond. Toen paleontologen de dinosaurus opgroeven, deden ze een fascinerende ontdekking. Geklemd tussen zijn gigantische kaken vonden ze een armbot van een krokodil uit het Krijt. Die zou zo’n zeventig miljoen jaar geleden zomaar zijn laatste maaltijd geweest kunnen zijn.
Gefossiliseerd gedrag
‘Gefossiliseerd gedrag, als we dat werkelijk gevonden hebben, kom je maar zo weinig tegen, dat je het moet vieren als je het vindt,’ vertelt Matthew Lamanna. Hij is paleontoloog bij het Carnegie Museum of Natural History in Pittsburgh (VS) en National Geographic Explorer.
Leestip: Nee, een mosasauriër is geen dino. Wat is de maashagedis dan wel?
Naast de schedel van de megaraptor (wat ‘grote rover’ betekent) vond het team van Lamanna ook zijn armen, delen van zijn benen, een handjevol ribben, wervels en andere versteende stukken. Ze schatten dat de J. casali meer dan zeven meter lang was, en meer dan een ton woog.
Waarschijnlijk hapte hij naar zijn prooi met zijn lange snuit, en greep hij ze met zijn stevige armen, waaraan indrukwekkende, gekromde klauwen zaten. Lammana en zijn collega’s beschrijven de nieuwe soort in het vakblad Nature Communications.
Incompleet skelet
Ondanks dat de vondst uit een incompleet skelet bestaat, is het wel de compleetste megaraptor ooit gevonden. Het vinden van zo’n zeldzame dinosaurus met een potentiële maaltijd in zijn kaken is zelfs nog unieker.
Fossielen die onthullen wat prehistorische dieren aten, zijn zeldzaam. De exemplaren die we vinden, geven belangrijke aanknopingspunten over het leven en de ecologie van uitgestorven soorten.
Aan de scherpe tanden kun je zien dat megaraptors vlees aten, maar bewaarde restjes in kaken en magen laten zien wat er precies op het menu stond.
Megaraptors zijn mysterieus
Toen de Argentijnse paleontoloog Lucio Ibiricu in 2019 op zoek was naar nieuwe fossielenlocaties in centraal-Patagonië, vond zijn collega Bruno Alvarez een klein botfragment dat uit een rots stak. Dat zag er veelbelovend uit, en dus keerden ze een paar maanden later terug om de plek zorgvuldig te onderzoeken.
Leestip: Nederlandse paleontoloog ontdekt: triceratops was een kuddedier
‘Toen realiseerden we ons dat deze ontdekking een van de belangrijkste voor het team was,’ vertelt Ibiricu. De schedel- en armbotten maakten direct duidelijk dat het hier om een megaraptor ging, een groep roofzuchtige dinosauriërs die in prehistorisch Azië, Australië en Zuid-Amerika leefde.
Zoals de naam al doet vermoeden zijn megaraptors groter dan de zogeheten ‘raptors’, zoals de Velociraptor, die het formaat van een kalkoen had. De dino’s hadden lange, lage snuiten, en stevige armen met lange, intimiderende klauwen. Paleontologen vermoeden dat ze nauwe verwanten zijn van de Tyrannosaurus, maar floreerden op plekken waar zij niet voorkwamen.
‘Ze zijn zo mysterieus omdat de meeste van de fossielen zo gebutst zijn,’ vertelt Lamanna. De fossielen zijn ‘compleet genoeg om aan te tonen dat deze extraordinaire roofzuchtige dino’s bestonden, maar niet compleet genoeg om ons veel over ze te vertellen.’
Krokodil was geen toeval
We weten zeker dat de Joaquinraptor in de bossen van Zuid-Argentinië op rooftocht ging, maar kauwde hij ook echt op een krokodil voordat hij aan zijn einde kwam? Het kan zijn dat het krokodillenbot per toeval tussen de kaken van de megaraptor eindigde, bijvoorbeeld omdat sterk stromend water de botten meevoerde.
Leestip: Oudste mierenfossiel ooit gevonden: deze mier leefde 113 miljoen jaar geleden
Maar erg aannemelijk is het niet dat stromend water de overblijfselen van meerdere dieren door elkaar heeft gemixt. Dan zou je namelijk verwachten dat de fossiele vindplaats een mengelmoes zou zijn. In plaats daarvan lagen de armbeenderen van de Joaquinraptor dicht bij elkaar, en zaten sommige nog steeds aan elkaar vast.
De positionering van de botten laat eerder zien dat de stroming van het water dat deze fossielen begroef niet erg sterk was, wat het minder aannemelijk maakt dat botten uit de omliggende omgeving richting de dino zijn gestroomd.
Het laatste hapje
Het onderzoek is nog niet afgerond, maar het lijkt logischer dat de krokodil als voedselbron tussen de kaken belandde dan per toeval. Naast het krokodillenbot zijn er bijvoorbeeld ook geen andere botten gevonden.
‘Dit is een sensationeel aspect van de vondst,’ vertelt Fernando Novas, paleontoloog aan het Museo Argentino de Ciencias Naturales Bernardino Rivadavia, ‘en ik kan me voorstellen dat dit een fotografische momentopname is van een ecologische interactie tussen twee groepen roofdieren.’
Afgelopen maand beschreven Novas en zijn collega’s nog een nieuwe krokodillensoort uit het Krijt, genaamd Kostensuchus atrox, gevonden in rotslagen die ongeveer even oud zijn als de Joaquinraptor. Het zou zomaar kunnen dat deze krokodillensoort het laatste hapje van de megaraptor was.
Meer ontdekken? Krijg onbeperkt toegang tot National Geographic Premium en steun onze missie. Word vandaag nog lid!
