Dolfijnen in Florida hebben een bijzondere manier van jagen: ze creëren met hun staart cirkels van modderwolken in het water zodat de vissen in een steeds kleinere cirkel worden ingesloten. De angstige vissen springen vervolgens uit het water, vaak recht in de bek van andere dolfijnen die al liggen te wachten.

Tot nu toe werd dit gedrag vooral gezien bij groepen tuimelaars, met name in de buurt van de Florida Keys, vertelt Stefanie Gazda. Zij doet onderzoek aan de Amerikaanse University of Florida en was de eerste die uitgebreid onderzoek deed naar dit fenomeen en daarover publiceerde in 2005.

Nu zijn er beelden opgedoken van een dolfijn in de buurt van St. Petersburg in Florida die in zijn eentje deze truc toepast.

Michael McCarthy is een hobbyfilmer en eigenaar van een bedrijfje dat transparante watervoertuigen maakt. Hij zat onlangs in zijn boot in de buurt van het plaatsje Seminole in Florida toen hij een dolfijn uit de buurt zag die hij al vaker ‘moddercirkels’ had zien maken. Met behulp van een speciale drone met een zoomlens stelde hij zijn camera op. Hij bleef een eind bij het dier uit de buurt om het niet te verstoren (en voldeed daarmee niet alleen aan de fatsoensregels, maar ook aan de wettelijke, aangezien de Amerikaanse federale regelgeving het verbiedt om zeezoogdieren te verstoren).

“Ik heb dolfijnen dit nog niet eerder in hun eentje zien doen, maar het verbaast me niet,” zegt Andrew Read, een bioloog aan de Amerikaanse Duke University. “Het is duidelijk dat deze techniek efficiënter is als er meerdere dieren meedoen.”

Op de video is te zien dat de dolfijn een aantal vissen uit een school, waarschijnlijk harders, begint in te sluiten binnen de cirkel. Deze vissen zwemmen bij voorkeur niet door troebel water, waarschijnlijk omdat ze goed kunnen zien en niet graag in omgevingen komen waar weinig zicht is. Daarom springen ze op, om uit het troebele water te blijven, aldus Read. Dat is handig voor de dolfijn, die de vissen in de lucht kan vangen of ze te pakken kan nemen in het modderige ‘net’ in het water.

Gazda heeft onderzoek gedaan naar de verdeling van taken in groepen dolfijnen die dit soort technieken gebruiken. Bij ander, soortgelijk gedrag, dat ‘driver-barrier feeding’ wordt genoemd (drijver-barrière-jacht), jaagt een leider (de drijver) de vissen op in de richting van een ‘barrière’ van dolfijnen. Ook hierbij worden de vissen ingesloten, en kunnen de zeezoogdieren zich tegoed doen aan de prooi.

Dit gedrag zou in eerste instantie kunnen zijn ontstaan doordat een dolfijn per ongeluk een modderwolk veroorzaakte, en zag dat andere vissen daar niet doorheen wilden zwemmen, aldus Read. Het is bekend dat dolfijnen hun prooien ook richting andere barrières opdrijven om te jagen, zoals doodlopende inhammen.

“Het zou mij niet verbazen als het gedrag is ontstaan doordat een enkele dolfijn uitvogelde dat het handig was om een modderwolk te gebruiken als een barrière om vissen naartoe te jagen, en er vervolgens achter kwam dat een cirkel zelfs nog beter werkt,” voegt Read daaraan toe.

McCarthy heeft zo'n acht tot tien dolfijnen in de buurt van St. Petersburg in hun eentje dergelijke moddercirkels zien gebruiken. Naar zijn zeggen was hij er ook ooit getuige van dat een jong dier de techniek afkeek bij zijn of haar moeder.

Het lukte de dolfijn dit keer niet om een vis te pakken te krijgen, merkt McCarthy op. Maar het dier verspilde ook weinig energie bij zijn poging. Op basis van wat hij gezien heeft, schat hij dat de dieren ongeveer een op de drie keren echt een prooi vangen.

Bekijk ook: ‘Bevriende tuimelaarmannetjes zwemmen hand in hand’

Dit verhaal werd oorspronkelijk gepubliceerd in het Engels op NationalGeographic.com