De meesten van ons zien krabben als weinig meer dan zeedieren op een ingewikkeld stel poten, maar ook op andere punten doen ze er alles aan om spectaculair over te komen.
De zevenduizend krabbensoorten op aarde variëren in uiterlijk van schattig tot bizar. Sommige zijn echte fashionistas, andere maken wel heel vreemde modekeuzes, bijvoorbeeld giftige vleugels.
We zijn gecharmeerd en verrast door hun outfits, dus vroegen we ons af: “Waarom doffen sommige krabben zich zo op?”
Wat trek je aan?
De sponskrab (of wolkrab) uit West-Afrika en het Middellandse-Zeegebied doet zijn naam geheel eer aan door, inderdaad, sponzen op z’n kop en romp te dragen. Niet om aandacht te trekken, maar juist om de aandacht af te leiden.
De sponzen dienen als camouflage voor roofdieren, waarbij sommige soorten sponskrabben ook nog eens giftige of afstotende chemische stofjes uitscheiden om roofdieren af te schrikken.
Sponskrabben gebruiken één paar poten om “een intacte spons op hun lichaam vast te houden,” zegt Jay Stachowicz, zee-ecoloog aan de University of California in Davis. “Ze passen de spons vaak aan zodat deze een groot deel van hun carapax, het rugschild van hun harde exoskelet, bedekt.”
Aan de andere kant hebben ‘versierkrabben’ uit de superfamilie van de Majoidea “haren met weerhaakjes op hun rugschild die als klittenband dienen zodat ze er alle mogelijke versieringen op vast kunnen zetten,” vertelt Stachowicz.
Wat ze precies op hun rug meedragen, hangt af van de krabbensoort.
“Sommige zijn erg kieskeurig,” zegt hij. “Ze beschermen zichzelf tegen roofdieren met giftige algen of stekende zeeanemonen,” waarmee ze zichzelf net als sponskrabben kunnen vermommen en roofdieren kunnen afschrikken.
Andere “gebruiken materialen die ze in de buurt aantreffen,” zodat ze in hun omgeving opgaan.
Op kamers bij een heremietkreeft?
De ‘moskrab’ Loxorhynchus crispatusuit het zuidwesten van de VS is de “meest extreme versierder,” zegt Stachowicz, want hij bedekt zich met anemonen en minuscule mosdiertjes, die er als planten, vacht of gelei uit kunnen zien.
‘Draagkrabben’ uit Zuid-Azië en Oost-Afrika hebben een gespecialiseerd stel extra achterpoten, waarmee ze het gewicht van een beschermende zee-egel kunnen dragen wanneer ze uit wandelen gaan. Lang niet alle zee-egels hebben giftige stekels, maar wie zou willen uitproberen of deze zee-egel wel of niet giftig is?
En dan is er nog het erwtenkrabbetje, dat inderdaad zo groot is als een erwt en zich helemaal niet druk maakt over uitdossingen. Hij verbergt zich gewoon in een ander dier.
Erwtenkrabbetjes leven binnenin tweekleppigen als mossels en oesters, zegt Judith Weis, zeebiologe aan de Rutgers University en auteur van het boek Walking Sideways: The Remarkable World of Crabs.
Afhankelijk van de soort kunnen ze hetzij onschadelijke ‘kostgangers’ (commensalen) zijn, hetzij gevaarlijke parasieten die voedsel afpakken van de mossel en hun gastheer laten hongeren.
Tot slot hebben heremietkreeften een hard exoskelet aan de voorzijde en beschermen ze hun zachte achterzijde door hun intrek te nemen in een afgedankt slakkenhuis. Ze rollen hun zachte lichaam helemaal in de spiraalvormige schelp op, hoewel sommige van deze kreeften ook minder geschikte onderkomens vinden, zoals afval van mensen.
Naarmate ze groter worden, moeten ze volgens Weis telkens een groter slakkenhuis zien te vinden, “net als opgroeiende kinderen die uit hun schoenen groeien.”
Sommige heremietkreeften maken zelfs anemonen op hun slakkenhuis vast. Als ze in een nieuw slakkenhuis trekken, verwijderen ze de anemonen van hun oude schelp en bevestigen die op hun nieuwe huis, vertelt Weis.
De anemonen profiteren van de beweeglijkheid van de kreeft, waardoor ze foerageergebieden kunnen bereiken waar ze als stationaire diertjes nooit zouden komen.
De anemonen kunnen zich ook te goed doen aan de maaltijdrestjes van hun gastheer, want sommige krabben “zijn slordige eters,” zegt Weis.
Vrolijk decor
De ‘pompomkrab’ of ‘bokserkrab’ (Lybia tessellata) houdt in zijn voorpoten twee kleine anemoontjes vast, waardoor “de krab zichzelf beter kan verdedigen en ook kan profiteren van het voedsel dat de anemoontjes vangen.”
Last but not least is er de ‘deken-heremietkreeft’, die in de Indische Oceaan en de westelijke Stille Oceaan voorkomt. Deze kreeften hebben helemaal geen slakkenhuis nodig – ze dragen alleen de anemoon en kunnen die als een kledingstuk hoger of lager op hun lichaam dragen.
Voor een heremiet klinkt dat als een heel passende relatie.
Lees ook: Hawaii zet zee-egels in om koralen te redden van algeninvasie
Lees ook: Waarom deze zeldzame kreeft eruitziet als een blauwe suikerspin
Heb jij ook een vraag over de rare en woeste dierenwereld? Stuur me een tweet of bezoek me op Facebook. In de rubriek ‘Gekke Dierenvraag van de Week’ krijg je elke vrijdag antwoord op je vragen.
Dit verhaal werd oorspronkelijk in het Engels gepubliceerd op NationalGeographic.com
