Het was al bekend dat veel vleermuizen sociale dieren zijn, maar omdat hun leven zich grotendeels ’s nachts afspeelt, is het moeilijk om hun gedrag in het wild te onderzoeken. Onderzoekers van het Museum für Naturkunde in Berlijn hingen daarom een infraroodcamera in een holle boom in Costa Rica. Daar bevond zich een roestplaats (slaapplek) van een familie grote onechte vampieren (Vampyrum spectrum).
Vleermuis is sociaal en slim
Wie de grote onechte vampier voor het eerst tegenkomt, zal waarschijnlijk even schrikken. Het dier kan namelijk een spanwijdte van maar liefst een meter hebben, wat hem de grootste vleermuis van het Amerikaanse continent maakt. Het is ook een van de weinige vleermuissoorten die carnivoor is. Hij eet graag kleine knaagdieren, maar ook andere vleermuizen.
Leestip: Deze bavianensoort hecht veel waarde aan vriendschap
De onderzoekers filmden gedurende drie maanden de roestplaats van een familie grote onechte vampieren, bestaande uit twee ouders en twee jongen. De resultaten werden gepubliceerd in het vakblad PLOS One. De dieren bleken niet alleen veel socialer dan onderzoeker Marisa Tietge verwacht had, maar ook intelligenter: ze leken haar te herkennen toen ze meerdere weken aaneengesloten de roestplaats bezocht.
‘In eerste instantie slaakten ze kreten om gevaar te signaleren en scholen ze in de hoeken van de roestplaats, maar na verloop van tijd keken ze me aan en bleven ze ontspannen bij elkaar liggen. Zelfs nadat ik negen maanden weg was gebleven, leken ze me gewoon nog te herkennen.’
Vleermuis knuffelt als hij thuiskomt
Op de beelden die het onderzoeksteam schoot, was te zien dat de vleermuizen geregeld samen hun slaapplek verlieten of ernaar terugkeerden. Wellicht dat de jonge zoogdieren op deze momenten leren jagen van hun ouders. Ze zagen ook dat het volwassen mannetje vrijwillig zijn voedsel afstond aan het zogende vrouwtje, en volwassen vleermuizen geven hun prooi geregeld aan de jongeren in de kolonie (zie ook de video hierboven).
Dit helpt de jongen waarschijnlijk met de afbouw van hun melkdieet. Ze kunnen zo langzaam wennen aan vlees en het vasthouden van een prooi, vaardigheden die ze nodig hebben voordat ze definitief de roestplaats verlaten.
Wanneer een vleermuis na een vliegtocht terugkeerde naar zijn familie kreeg hij een vleugel van de thuisgebleven vleermuis over zich heen, een begroeting die de onderzoekers erg deed denken aan een menselijke omhelzing. ‘We waren verbijsterd over hoe zachtaardig en samenwerkend deze roofdieren zijn,’ vertelt Tietge.
Een hecht gezin
Ook de zorg voor de kinderen blijkt evenredig verdeeld onder de ouders, iets wat onder zoogdieren vrij uitzonderlijk is. De twee door Tietge onderzochte jongen werden geboren in verschillende jaren, maar sliepen allebei nog bij hun ouders. Het lijkt erop dat een familie gedurende langere tijd bij elkaar blijft.
Leestip: Walvissen en dolfijnen sluiten bijzondere vriendschappen, blijkt uit studie
Het slapen is een aandoenlijke aangelegenheid om te aanschouwen, vertelt Tietge. ‘Het gezin vormt een hechte knuffelbal. Iedere vleermuis slaat een vleugel over zijn buurman heen, met de snuitjes tegen elkaar gedrukt.’
Meer ontdekken? Krijg onbeperkt toegang tot National Geographic Premium en steun onze missie. Word vandaag nog lid!
