Een Schotse grijze zeehond kon nog even doorzwemmen nadat dierenbeschermers hem losmaakten uit het visdraad voor kreeften waardoor hij dreigde te stikken.

Dierenbeschermers van het Hillswick Wildlife Sanctuary gingen direct op pad toen ze hoorden dat een jonge zeehond vast was komen te zitten in het water bij Sandness op de Shetlandeilanden, ten noorden van Schotland. Op een video die vanaf het schip werd opgenomen, is te zien dat reddingspogingen door een duiker eerst mislukten.

Nadat ze met een enterhaak de lijn te pakken kregen die rond de nek van de zeehond zat, konden duikers het dier dichter naar de boot trekken, waar het leek te bungelen terwijl zijn redders probeerden hem los te snijden.

Volgens Jan Bevington van het Hillswick Wildlife Sanctuary was dit niet de eerste zeehond die moest worden gered uit een vislijn, en zou het waarschijnlijk ook niet de laatste zijn.

Terwijl ze het wilde gespartel en de scherpe tanden van de zeehond moesten zien te ontwijken, deden de dierenbeschermers pogingen om de lijn door te snijden. Uiteindelijk lukte het om het laatste stuk draad door te snijden, en viel het dier in het water.

Bevington en haar teamleden stonden op het schip te juichen toen de zeehond in het water plonsde. Volgens haar dook hij nog een keer op toen hij een paar meter van het schip was, om daarna onder te duiken en weg te zwemmen.

In het water rond Schotland komen zowel grijze zeehonden voor als gewone. In de kustgebieden in de regio zijn tijdens het broedseizoen meer dan 26.000 dieren te vinden.

Colin Seddon, manager bij het opvangcentrum van de Schotse dierenbeschermingsorganisatie Scottish Society for the Prevention of Cruelty to Animals (SSPCA) benadrukt in een e-mail aan National Geographic dat het belangrijk is om de hulp van professionals in te roepen als er een zeehond in nood is.

“We krijgen vaak meldingen over gezonde zeehondenjongen die door hun moeders zijn verlaten omdat ze door iemand werden gestoord,” stelt Seddon.

Leanna Matthews, die aan de Amerikaanse Syracuse University promotieonderzoek doet naar zeeroofdieren (zeehonden, zeeleeuwen, zeeberen en walrussen), beaamt dat het redden van zeehonden het best kan worden overgelaten aan medewerkers van dierenbeschermingsorganisaties die daarin gespecialiseerd zijn.

Menselijke bemoeienis kan niet alleen schadelijk zijn voor de dieren, want deze hebben ook enkele serieuze verdedigingswapens. De zeezoogdieren hebben vaak schaaldieren op hun menu, en hebben dus krachtige kaken met een fiks aantal scherpe tanden. Dat kan ernstige bijtwonden opleveren. Bovendien dragen ze ziekteverwekkers bij zich die bij mensen kunnen leiden tot ernstige ontstekingen.

Volgens Matthews zijn er verschillende mogelijkheden waardoor de zeehond in de visuitrusting verstrikt kon raken.

“Misschien was het dier gewoon nieuwsgierig, vooral omdat het een jong was, en kwam het er per ongeluk in terecht. Maar het kan ook dat hij achter een vis aanging en daardoor vast kwam te zitten,” vermoedt zij.

Kijk ook hoe deze speelse zeehond een kajakker bijna tot zinken brengt.